Πρότυπο φυλής Dogo Argentino (Ελληνικά)

[admin]

Πρότυπο FCI υπ’ αρίθμ. 292/29.01.1999/GB​

ΝΤΟΓΚΟ ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΟ - DOGO ARGENTINO

Μετάφραση στην Αγγλική γλώσσα για την FCI:
Club del Dogo Argentino «Dr Antonio Nores Martinez», Federación Cinológica Argentina καικα R. Binder.

Χώρα καταγωγής:
Αργεντινή

Ημ/νία δημοσίευσης του πρωτότυπου ισχύοντος προτύπου:
29.01.1999.

Χρήση:
Κυνηγόσκυλομεγάλωνθηραμάτων

Κατάταξηκατάτην FCI:
Ομάδα 2
(Σνάουτσερ και Πίνσερ, Μολοσσοειδή και Ελβετικοί Ποιμενικοί)
Τομέας 2.1
(Μολοσοειδή τύπου Μαστίφ)
Χωρίς να υπόκεινται σε εξετάσεις εργασίας

Σύντομη ιστορική αναδρομή:
Η φυλή έχει τις ρίζες της στην επαρχία Κόρδοβα, του κεντρικού (Μεσογειακού) τμήματος της Δημοκρατίας της Αργεντινής. Δημιουργός της είναι ο Δρ. Αντόνιο Νόρες Μαρτίνες, διάσημος γιατρός και μέλος γνωστής τοπικής οικογένειας. Το πάθος του για τους σκύλους και το κυνήγι, που μάλλον αποτελούσε οικογενειακή κληρονομιά τον οδήγησε το 1928 στο να θέσει τις βάσεις και το πρότυπο για μια νέα φυλή σκύλων που ονόμασε Ντόγκο Αρτζεντίνο. Η εργασία του βασίστηκε στην μεθοδική διασταύρωση αρκετών καθαρόαιμων φυλών με τον «Παλιό Κυνομάχο της Κόρδοβα» (σ.σ. Perro Pelea Cordobes), ενός ιδιαίτερα δυνατού και θαρραλέου σκύλου που όμως υπολειπόταν φυσικής και γενετικής σταθερότητας. Αυτή η τοπική φυλή που ήταν προϊόν της διασταύρωσης μεταξύ Μαστίφ, Μπουλντόγκ και Μπούλτεριερ ήταν ευρύτερα γνωστή και ιδιαίτερα αγαπητή στους κύκλους των ένθερμων οπαδών των κυνομαχιών και οι κυνομαχίες αποτελούσαν μια πολύ δημοφιλή δραστηριότητα της εποχής σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Έπειτα από σχολαστική μελέτη χαρακτηριστικών και προσεκτική επιλογή μέσα από διαφορετικές γενεές, ο Δρ. Νόρες Μαρτίνες πέτυχε τον στόχο του αποκτώντας την πρώτη γραμμή. Στις αρχές θεωρήθηκε σκύλος για κυνομαχίες, αλλά το πάθος του Δρ. Νόρες Μαρτίνες για το κυνήγι τον οδήγησε στο να τον συνοδεύσει το σκυλί oneσε ένα από τα τακτικά του κυνηγετικά ταξίδια. Εκεί η νέα φυλή έκανε επίδειξη των αρετών της κι έγινε πολύ σύντομα καίρια μορφή σε όλα του τα ταξίδια.
Έτσι καθιερώθηκε πολύ σύντομα σαν εξαίρετος «κυνηγός μεγάλων θηραμάτων».
Με το πέρασμα του χρόνου η προσαρμοστικότητά του, έκανε τον Ντόγκο Αρτζεντίνο πολυχρηστικό. Αποδείχτηκε πως είναι ευγενικός σύντροφος, και ένας πιστός και αξεπέραστος προστάτης για αυτούς που αγαπά.
Η δύναμή του, η επιμονή του, η αντοχή του, η οξεία όσφρησή του και η γενναιότητα του τον κάνουν τον καλύτερο σκύλο ανάμεσα σε αυτούς που κυνηγάνε αγριόχοιρους, πέκαρι, πούμα και άλλα επίγεια αρπακτικά που μπορεί κανείς να συναντήσει στις αχανείς και ετερογενείς περιοχές της υπαίθρου της Αργεντινής. Η αρμονία του, η ισορροπία του και το εξαιρετικά αθλητικό παρουσιαστικό του αποτελούν ιδανικά χαρακτηριστικά πο το καθιστούν ικανό να καλύψει μεγάλες αποστάσεις κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες και να έχει την δύναμη να αντιμετωπίσει με θάρρος το καταδιωκόμενο θήραμα.
Στις 21 Μαΐου του 1964, η φυλή αναγνωρίστηκε από την Κυνολογική Ομοσπονδία της Αργεντινής (σ.σ. FederaciónCinológicaArgentina) και από την Αργεντινική Κυνηγετική Κοινότητα, πράγμα που άνοιξε στην φυλή το βιβλίο εκτροφής και την καταχώρησή της.
Μόλις στις 31 Ιουλίου του 1973 η φυλή αναγνωρίστηκε από την Διεθνή Κυνολογική Ομαοσπονδία (σ.σ. Fédération Cynologique Internationale), σαν πρώτη και μοναδική φυλή σκύλων της Αργεντινής. Κι αυτό οφείλεται κυρίως στο πάθος, την επιμονή και τον κόπο του Δρ. Αγκούστιν Νόρες Μαρτίνες, αδελφού του δημιουργού της φυλής και συνεχιστή του έργου του.

