Πρόβλημα συμπεριφοράς

[elena6288]

καλησπερα σας.
θα ηθελα τη βοηθεια σας γιατι ειλικρινα εχω απελπιστει και δεν ξερω που να απευθυνθω. εχω ενα σκυλακι ημιαιμο (για μαλτεζ το πηρα αλλα ας μην συζητησω την κοροιδια τωρα). πραγματικα δεν ξερω τι ειχε περασει εκει που το ειχαν αρχικα αλλα περασαν ηδη 5μιση μηνες που το εχω και δεν καταφερα να το ηρεμησω.

Έχει συνδρομο αποχωρισμου και ειναι εντελως ακοινωνητο. Γαβγιζει συνεχως και προς τους παντες. με τον παραμικρο θορυβο. ο σπιτονοικοκυρης μου απειλει να με διωξει. Διαβασα καποια πραγματα εδω για το κλαμα οταν μενει μονο του, τα εφαρμοσα αλλα τπτ! τιποτα. εχω απελπιστει.
Τον παω βολτα, τον παω σε παρκο να δει κοσμο και αλλα ζωα να εξοικιωθει και χαλαει τον κοσμο. με εχουν προσβαλει και εχω φυγει ντροπιασμενη. Έχει σταματησει να ερχεται κοσμος σπιτι γτ δεν μπορουν να τον ακουνε. Δεν το συμπαθει κανεις και τον κραταω τοσο καιρο με νυχια και με δοντια αλλα δυστυχως οι σχεσεις με τον σπιτονοικοκυρη εφτασαν στο απροχωρητο.
Οικονομικα ειναι πολυ δυσκολα αυτη τη στιγμη. Απο οπου και να κοψω για εκπαιδευτη δε βγαινω. Θα πρεπει να δωσω το σκυλι.
Αλλα πρωτον το αγαπαω και δεν θελω και δευτερον ποιος θα το παρει αμα το δει ετσι φασαριοζικο;
Συγγνωμη για τα πολλα λογια αλλα πλεον η μερα μου περναει με ενα αγχος γι αυτη την ψυχουλα. Και αν το δωσω καπου και το πεταξουν στο δρομο;
Καποιο λαθος θα εχω κανει και εγω αλλα ειχα και παλια σκυλι και δεν ειχα προβληματα. τι να πω...;

 

[Sofouli]

Καλησπέρα!

Καταρχήν έχε υπόψιν σου πως θέλει σταθερή προσπάθεια, υπομονή και επιμονή, η εκπαίδευση ενός σκύλου, πόσο μάλλον όταν έχει προβληματικές συμπεριφορές.

Ένα από τα πολύ χρήσιμα posts που έχει γραφτεί για το άγχος αποχωρισμού από την Dr.Zhivago

Το "σύνδρομο του αποχωρισμού" είναι συνηθισμένο κι υπερτιμημένο πρόβλημα (λύνεται αρκετά εύκολα).

Κάποια βασικά κόλπα:

1) Δεν αφήνεις τον σκύλο σε μεγάλο χώρο όταν λείπεις. Θα νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια σε μικρό χώρο (πχ. κλούβα ή μικρό δωμάτιο) και δεν θα μπορεί να ανεβάσει τόσο εύκολα την αδρεναλίνη του (η πολλή κίνηση ανεβάζει παλμούς, άγχος κι αδρεναλίνη). Αν δεν έχει ερεθίσματα (είναι κλεισμένος σε κλουβάκι ή σε μικρό δωμάτιο) πιο πιθανό είναι να βαρεθεί και να ξαπλώσει να κοιμηθεί.

