Μην σας φαίνονται πολλά τα 45.000 για ένα χρόνο. Με περίπου 20 σκυλιά το μήνα έχουν ξοδευτεί. Με πρόχειρο υπολογισμό εννοείται, είναι αδύνατον να ξέρω ακριβώς τις χρεώσεις των συνεργαζόμενων γιατρών. Τα 20 σκυλιά το μήνα επίσης δεν είναι πολλά, ειδικά αν μιλάμε για ολόκληρη την Πάτρα. Μην απορίσετε που θα βάζανε τόσα σκυλιά, τα προγράμματα που υλοποιούνται από τους Δήμους επανατοποθετούν τα σκυλιά. Που σημαίνει περισυλλογή, θεραπεία, στείρωση και απελευθέρωση. Αν βάλει κανείς το κόστος των στειρώσεων, εξετάσεων, φαρμάκων, ορθοπεδικών και λοιπών επεμβάσεων μια χαρά μαζεύονται τα χιλιάρικα χωρις καν να έχει λυθεί το πρόβλημα αφού σίγουρα τα αδέσποτα που χρειάζονται περίθαλψη και στείρωση είναι πολλά περισσότερα από τόσα που καλύπτει αυτό το ποσό.
Το πρόβλημα επομένως ποιο είναι; Ότι δεν έχουν εισπράξει;
Ότι δεν κάνουν τίποτα χωρίς να έχουν λεφτά;
Ότι αποφασίστηκε να δωθούν (αν γίνει τελικά) τα χρήματα σε ένα μόνο σωματείο; Νομίζω ότι έτσι ορίζουν τα διαδικαστικά, δεν μπορούν να μοιραστούν σε περισσότερα.
Επί της ουσίας αυτό που έχω καταλάβει ότι ισχύει για τα επιδοτούμενα σωματεία μέσω δήμων δεν είναι άλλο από το εξής. Ο νόμος υποχρεώνει τους δήμους να έχουν πρόγραμμα για αδέσποτα. Οι περισσότεροι δεν ασχολούνται καν, ελάχιστοι έχουν (τραγικά τις περισσότερες φορές) κυνοκομεία, κάποιοι αναθέτουν τη δουλειά σε σωματεία. Οι δήμοι δεν έχουν ούτε προσωπικό, ούτε εμπειρία, ούτε χώρο για να κάνουν κάτι τέτοιο. Διαλέγουν λοιπόν ένα σωματείο που υπάρχει ήδη στην περιοχή, του διαθέτουν το ποσό και όλη τη χαμαλοδουλειά. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που καλεί ένας δημότης για αδέσποτο, τον παραπέμπουν στο σωματείο. Έχω διαβάσει αρκετές φορές για περιπτώσεις σωματείων που καταστράφηκαν από αυτή τη διαδικασία. Τα περιστατικά που τους ανέθεσαν ήταν πολύ περισσότερα από αυτά που καλύπτει το διαθέσιμο ποσό, το οποίο δεν είναι καν διαθέσιμο εξ αρχής. Οι γιατροί δεν πληρώνονται, φτάνουν στο σημείο να αρνούνται περίθαλψη γιατί δεν έχουν πάρει μια, τα σωματεία δεν μπορούν να αφήνουν ετοιμοθάνατα ζώα να περιμένουν να πληρωθούν οι γιατροί και έτσι προσπαθούν να καλύψουν το κόστος από την τσέπη τους. Στο μεταξύ οι δήμοι συνεχίζουν να τους φορτώνουν συνεχώς με νέα περιστατικά και οι πολίτες να διαμαρτύρονται για τα "άχρηστα" σωματεία που δεν κάνουν τη δουλειά τους ενώ επιδοτούνται. Το αποτέλεσμα είναι ζώα, σωματεία και γιατροί ζημιωμένοι, ενώ οι δήμοι σφυρίζουν αδιάφορα.