 

[admin]

Γενική εμφάνιση:
Μολοσσοειδής κανονικού τύπου, μεσόμορφος και μακρόταλος, πάντα εντός των επιθυμητών αναλογιών, χωρίς υπερβολικές διαστάσεις. Η εντύπωση που δίνει είναι αρμονική και στιβαρή λόγω των ισχυρών μυών οι οποίοι εξέχουν κάτω από το εφαρμοστό και ελαστικό δέρμα και βρίσκονται προσκολλημένοι στο σώμα μέσω ενός όχι πολύ χαλαρού υποδόριου ιστού. Περπατάει ήσυχα αλλά σταθερά, δείχνοντας την ευφυΐα και την άμεση ανταπόκρισή του, ενώ αποκαλύπτει με την κίνησή του την διαρκή εύθυμή του διάθεση. Είναι σκύλος με αγαθή και τρυφερή φύση, έντονα λευκός που οι φυσικές αρετές του τον μετατρέπουν σε έναν πραγματικό αθλητή.


Σημαντικές αναλογίες:
Όπως σε κάθε μεσόμορφο ζώο, κανένα τμήμα δεν εξέχει οπτικά από το υπόλοιπο σώμα το οποίο είναι αρμονικό και ισορροπημένο. Μεσοκέφαλος, δηλαδή το ρύγχος του είναι ίσου μήκους με το κρανίο του.
Το ύψος στο ακρώμιο είναι ίσο με το ύψος της άρθρωσης της λεκάνης.
Το βάθος του θώρακα ισούται με το 50% του ύψους στο ακρώμιο.
Το μήκος του κορμού υπερβαίνει το ύψος στο ακρώμιο κατά 10%.

Συμπεριφορά και χαρακτήρας:
Είναι εύθυμος, ειλικρινής, ταπεινός, φιλικός και δεν γαβγίζει αλόγιστα, έχοντας πάντα συνείδηση της δύναμής του. Δεν πρέπει ποτέ να είναι επιθετικός κι ένα τέτοιο χαρακτηριστικό που πρέπει να θεωρείται μεμονωμένο. Η κυρίαρχη διάθεσή του το κάνει συνεχώς ανταγωνιστικό για θέματα εδαφικής κυριαρχίας, κυρίως απέναντι σε δείγματα του ίδιου φύλου. Τέτοια συμπεριφορά συναντάται συχνότερα σε αρσενικά. Σαν κυνηγός είναι έξυπνος, αθόρυβος, τολμηρός και θαρραλέος.

