Πολλά προβλήματα...

[marina1]

Γεια σας κ από εδώ.
Όπως έγραψα και στην ενότητα νεών μελών, απέκτησα τον Αύγουστο ένα yorkshire απο γνωστή αλυσίδα pet shop, θηλυκό, την Μπαλού, η οποία σήμερα είναι 10 μηνών. Το κουτάβι σύμφωνα με πληροφορίες πωλητή του καταστήματος, έτρωγε δύο φορες τη μέρα, μία στις 8,30 το πρωί και μία στις 9 το βράδυ (τραγικό κατ'εμέ μιας και απ όσο ξέρω έπρεπε να τρώει ανά 4 ώρες)

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι δυό μας είναι πολλά. Η επιλογή μου να αποκτήσω σκυλάκι ήταν συνειδητή και κατόπιν αρκετής σκέψης και οργάνωσης. Είχα σκοπό να μετακομίσω δύο μήνες μετά την απόκτησή της σε ένα σπίτι που θα έκανε τη συμβίωσή μας αρκετά αρμονική μιας και θα ήταν δίπλα στη δουλειά μου και σε περιοχή που θα μπορούσα να την πάω βόλτα. Το θέμα ειναι πως λόγω προσωπικών προβλημάτων τα σχέδια ακυρώθηκαν και έχουμε μείνει οι δύο μας σε μία περιοχή στην οποία κυκλοφορούν τεράστια αδέσποτα και επειδή λείπω αρκετές ώρες εκείνη παραμένει περιορισμένη σε ένα δωμάτιο.
Είχαμε αρχίσει σχετικά καλά...το θέμα ειναι πως όσο περνάει ο καιρός αντί να στρώνει χαλάει. Κάνει τσίσα και κακά σε όλα τα σημεία στο δωμάτιο και όταν ανεβάζω τον τόνο της φωνής μου εκείνη κουνάει την ουρά της απο τη χαρά...δεν μπορώ να μιλήσω ούτε καν στο κινητό όταν είναι μπροστά γιατί γαυγίζει ασταμάτητα με το που με ακούει να μιλάω. Δεν μπορώ να διαβάσω γιατι κάνει το ίδιο ακριβώς...όταν βγαίνω και γυρίζω αργά δεν με αφήνει να κοιμηθώ γιατί απλούστατα με γαυγίζει ασταμάτητα. Έχει κοπροφαγία αλλά και τάσεις αλλοτριοφαγίας. Για την κοπροφαγία έχω δοκιμάσει τα πάντα και δε γίνεται τίποτα. Μέχρι και άδεια απο την δουλειά είχα πάρει για να ελέγχω την κατάσταση. Δεν έχει στανταρ ώρα που θα κάνει κακά της...μπορεί να περνάμε όλη την ημέρα μαζί τα Σ/Κ και εκείνη να αφοδεύει τα ξημερώματα! Η κατάσταση είναι τραγική γιατί δεν είναι καλά ούτε εκείνη ούτε εγώ. Η περιοχή δεν ενδείκνυται για βόλτες (το συζήτησα και με την κτηνίατρο και είπε να μην την βγάζω γιατί γαυγίζει τα άλλα σκυλιά και θα μου την "κόψουν" μπροστά στα μάτια μου) και αναγκαστικά την κρατάω μέσα ή την βγάζω να τρέχει στο μπαλκόνι. Εσείς που είστε έμπειροι - γιατί εμένα είναι η πρώτη φορά που έχω την πλήρη ευθύνη ενός κουταβιού- βλέπετε καμία λύση στα θέματα;

 

[tsimakgr]

Χωρίς να την βγάζεις βόλτα δεν υπάρχει καμία ελπίδα και καμία προοπτική για βελτίωση....
Βαριέται....Δεν μπορείς να την παίρνεις κάπως με αμάξι ή με λεωφορείο και να την πηγαίνεις βόλτα ποιο μακριά από τα "αδέσποτα" ????
Και αυτό πρέπει να γίνει...μμμμ..ΧΤΕΣ, γιατί έχεις αργήσει στη κοινωνικοποίηση του.....

Καλώς ήρθες...

