Καλημέρα. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιους προβληματισμούς που έχω. Κάνουμε εκπαίδευση βασικής υπακοής εδώ και περίπου 3 μήνες. Η συχνότητα και το είδος των μαθημάτων διαφέρουν κατά καιρούς λόγο κάποιων έκτακτων ταξιδιών που είχα.. Ο τρόπος που γίνεται στηρίζεται στην σχέση και στο δέσιμο που έχουμε και αυτό καλλιεργούμε. Επίσης στη σωστή κοινωνικοποίηση αφού έχουμε περάσει μπροστά από ότι ζώο μπορεί να συναντήσει μέχρι και παιδάκια να παίζουν στην παιδική χαρά.Το Αποτέλεσμα είναι να έχουμε ένα πολύ καλό "έλα" και ένα πολύ καλό δέσιμο. Να τονίζω ότι έχω ένα σκύλο υπερ δραστήριο με πάρα πολύ ενέργεια περισσότερη από το μέσο όρο των σκυλιών που έχω συναντήσει. Η ένστασή μου όμως είναι η εξής και αφορά την βασική υπακοή σαν εντολές. Ναι μεν έχουμε το μαζί ΑΛΛΑ η προσοχή της δεν είναι σε μένα με αποτέλεσμα ναι μεν να μην τραβάει αλλά και να μην περπατάει ήρεμη δίπλα μου και όπως πρέπει. Στο κάτσε το ίδιο. Την ξέρει την εντολή αλλά για τον ίδιο λόγο επειδή δεν είναι τελείως ήρεμη ή θα χρειαστεί "βοήθεια"για να την εκτελέσει ή θα αργήσει να την εκτελέσει. Στο κάτω θα ξαπλώσει αλλά η έννοια της εντολής είναι να ξαπλώσει και να την βοηθήσει η εντολή να ηρεμήσει. Αυτή κάθετε στο ξάπλα αλλά είναι φουλ στην τσίτα.. Μπορεί να αρχίσει να ασχολείται με ότι μπορεί να φτάσει η μουσούδα της. Ο εκπαιδευτής μου λέει ότι είμαι πολύ απαιτητικός και ότι μεγαλώνοντας αυτά τα θέματα θα ισιώσουν. Έχει δίκιο? Επίσης να τονίσω ότι δεν της λείπει εκτόνωση και ότι η εκπαίδευση γίνεται χωρίς λιχουδιές χωρίς βία βέβαια και από εμένα. Δηλαδή τον χειρισμό τον έχω μόνο εγώ και καθόλου αυτός με την καθοδήγηση του βέβαια!