Κεφαλή:
Μεσοκέφαλου τύπου, φαίνεται δυνατό, χωρίς να σχηματίζει απότομες γωνίες ή έντονες ρυτίδες. Το προφίλ του εμφανίζει μια άνω γραμμή που είναι κυρτή και κοίλη: κυρτή στο κρανίο, λόγω της προεξοχής των μασητήρων μυών και του αυχένα, και ελαφρώς κοίλη στο πρόσωπο και στο ρύγχος. Το κεφάλι ενώνεται με τον αυχένα σχηματίζοντας μια μυώδη αψίδα.

Περιοχήκρανίου:
Κρανίο: Συμπαγές, κυρτό από εμπρός προς τα πίσω και αντίθετα. Τα ζυγωματικά τόξα εξέχουν από το κρανίο, σχηματίζοντας ένα μεγάλο βρεγματικό κοίλωμα πράγμα που επιτρέπει την έντονη ανάπτυξη των βρεγματικών μυών. Το ινιακό οστρό δεν εξέχει πολύ λόγω των ισχυρών μυών του αυχένα. Η κεντρική αυλάκωση του κρανίου είναι ελαφρώς ορατή.
Ρινομετωπικό κοίλωμα (Στοπ): Ελαφρά ορατό, αποτελεί ουσιαστικά την μετάβαση του κυρτού κρανίου στο κοίλο πρόσωπο. Από πλάγια όψη διακρίνεται ξεκάθαρα λόγω της προεξοχής των οφθαλμικών κογχών.

Περιοχή προσώπου:
Ίδιου μήκους με το κρανίο.
Ακρορρίνιο: Μαύρης χρωστικής με μεγάλα και ευρύχωρα ρουθούνια. Ελαφρώς ανασηκωμένο στο μπροστινό του μέρος, αποτελεί το όριο του κοίλου προφίλ του ρύγχους. Βλέποντάς το από πλάγια, η εμπρόσθια γραμμή του είναι κάθετη και ίσια, ενώ είτε συμπίπτει με το γναθικό όριο είτε προεξέχει ελαφρά.
Ρύγχος: Ισχυρό, με το μήκος του να είναι λίγο μεγαλύτερο απ’ το βάθος, καλά ανεπτυγμένο σε πλάτος και με τις πλευρές του συγκλίνουν ελαφρά. Η άνω γραμμή είναι ελαφρά κοίλη πράγμα που αποτελεί ένα σχεδόν αποκλειστικό χαρακτηριστικό του Ντόγκο Αρτζεντίνο.
Χείλη: Σχετικά παχιά, κοντά και σφιχτά. Τα όριά τους είναι ελεύθερα και κατά προτίμηση μαύρου χρώματος.
Γνάθοι/Δόντια: Ισχυρές και καλά εφαπτόμενες. Η εφαρμογή τους δεν εμφανίζει ούτε προγναθισμό ούτε υπογναθισμό. Οι γνάθοι πρέπει να είναι ελαφρά και ομοιωγενώς συγκλίνουσες και να εξασφαλίζουν μέγιστη δύναμη δαγκώματος. Τα δόντια είναι μεγάλα, καλά αναπτυγμένα και τοποθετημένα σε σειρά, ενώ φαίνονται καθαρά χωρίς ίχνη τερηδόνας. Συνιστάται η οδοντοστοιχία να είναι πλήρης με την ομοιογένεια των οδοντικών τόξων να αποτελεί προτεραιότητα. Δάγκωμα τύπου λαβίδα, αλλά και το δάγκωμα τύπου ψαλίδι είναι αποδεκτό.
Μάγουλα: Μεγάλα και σχετικά επίπεδα, απαλλαγμένα από ζάρες, εξογκώματα ή πτυχές, καλύπτονται από ισχυρό δέρμα.
Μάτια: Σκούρου χρώματος ή στο χρώμα του φουντουκιού, προστατεύονται από βλέφαρα κατά προτίμηση μαύρης χρωστικής, αν και η έλλειψη χρωστικής δεν πρέπει να θεωρείται ελάττωμα. Αμυγδαλωτού σχήματος, τοποθετημένα σε μέσο ύψος, ενώ η απόσταση μεταξύ τους πρέπει να είναι μεγάλη. Στο σύνολό της, η έκφραση πρέπει να δείχνει εγρήγορση και ζωντάνια, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να είναι σταθερή, ειδικότερα σε αρσενικά.
Αυτιά: Τοποθετημένα ψηλά και πλάγια, σε αρκετή απόσταση μεταξύ τους λόγω του εύρους του κρανίου. Για λειτουργικούς λόγους θα πρέπει να είναι κομμένα και όρθια, τριγωνικού σχήματος και το μήκος τους δεν κάνει να υπερβαίνει το 50% του μπροστινού μήκους του φυσικού αυτιού. Τα άκοπα αυτιά είναι μέσου μήκους, φαρδιά, παχιά, επίπεδα και στρογγυλευμένα στην άκρη τους. Είναι καλυμμένα με απαλό τρίχωμα που είναι σε αυτό το σημείο λίγο πιο κοντό απ’ ότι στο υπόλοιπο σώμα. Πιθανή εμφάνιση μικρών σημαδιών στο τρίχωμα δεν πρέπει να επιφέρει ποινή. Σε φυσική θέση κρέμονται καλύπτοντας το πίσω μέρος από τα ζυγωματικά. Όταν ο σκύλος είναι σε εγρήγορση μπορούν να φέρονται σε μερικώς ανορθωμένη θέση.