 

[Ranja]

Καλωσήρθες. Κι εγώ μόλις σήμερα πήρα σκυλάκι. Φαϊ δυο φορές τη μέρα, βόλτα για τουαλέτα μια-2 ώρες μετά το φαγητό, θα κάνει σίγουρα. Βόλτα πριν τη δουλειά, μετά crate, και βόλτα αμέσως μόλις γυρίσεις, στον ύπνο ξανά crate. Eγώ αυτό εχω σκοπό να εφαρμόσω, διακρίνω (από μακρυά) ότι θα πιάσει. Ρουτίνα - ρουτίνα - ρουτίνα και σταθερά ωράρια όσο γίνεται. Αν έχεις πρόβλημα με τα αδέσποτα, βάλτη στο αυτοκίνητο για κάπου πιο μακρυά. Αυτό είναι εφικτό?

Αυτά από μένα την άσχετη, θα σου πουν και οι έμπειροι εδώ.

 

[st3li0s]

Δηλαδή η σκύλα δεν βγαίνει έξω?

Δεν υπάρχει παρακάτω...αν δεν βγάλεις τον σκύλο βόλτα θα διαιωνίζεται η κατάσταση...

Δεν υπήρξε ποτέ η ιδέα στο μυαλό σου να την πηγαίνεις βόλτα με το αμάξι κάπου παραδίπλα?
Από το να έχω έναν στρεσαρισμένο/στερημένο σκύλο προτιμώ να ξοδεύω βενζίνες και να τον πηγαίνω κάθε μέρα βόλτα λίγο παραπέρα!

Αν δεν αρχίζεις να την βγάζεις βόλτα δεν λύνεται κανένα από τα προβλήματα σου!Ό,τι και να κάνεις!
Ο σκύλος θέλει πρόγραμμα άσκησης-φαγητού-ξεκούρασης!

 

[Grifos]

Αν έχει κάνει κακά στις 5 κι εσύ πας και της φωνάζεις στις 10 δεν πρόκειται ποτέ των ποτών να καταλάβει το λάθος και να δει τη διόρθωση.

Γιατί δε βγαίνει η σκυλίτσα βόλτα; Για τα αδέσποτα; Έχεις προσπαθήσει να τη βγάλεις ή απλά στην ιδέα των μεγαλόσωμων αδέσποτων δε βγαίνετε έξω;

Υπάρχει εξοικείωση μεταξύ σας ή κάπου στην πορεία πάγωσε το θέμα;

 

[Lucimar]

Aπό εμπειρία με yorkshire (όχι πολύ μεγάλη) θεωρώ ότι είναι λίγο μυστήριοι χαρακτήρες. Μπορεί να σε ξεγελάει το μέγεθός τους αλλά χρειάζονται αρκετή εκτόνωση για να έχετε μια αρμονική συμβίωση! Επίσης οποιοδήποτε σκυλί (και άνθρωπος βέβαια) κλεισμένο σε ένα σπίτι όλη την ημέρα και πολλές ώρες μόνο του σίγουρα έχει βαρεθεί τη ζωή του!! Κάνει την ανάγκη της οπουδήποτε γι'αυτό το λόγο και όταν υψώνεις τη φωνή σου χαίρεται που της δίνεις σημασία!
Φρόντισε να τη βγάλεις από το σπίτι και να την κοινωνικοποιήσεις ΑΜΕΣΑ!!

 

[marina1]

