Το "σύστημα" που έχει βολέψει εμένα, χωρίς να σημαίνει ότι είναι το μόνο σωστό
-Μόνο τηλεφωνική επικοινωνία, προφορικά μπορείς να καταλάβεις πολλά περισσότερα από ότι γραπτά
-Βασικές ερωτήσεις για αρχή: Που θα μένει ο σκύλος, αν είναι ο πρώτος, αν δεν είναι τι απέγινε ο/οι προηγούμενοι, πόσες ώρες θα μένει μόνος του, πόσα άτομα υπάρχουν στο σπίτι, αν υπάρχουν παιδιά, και αν υπάρχουν άλλα κατοικίδια στο σπίτι. Εννοείται σε μορφή κουβέντας και όχι βομβαρδισμού ερωτήσεων. Είναι αρκετές για να φανούν οι πρώτοι πιο προφανείς λόγοι για να πεις όχι.
-Βασική ενημέρωση για τις προϋποθέσεις της υιοθεσίας: τσιπάκι, στείρωση αν είναι κουτάβι και δεν έχει γίνει ήδη, συμβόλαιο υιοθεσίας
-Αν η πρώτη κουβέντα (η οποία δεν διαρκεί συνήθως πολύ ώστε να κουράσει, αλλά αρκετά ώστε να πάρεις μια γεύση του ποιον έχεις στην άλλη γραμμή) αφήνει θετικές εντυπώσεις, κανονίζεται ραντεβού από κοντά ώστε να έρθει ο υποψήφιος να δει τον σκύλο και να γίνει πιο αναλυτική συζήτηση.
Ήδη μέχρι εδώ, μπορεί κανείς να καταλάβει πολλά. Ακόμα και από τον τρόπο που θα γίνει η συνεννόηση για το ραντεβού. Τα πάρτε με γιατί δεν έχω μονάδες, θα στείλω τη γυναίκα μου/αδερφή μου κλπ να το δει γιατί δεν προλαβαίνω, έτυχε να περνάω από το εμπορικό που είναι κοντά και θέλω να έρθω ΤΩΡΑ κλπ, για μένα, τρώνε Χ.
Εγώ βέβαια δεν πουλάω κουτάβια, και θέλω μέσα από την όλη διαδικασία, ο άλλος να καταλάβει και δυο πράγματα παραπάνω. Όχι απαραίτητα το σκατό (με και χωρίς εισαγωγικά) που έχω φάει, μέχρι να αποκτήσει τον μελλοντικό του σκύλο, αλλά τουλάχιστον ότι δεν είμαι πάγκος με τσάμπα κουτάβια, που λειτουργεί 24/7 και θα περάσει να διαλέξει ένα, όποτε και όπως τον βολεύει. Άνθρωπος που δεν έχει την υπομονή να επικοινωνήσει σε λογικά πλαίσια, πώς θα έχει την υπομονή που απαιτεί η υιοθεσία ενός κουταβιού ή η προσαρμογή ενός ενήλικου σκύλου?
Επίσης για μένα, η υιοθεσία δεν είναι συναλλαγή, ούτε ξεφόρτωμα του "προβλήματος", αλλά συνεργασία. Θέλω μελλοντικά αυτός που θα υιοθετήσει να έχει την άνεση να επικοινωνήσει για οποιοδήποτε θέμα τον απασχολεί, και όχι να νομίζει ότι μετά την απομάκρυνση από το "ταμείο", ας πάει να κουρεύεται κι αυτός και ο σκύλος.
Μέρος της διαδικασίας είναι επίσης, ότι έρχεται ο ίδιος στην περιοχή μου για να δει τον σκύλο, και ποτέ δεν τον παίρνει επί τόπου. Κανονίζεται δεύτερο ραντεβού, για να τον πάω εγώ στο σπίτι του. Έτσι αποφεύγονται οι βιαστικές αποφάσεις, καθώς και όσοι σκέφτονται ότι που να τρέχω τώρα μέχρι εκεί για να τον δω... (σημείωση: αν και έχω αλλάξει 2-3 σπίτια από τότε που έδωσα τον πρώτο μου σκύλο για υιοθεσία, ποτέ δεν έμενα στον Άρη
). Το να μην θέλει κάποιος να κάνει 10-20 χλμ για να γνωρίσει τον σκύλο του, δεν το θεωρώ και πολύ καλό σημάδι.
Λείπουν οι λεπτομέρειες του τι συμπεριλαμβάνει μια εκτενής συζήτηση σχετικά με την πιθανή υιοθεσία και τι θα με έκανε να απορρίψω κάποιον. Είναι δεύτερο κατεβατό, και είναι και η ώρα δύσκολη...
Επίσης εννοείται ότι υπάρχει ενημέρωση από μέρος μου, για όλα όσα γνωρίζω για τον σκύλο, για την υγεία του και την συμπεριφορά του, καθώς και οι ανάλογες συμβουλές, πριν και μετά την υιοθεσία.
To be continued, αν δεν τα έχει στο μεταξύ αναλύσει κάποιος άλλος