 

[admin]

Λαιμός:
Μέσου μήκους, ισχυρός και όρθιος, έντονα μυώδης, σχηματίζει μια ελαφρά κυρτή άνω γραμμή. Κομμένου κωνικού σχήματος, ενώνεται με το κεφάλι σχηματίζοντας ένα μυώδες τόξο το οποίο καλύπτει όλες τις πιθανές εμφανίσεις οστών σε αυτό το σημείο και καταλήγει στον κορμό σχηματίζοντας μια μεγάλη βάση. Καλύπτεται από χονδρό και ελαστικό δέρμα το οποίο κινείται ελεύθερα πάνω από τον υποδόριο ιστό και ο οποίος εδώ είναι λίγο πιο χαλαρός απ’ ότι στο υπόλοιπο σώμα. Εμφανίζει απαλές πτυχές στο ύψος του λάρυγγα, οι οποίες ωστόσο δεν κρέμονται ούτε κινούνται ελεύθερα, σημαντικό χαρακτηριστικό για την λειτουργία του ζώου. Το τρίχωμα σε αυτό το σημείο είναι λίγο πιο μακρύ απ’ ότι στο υπόλοιπο σώμα.

Κορμός:
Το μήκος του κορμού από την άρθρωση του ώμου ως την άρθρωση της λεκάνης, ξεπερνά το ύψος στο ακρώμιο κατά 10%.
Άνωγραμμή: Επίπεδη. Οι ώμοι και τα οστά της λεκάνης βρίσκονται στο ίδιο ύψος και αποτελούν τα ψηλότερα σημεία του κορμού.
Ώμοι: Μακριοί και ψηλοί.
Ράχη: Μεγάλη και δυνατή, με καλά ανεπτυγμένους μυς, σχηματίζει ελαφριά κλήση προς την οσφύ.
Οσφύς: Ισχυρή, καλύπτεται από τους καλά ανεπτυγμένους οσφυϊκούς μυς οι οποίοι σχηματίζουν ένα διαχωριστικό αυλάκι κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης. Ελαφρώς κοντύτερη απ’ την περιοχή της ράχης, ανασηκώνεται ελαφρά προς την κορυφή των καπουλιών. Η μυϊκή ανάπτυξη στην άνω περιοχή εμφανίζει τον σκύλο πιο συμπαγή χωρίς να είναι, πράγμα που σε ενήλικα σκυλιά είναι πιο έντονο λόγω της πλήρους ανάπτυξης των ραχιαίων μυών.
Λεκάνη: Μέσου μήκους, μεγάλη και μυώδης. Τα όρια τόσο του λαγόνιου οστού όσο και του ισχίου μόλις που είναι ορατά. Το πλάτος της είναι ίσο ή λίγο μικρότερο απ΄ το πλάτος του θώρακα. Η κλίση της σε σχέση με την οριζόντιο είναι περίπου 30°, και η άνω γραμμή της σχηματίζει μια ελαφριά καμπύλη προς την βάση της ουράς.