2) Για να συνηθίσει ο σκύλος τον χώρο που θα επιλέξεις για το # 1, θα πρέπει να κοιμάται εκεί κάθε βράδι για τουλάχιστον 2 εβδομάδες πρίν αρχήσεις να τον βάζεις εκεί για να φύγεις από το σπίτι. Αυτό γιατί δεν θέλεις να συνδιάσει τον χώρο + την φυγή σου με τιμωρία/φυλακή.
Επίσης, το κλουβάκι/δωμάτιο καλό είναι να έχει "μαγικές εκπλήξεις". Όταν τον βάζεις μέσα να βρήσκει κάτω από το κουβερτάκι του ή σε μία γωνία ένα δώρο (μπάλα, μεζεδάκι, παιχνίδι με μεζέ κρυμμένο μέσα κλπ). Σημαντικό είναι να ΜΗΝ τον δωροδοκείς να μπει, κι ούτε να σε βλέπει να βάζεις την "έκπληξη" εκεί. Να την βρήσκει ως δια μαγείας! Και να μην είναι ίδια έκπληξη κάθε φορά. Σύντομα θα λατρέψει τον χώρο αυτόν!

3) Θα τον βάζεις στο κλουβάκι/δωμάτιο 30 λεπτά πριν φεύγεις από το σπίτι. Δεν θα του δώσεις ΚΑΜΙΑ σημασία μέχριε να φύγεις. Προσοχή! ΟΥΤΕ ένα βλέμμα σου δεν θα του χαρίσεις. Ότι κι αν κάνει. Οι "εκπλήξεις" στο χώρο/κλουβάκι συνεχίζουν να βοηθούν.

4) Θα διαθέσεις ένα σ.κ. (ακόμη καλύτερα ένα 3ήμερο) που θα ασχοληθείς ΠΟΛΥ με ασκήσεις όπου: Θα φεύγεις και θα επιστρέφεις αρχικά σε 20 λεπτά (για 4-5 φορές στην ίδια μέρα). Θα φεύγεις και θα επιστρέφεις σε 30 λεπτά (4-5 φορές την δεύτερη μέρα). Θα φεύγεις και θα επιστρέφεις σε 45 λεπτά (4-5 φορές την τρίτη μέρα). Είναι κουραστικό αλλά θα λύσει το πρόβλημά σου.

5) Σε ΟΛΕΣ τις φορές (ανεξαιρέτως) που θα επιστρέφεις, θα αγνοείς ξανά τον σκύλο για τουλάχιστον 15 λεπτά αφού μπείς στο σπίτι. Θα κάνεις πως δεν υπάρχει (όπως όταν ετοιμάζεσαι να φύγεις).

Δεν θα τον χαιρετάς και δεν θα τον αποχαιρετάς. Ο στόχος εδώ είναι να μειώσεις τελείως το γεγονός πως φεύγεις, όπως και το γεγονός πως επέστρεψες.

Το άλλο που μπορεί να βοήθησει είναι γενικώς να αυξήσεις την άσκηση και τις βόλτες του. Όπως και στους ανθρώπους, η άσκηση ανεβάζει την σερετονίνη στον εγκέφαλο (προσφέρει χαρά κι ηρεμία ενώ αφαιρεί πολύ το άγχος), χώρια του ότι οι κουρασμένοι σκύλοι είναι πάντα καλύτεροι σκύλοι !

Τώρα για την κοινονοικωποίηση, που για χ λόγους έχεις αυτό το πρόβλημα, αυτό που θα σου πρότεινα είναι σταδιακή έκθεση του σκύλου σε ερεθίσματα και όχι ας πούμε να το πας σε ένα πάρκο με πολύ κόσμο, σκυλιά, παιιδιά, φωνές κλπ.
Γιατί του έρχεται απότομο.
Φαντάσου αν εσύ πχ δεν είχες βγει ποτέ από το σπίτι, και ξαφνικά σε βάζανε μέσα σε ένα πολυκατάστημα με πολύ κόσμο. Δεν θα φρίκαρες;

Βρες κοντά στην περιοχή σου φιλικά και ήρεμα σκυλιά και φέρε τα σε επαφή με το δικό σου σε ουδέτερο χώρο.
Επίσης προσπάθησε να είσαι ήρεμος-ήρεμη και να μην μεταδίδεις το άγχος στο σκύλο.
Και να ξέρεις πως κάποια σκυλιά μπορεί να μην καταφέρουν να πιάσουν φιλίες και να παίξουν με άλλα σκυλιά, συμβαίνει δεν είσαι ο μόνος-μόνη.

