Η άποψή μου είναι πως άλλο ο σκύλος και άλλο το κουτάβι. Γενικώς όλα τα κουτάβια είναι ζημιάρικα (γι' αυτό ο Θεός τα έπλασε τόσο όμορφα) και χρειάζονται περιορισμό.
Το μπαλκόνι, είναι ιδανική λύση γι' αυτό στην χώρα μας (έχει καλό καιρό συνήθως) αλλά πρέπει να προσέχουμε ΠΑΡΑ πολύ το θέμα της ζέστης. Σε πολλά μέρη, ακόμη και στη σκιά το μπαλκόνι "πυρώνει" τους καλοκαιρινούς μήνες. Η ταράτσες είναι ακόμη πιο επικίνδυνες (ξέρω αρκετούς που "σκότωσαν" το σκύλο τους έτσι, κατά λάθος). Αν δεν μπορείς εσύ να βγείς έξω να πιείς το φραπεδάκι σου στις 15:00 το μεσημέρι, δεν μπορεί ούτε κι ο σκύλος να μένει εκεί χωρίς να κινδυνεύει η ζωή του!
Εκεί αναγκαστικά, θα έχεις μέσα το κουτάβι, περιορισμένο πάλι με crate ή σε ένα δωμάτιο.
Διαφωνώ με το να ζει εφ' όρου ζωής περιορισμένος όμως ένας σκύλος. Και δεν βλέπω τον λόγο κι όλας (εκτός αν έχεις πολλούς μαζί). Πρέπει να θέτουμε και μακροχρόνιους στόχους στην εκπαίδευση των σκύλων μας. Οι περισσότεροι υγειής σκύλοι, μέχρι το 18μηνο θα πρέπει να αξίζουν/δικαιούνται την εμπιστωσύνη μας και να έχουν περισσότερο άνεση. Εγώ πάντα τους έχω δώσει όλο το σπίτι μέχρι τότε (πλήρη ελευθερία).
Αυτό ίσως απαιτεί να διαμορφώνεις το σπίτι λίγο και για τις ανάγκες σκύλου. Δηλαδή δεν μπορεί να έχεις ένα 18μηνο Μολοσσό ελεύθερο σε σπίτι "γιαγιάς" γεμάτο γυάλινα αντικείμενα στο επίπεδο της ουράς του!
Υπάρχει η ενδιάμεση λύση του crate, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να μένει πάνω από 5 ώρες την ημέρα μέσα ο σκύλος (συν 8 τη νύχτα = 13! ).
Προσωπικά δεν έχω χρησημοποιήσει crate στους δικούς μου σκύλους, παρά μόνο για την εκμάθηση του W.C. ή σ' εκθέσεις σκύλων. Περιόριζα τους σκύλους μου όσο έλειπα, σε δωμάτιο ή μπαλκόνι, μέχρι να ωριμάσουν αρκετά να έχουν όλο το σπίτι.
Η ηλικία που ένας σκύλος μπορεί να το κάνει αυτό αλλάζει (άλλοι στον χρόνο, άλλοι στον ενάμιση, άλλοι από το εξάμηνο!) και μόνο μικρές δοκιμές (να λείπεις για μισή ώρα και να γυρνάς) μπορούν να σ' ενημερώσουν για το πόσο έτοιμος είναι (και τι κάνει και όταν είσαι εκεί φυσικά!).
Οι μεγαλόσωμες φυλές αργούν συνήθως να ωριμάσουν, αν και δεν νομίζω να μετράει ως κριτήριο για το συγκεκριμένο θέμα. Πολλοί σκύλοι μεσαίου μεγέθους (και μικρού) έχουν πολύ παραπάνω ενέργεια (και μικρή αίσθηση "προστασίας του χώρου τους" για να τα κρατάει απασχολημένα) με αποτέλεσμα να είναι ΠΟΛΥ πιο ζημιάρηδες, για μεγαλύτερο διάστημα.
Αυτό που θέλω να πω, είναι πως αν ένα κουτάβι είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ζημιάρικο στους 15 μήνες (μου έχει τύχει ΚΑΙ αυτό, με κουτάβι που χαλούσε μόνο πολύτιμα αντικείμενα άνω των 50 ευρώ!) ΔΕΝ σημαίνει πως αργότερα δεν θα είναι ΑΨΟΓΟΣ σκύλος.
Δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω, κι ούτε να νομίζουμε πως ολοκληρώθηκε ο χαρακτήρας κι η συμπεριφορά του.
Βοηθάμε την γρήγορη "εξευγένιση" ενός κουταβιού, βγάζοντας τον έξω συχνά για παιχνίδι, και αποφεύγοντας να παίζουμε όρθιοι μέσα στο σπίτι μαζί του (αγκαλίτσες/παιχνίδια ξάπλα στο χαλί δεν μετράνε). Σύντομα (καθώς θα βοηθήσει και η ηλικία του), δεν θα σκέφτεται καν να παίξει αν δεν είναι σε εξωτερικό χώρο.
Ο ώριμος σκύλος, ελεύθερος μέσα στο σπίτι, αισθάνεται σίγουρα πιο άνετα (πιο σεβαστό μέλος της οικογένειας) και μπορεί και θέλει να το προστατεύψει περισσότερο, δηλώνοντας την ελεύθερη παρουσία του με γαύγισμα αν χρειαστεί. Στην ταράτσα ή στο μπαλκόνι, και ο καλύτερος φύλακας του κόσμου περιττό να πω πως είναι παντελώς άχρηστος.