Θώρακας: Φαρδύ και βαθύ. Η άκρη του θώρακα βρίσκεται στο ίδιο ύψος με την άρθρωση του ώμου και η κάτω οριακή γραμμή του στέρνου βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με την άρθρωση του αγκώνα. Ο θώρακα είναι μεγάλος εξασφαλίζοντας την μέγιστη αναπνευστική ικανότητα, ενώ έχει μεγάλα και μέσης καμπυλότητας πλευρά τα οποία συναντούν το στέρνο στο ύψος της νοητής γραμμής του αγκώνα.
Κοιλιά: Ελαφρώς ανασηκωμένη σε σχέση με την κάτω γραμμή του θώρακα, ωστόσο σε καμία περίπτωση παρόμοια με αυτήν ενός Γκρέιχαουντ. Ισχυρή με καλά ανεπτυγμένους κοιλιακούς και ραχιαίους μυς.

Ουρά:
Τοποθετημένη σε μέτριο ύψος, σχηματίζει γωνία 45° σε σχέση με την άνω γραμμή της ράχης. Σε σχήμα σπάθας, παχιά και μακριά φτάνει μέχρι την άρθρωση του ταρσού αλλά όχι παρακάτω. Σεήρεμηστάσηκρέμεταιφυσιολογικά. Όταν ο σκύλος βρίσκεται σε δράση τότε φέρεται λίγο πάνω απ’ την άνω γραμμή της ράχης και έχει μια συνεχόμενη πλευρική κίνηση. Κατά τον τροχασμό φέρεται σε ίδιο επίπεδο με την άνω γραμμή της ράχης ή λίγο πιο ψηλά.

Άκρα:
Εμπρόσθια άκρα: Στο σύνολό τους αποτελούν μια σφιχτή και σταθερή κατασκευή από οστά και μυς τα οποία βρίσκονται σε πλήρη αναλογία με το μέγεθος του ζώου. Οι πήχεις είναι ίσιοι και κάθετοι είτε του κοιτάζει κανείς από μπροστά είτε από τα πλάγια.
Ώμοι: Ψηλοί και αναλογικοί. Πολύ ισχυροί με έντονα ανάγλυφους μυς χωρίς υπερβολές. Σχηματίζουν γωνία 45° με την οριζόντιο.
Βραχίονας: Μέσου μήκους, πάντα αναλογικός με το σύνολο. Ισχυρός και πολύ μυώδης, σχηματίζει γωνία 45° με την οριζόντιο.
Αγκώνες: Σφιχτοί, καλυμμένοι με πιο παχύ κι ελαστικό δέρμα, χωρίς πτυχές ή ρυτίδες. Φυσιολογικά εφαρμοστοί στο τοίχωμα του στήθους με αποτέλεσμα να φαίνεται πως αποτελούν τμήμα του.
Πήχης: Ίδιου μήκους με τους βραχίονες, κάθετος, ίσιος με ισχυρά οστά και έντονους μυς.
Καρπός: Φαρδής, δεν εξέχει από τον πήχη, χωρίς προεξοχές οστών ή πτυχές.
Μετακάρπιο: Ελαφρώς επίπεδο με καλά οστά, σε γωνία 70 εώς 75° σε σχέση με την οριζόντιο.
Εμπρόσθια πόδια: Στρογγυλά, κοντά, ισχυρά και πολύ σφιχτά δάχτυλα. Σαρκώδη, σκληρά πέλματα καλυμμένα με μαύρο και σκληρό στην υφή δέρμα.