Όσο για τους ανθρώπους δοκίμασε με δικά σου άτομα να πλησιάσουν το σκυλάκι ήρεμα και με σωστό τρόπο, να το προσεγγίσουν φιλικά, και σιγά σιγά θα καταλάβει πως δεν θέλουν το κακό του και δεν αποτελούν απειλή.

Όταν γαυγίζει μέσα στο σπίτι σε θορύβους, προσπαθησε να το ηρεμείς με χαλαρή αλλά αυστηρή αποτροπή από μέρους σου, και απέσπασε του την προσοχή όταν το κάνει με κάτι άλλο.

 

[elena6288]

ακομα και οταν βγαινουμε βολτα για την αναγκη του, ενας ανθρωπος η ζωο να περασει ξεσηκωνει τη γειτονια. ή και στο σπιτι οταν ειμαστε ετσι και ακουσει θορυβο απο τους διπλα παλι τα ιδια. η μονη εντολη που ακουει ειναι το "παμε" γτ ξερει οτι θα παμε βολτα. το γεγονος οτι σε αυτη την εντολη ακουει (επειδη τον συμφερει) μου αποδεικνυει και πως το σκυλι ειναι εξυπνο και πως εγω σωστα του την εμαθα. γτ ομως δεν γινεται το ιδιο με το "μη" και με αλλες εντολες; ασε που οσες φορες προσπαθησα να τον μαλωσω με φωνη τυπου "τι κανεις εκει;" παθαινει κρισεις παλιμπαιδισμου! πχ εχει μαθει να τα κανει τωρα καθε 4 ωρες και αμα τον μαλωσω στο 2ωρο πανω μου εχει κανει το σπιτι μες στα τσισα! οσο για το πολυ ενδιαφερον αρθρο που παρεθεσες, προυποθετει να εχω 3-4 μερες τουλαχιστον το ελευθερο να κανω θορυβο. αλλα αυτος ο χρονος δε μου δινεται.. μια φορα απειλησαν να μου φερουν την αστυνομια.

 

[TheCat]

Έχω και εγώ ένα σκυλί με προβλήματα. Που γαβγίζει σχεδόν σε κάθε θόρυβο, από τον φόβο του. Στην βόλτα γαβγίζει σε ανθρώπους, ποδήλατα, μηχανάκια, καμμιά φορά και στα φύλλα όταν φυσάει. Γαβγίζει όταν μπαίνει ή βγαίνει κάποιος από την εξώπορτα, καθώς είμαστε ισόγειο. Γαβγίζει εάν τύχει να βγει στον κήπο. Γαβγίζει όταν χτυπάει κουδούνι.