Πίσω άκρα: Με μέση γωνίωση. Στο σύνολό τους είναι ισχυρά, σφιχτά και παράλληλα, δίνουν την εικόνα της μεγάλης δύναμης που απαιτείται για την λειτουργία τους. Εξασφαλίζουν την σωστή ώθηση και καθορίζουν την χαρακτηριστική κίνηση του σκύλου.
Μηρός: Μήκος ανάλογο με το σύνολο. Ισχυρός με πλήρως αναπτυγμένους ορατούς μυς. Η εφαπτόμενη γωνία που σχηματίζεται μεταξύ του μηρού και του ισχίου είναι γύρω στις 100°.
Μηροκνήμιο: Τοποθετημένο στον ίδιο άξονα με την κνήμη. Η γωνία που σχηματίζει ο μηρός με την κνήμη είναι γύρω στις 110 °.
Κνήμη: Ελαφρώς κοντύτερη από τον μηρό, ισχυρή και με όμοια ανεπτυγμένους μυς.
Ταρσός/Μετατάρσιο: Ο τομέας ταρσού – μεταταρσίου είναι κοντός, ισχυρός και σταθερός, εξασφαλίζοντας την ισχυρή ώθηση των πίσω άκρων. Σφιχτοί ταρσοί με ορατό ακροτάρσιο. Η γωνία που σχηματίζεται στον ταρσό είναι περίπου 140°. Σφιχτά, σχεδόν κυλινδρικά μετατάρσια που σχηματίζουν 90° γωνία με την οριζόντιο. Ανυπάρχουν, ψευδόνυχαπρέπεινααφαιρεθούν.
Πίσω πόδια: Όμοια με τα μπροστινά, αν και μικρότερα και πιο φαρδιά, αλλά με τα ίδια χαρακτηριστικά.

 

[admin]

Βηματισμός και Κίνηση:
Η κίνηση είναι εύκαμπτη και σταθερή. Υπάρχει εμφανής διαφοροποίηση όταν ο σκύλος δείχνει ενδιαφέρον για κάτι, αλλάζοντας σε μια στάση εγρήγορσης με άμεση αντανακλαστική ανταπόκριση, πράγμα που είναι τυπικό για την φυλή. Ήρεμο βάδισμα κι εκτεταμένος τροχασμός με καλή ανάρτηση μπροστά και ισχυρή ώθηση από πίσω. Στον καλπασμό, ο σκύλος δείχνει όλη του την ενέργεια κάνοντας πλήρως ορατή την δύναμή του. Τατέσσεραπόδιααφήνουναπλάπαράλληλαίχνη. Παράλληλος βηματισμός ή τροχασμός (πασάρισμα) δεν είναι αποδεκτός και θεωρείται σοβαρό ελάττωμα.

Δέρμα:
Ομοιογενές, ελαφρώς παχύ, αλλά απαλό κι ελαστικό Εφαρμόζει στο σώμα μέσω ενός λίγο χαλαρού υποδόριου ιστού που εξασφαλίζει ελεύθερη κίνηση χωρίς να σχηματίζει σχετικές πτυχές. Στοναυχέναουποδόριοςιστόςείναιλίγοπιοχαλαρός. Η χρωστική πρέπει να είναι όσο το δυνατόν λιγότερη, αν και αυξάνεται με την πάροδο των χρόνων. Πολύ έντονη χρωστική στο δέρμα ωστόσο δεν είναι αποδεκτή. Πρέπει να προτιμούνται σκύλοι με μαύρη χρωστική στα όρια των χειλιών και βλεφάρων.

Μανδύας:
Τρίχωμα: Ομοιόμορφο, κοντό, απλό και απαλό στην υφή, με μέσο μήκος 1,5 έως 2 εκ. Η πυκνότητα και η δύναμη της τρίχας ποικίλει ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες. Σε περιοχές με θερμές κλιματικές συνθήκες το τρίχωμα είναι λεπτό και αραιό κάνοντας το δέρμα να γυαλίζει και περιοχές με χρωστική να είναι περισσότερο ορατές, πράγμα που δεν είναι λόγος ποινής. Σε ψυχρά κλίματα το τρίχωμα είναι πιο παχύ και πυκνό και μπορεί να εμφανίζεται και υπομανδύας.
Χρώμα: Εντελώςλευκό. Επιτρέπεται μόνο ένα μαύρο ή σκουρόχρωμο μπάλωμα γύρω από το μάτι, υπό την προϋπόθεση πως δεν καλύπτει περισσότερο από το 10% του κεφαλιού. Ανάμεσα σε δύο σκύλους ίδιας ποιότητας ο κριτής πρέπει να επιλέγει πάντα τον πιο λευκό.

Μέγεθος:
Ύψος στο ακρώμιο:
Αρσενικά 62 έως 68 εκ.
Θηλυκά 60 έως 65 cm.

Ελαττώματα/Σφάλματα:
Όλες οι αποκλίσεις από τα παραπάνω σημεία πρέπει να θεωρούνται ελαττώματα και η σημασία με την οποία θα αντιμετωπιστούν πρέπει να είναι σε πλήρη αναλογία με τον βαθμό απόκλισης.

Σοβαρά Ελαττώματα:
- Φτωχή ανάπτυξη οστών και μυών (αδυναμία).
- Μύτη με ελάχιστη χρωστική.
- Χαλαρά χείλη.
- Μικρά, αδύναμα δόντια ή δόντια σε κακή κατάσταση. Ελλιπής οδοντοστοιχία
- Μάτια πολύ ανοιχτού χρώματος. Εντρόπιο ή εκτρόπιο.
- Βαρελοειδής ή ελλειψοειδής (οριζόντιος) θώρακας.
- Επίπεδα πλευρά..
- Υπερβολική γωνίωση στα πίσω άκρα.
- Μακρύ μετατάρσιο.
- Μη τυπική κίνηση.
- Έντονη χρωστική στο δέρμα νεαρών σκύλων.
- Εμφάνιση μικρών περιοχών με έγχρωμες τρίχες.
- Ασταθής χαρακτήρας.

Σφάλματα αποκλεισμού:
- Επιθετικότητα.
- Μύτη χωρίς χρωστική.
- Υπογναθισμόςήπρογναθισμός.
- Ανοιχτόχρωμα γαλάζια μάτια ή μάτια διαφορετικού χρώματος μεταξύ τους (ετεροχρωμία).
- Κώφωση.
- Μακρύ τρίχωμα.
- Μπαλώματα στον μανδύα του σώματος. Περισσότερα από ένα μπάλωμα στο κεφάλι.
- Ύψος μικρότερο από 60 εκ. και μεγαλύτερο από 68 εκ.
- Πρέπει να αποκλείεται οποιοσδήποτε σκύλος εμφανίσει ανωμαλίες μορφολογίας ή συμπεριφοράς.

Σημ.: Αρσενικά ζώα πρέπει να φέρουν δύο καλά διαχωρισμένους φυσιολογικούς όρχεις πλήρως κατεβασμένους στο όσχεο.

Μετάφραση στην Ελληνική γλώσσα για τον ΚΟΕ:
Ελληνικός Όμιλος Ντόγκο Αρτζεντίνο και Σωτήριος Μπίστας (20.09.1999)