Είναι μόλις 4 μήνες και κάτι μαζί μας και ήδη έχει βελτιωθεί πολύ. Στην αρχή είχα και εγώ πολύ άγχος για το οτιδήποτε. Έκανε "γαβ" και κοιτούσα με αγωνία την ώρα, μην τυχόν είναι 5 λεπτά μετά την έναρξη των ωρών κοινής ησυχίας και μας την πει ο ηλίθιος από δίπλα. Αγχωνόμουν αν θα με βρίσει κανένας ηλίθιος στην βόλτα, επειδή το σκυλί πραγματικά ώρες ώρες γάβγιζε με τρόπο που για κάποιον ανήξερο φαινόταν επιθετικός (ενώ ξεκάθαρα το ζωντανό φοβόταν). Αγχωνόμουν αν θα τα κάνει στην βόλτα, πότε θα τα κάνει, αν θα κυνηγήσει την γάτα και θα μαζεύω πτώματα, γενικώς για τα πάντα.
Στα λέω αυτά γιατί τελικά ένα από τα πιο σωστά πράγματα που διάβασα εδώ μέσα είναι ότι μεταδίδουμε το δικό μας στρες, αγωνία, λύπη, χαρά κλπ στον σκύλο. Είναι αλήθεια αυτό, αν και στην αρχή το διάβαζα με επιφύλαξη!
Κάποια στιγμή λοιπόν αποφάσισα το εξής: είχα επιλέξει να δώσω στέγη σε μία ψυχή (πράγμα που σημαίνει ότι από εδώ και στο εξής είμαι υπεύθυνη για ό,τι του συμβεί και δεν μου επιτρέπεται να το παρατήσω για κανένα λόγο) και ήξερα ότι το σκυλί αυτό έχει προβλήματα (και υγείας και κοινωνικοποίησης και φόβου). Δέχτηκα την κατάσταση όπως είναι. Αποφάσισα να ηρεμήσω λοιπόν. Έκανε ένα γαβ παραπάνω, δεν θα σκάσω. Γάβγισε σε κάποιον στον δρόμο, ανοιχτός χώρος είναι, τι να κάνουμε, και τα φοβικά ζώα έχουν ψυχή. Δεν θα πάω δίπλα του εννοείται, αλλά δεν θα φύγω και σαν κυνηγημένη επειδή ενοχλείται αυτός από το απέναντι πεζοδρόμιο. Κατούρησε μέσα στο σπίτι από φόβο ή οτιδήποτε άλλο, απλώς θα τα μαζέψω. Επιδιώκω να έρχεται κόσμος, εξηγώ στους ανθρώπους και τον αφήνω αρχικά να τους γαβγίζει και μετα σιγά σιγά τους πλησιάζει, χωρίς να ΄λέω συνέχεια "Φάνη, Φάνη".
Φλυαρώ τόσην ώρα για να σου πω ότι η δική μου ηρεμία μεταδίδεται σιγά σιγά στο σκυλί. Καταλαβαίνει ότι ζει σε ένα χώρο χωρίς φωνές και εντάσεις, όπου τους φόβους και τις παράξενες αντιδράσεις του δεν τις κάνει κανείς μεγάλο θέμα, και σιγά σιγά ηρεμεί και αυτό...
Επίσης βοηθάει και η εκπαίδευση, το μαθαίνει να έχει όρια... εμείς προσπαθούμε μόνοι μας και έχει μάθει αρκετές εντολές. Δεν υπακούει πάντα (πχ αν κρατάω κάτι που παραπέμπει σε κοντάρι δεν πρόκειται να έρθει στο "έλα" με τίποτα, αλλά δεν επιμένω κιόλας).

Δεν ξέρω στην δική σου περίπτωση σχετικά με τους υπολοίπους ενοίκους εάν όντως ξεσηκώνει τον τόπο το βράδυ πχ. Αυτό είναι όντως ένα πρόβλημα. Κοιμάται μόνος του; Εάν τον βάλεις στο δωμάτιό σου το βράδυ, ησυχάζει; Ή συνεχίζει το γάβγισμα;
Μήπως αυτήν την πίστωση χρόνου των 4-5 ημερών να την ζητούσες ευγενικά από τον ιδιοκτήτη; Δοκίμασε τις τεχνικές του παραπάνω ποστ για τον αποχωρισμό, σε εμένα έπιασαν!
Γενικά χρειάζεται αρκετός χρόνος, δεν μπορεί το σκυλί από την μία στιγμή στην άλλη να εγκλιματιστεί, ειδικά αν είχε προβλήματα.



Όσο για τις βόλτες, στις αρχές τον πήγαινα πιο μακριά, σε σημεία χωρίς κόσμο, ώστε να μην αγχώνεται, να συνηθίσει το λουρί και εμένα. Ξέρω ότι ίσως δεν κοινωνικοποιηθεί ποτέ 100%, αλλά δεν θα πιέσω καταστάσεις. Μήπως εγώ είμαι πιο κοινωνικοποιημένη από αυτόν;

 

[merlin 1]

χαρας την υπομονη σας βρε παιδια

εγω θα τον ειχα βαλσαμωσει