Παιδιά χίλια ευχαριστώ για τις απαντήσεις...να σας πω οτι στις 10 ημέρες που την είχα πρωτοπάρει την πηρα στις διακοπές και αντί να είμαστε έξω μαζί την βγάλαμε 5 μέρες στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου να γαυγίζουμε τους περαστικούς αμφότερες. Στο πλοίο όλα τα σκυλάκια ήταν ήρεμα και μόνο εκείνη έκανε σαματά και ως πρωτάρα κ εγώ έτρεχα να δικαιολογηθώ για την ενόχληση και να κρυφτουμε είτε στην καμπίνα είτε σε κανένα απομακρυσμένο κατάστρωμα. Προσπάθησα να την κοινωνικοποιήσω αλλά προκαλεί και σε αυτό προφανώς ευθύνομαι εγω και ο φοβος μου πως είτε θα ενοχλήσει τους γύρω μου είτε πως θα πάθει κακό. Μόλις βγούμε σε κοινόχρηστο χώρο εκτός σπιτιού και εμφανιστεί άλλο σκυλί εκείνη γαυγίζει εξαγριωμένη και έτσι φοβάμαι την παίρνω αγκαλιά και τρέχουμε στο αυτοκίνητο Η μοναδική λύση που έχω είναι αυτή...είτε στον εξωτερικό χώρο του σπιτιού, είτε με το αυτοκίνητο κάνουμε βόλτες. Ύπάρχει και μία εναλλακτική την οποία δεν έχω ακόμη δοκιμάσει...ο πατέρας μου έχει έναν αρκετά φιλικό και χαδιάρη κουρτσχααρ τον οποίο δεν τον γαυγίζει επειδή υπάρχει σχετική "γνωριμία" εξ αποστάσεως απο τον πρώτο όροφο στο ισόγειο...αλλά είναι τεράστιος και φοβάμαι μήπως πάνω στο παιχνίδι έχουμε ατυχήματα. Πως να κοινωνικοποιηθεί όταν φοβάμαι μην την "κόψουν" ; έτσι μου είπε η κτηνίατρος και μάλιστα μου έφερε παράδειγμα για μία πελάτισσά της η οποία σε βόλτα με το yorkie της δέχτηκε επίθεση απο ένα μεγαλόσωμο το οποίο το σκότωσε ακαριαία...μετά απο αυτό δεν έχουμε ξαναβγεί σε πάρκο.

 

[Xotikouli]

Δηλαδή αν κατάλαβα καλά ο γιατρός σε συμβούλεψε να μην βγαίνει ποτέ το σκυλί έξω και εσύ ως άπειρη τον άκουσες και τώρα έχει γίνει η ζωή σου και του σκυλιού σου άνω κάτω για χάρη του?
Για να καταλάβεις αυτό είναι το ίδιο λογικό σα να μου είπε εμένα ο γιατρός ότι επειδή του ήρθε ένας μαχαιρωμένος από ληστή που δεν τα κατάφερε εγώ δεν πρέπει να ξαναβγω από το σπίτι!
Άλλο το να μάθεις πώς να κυκλοφορείς και να προφυλάσσεσαι και άλλο να μην βγαίνεις ποτέ!

 

[ChilliJRT]

Μήπως είσαι λιγο υποχόνδρια? Δν παραμονεύουν λυσσασμένα σκυλιά έξω από το σπίτι σας. Εχεις παγιδευτεί σε έναν φαύλο κύκλο που πρέπει να σπάσει αν θες να δεις άσπρη μέρα...
Δν βγαίνετε -->δεν γνωρίζει άλλα σκυλιά-->βλέπει από μακρυά κ φορτώνει-->δν βγαίνετε.
Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω?

Αν είσαι σιγουρη για το σκυλί του πατέρα σου κ δν έχεις κάποιο άλλο πιο πολύ στο μέγεθός της, δοκίμασέ το. Μπορεί να φρικάρει λίγο στην αρχή... Ηρεμία κ υπομονή. Κ πάνω από όλα μην τρομάζεις εσύ πιο πολύ από την μικρή. Που ακούγεται πολύ πιο τσαμπουκάς από σένα...

 

[Xotikouli]

marina1 μήπως ο γιατρός σου είναι Γαλάτης?

Σοβαρά πάντως... Έχεις δυνατότητα να απευθυνθείς σε εκπαιδευτή? Θα βοηθούσε πολύ ώστε να αναπληρώσετε τα κενά και να αλλάξετε εντελώς πρόγραμμα και συνήθειες.

 

[marina1]

:-D Xotikouli προφανώς η κτηνίατρος βλέπει πόσο ψαρωμένη είμαι με την μικρή και πάει να γλυτώσει τα χειρότερα

Είχα στείλει ένα μεηλ σε έναν εκπαιδευτή εδώ κοντά αλλά δεν απάντησε προφανώς γιατί εκτρέφει και ασχολείται μόνο με γερμανικούς ποιμενικούς και ίσως να ήταν και άκυρο και που τον ρώτησα.

Αύριο κιόλας θα κάνω απόπειρα να την πάω στο πάρκο εδώ κοντά...στο ένα χέρι θα έχω το γιόρκι και στο άλλο τον κούρτσχααρ...αυτός ο περίπατος είμαι σίγουρη θα μας μείνει αξέχαστος :-D

Η άλλη εναλλακτική είναι να βάλω τη μικρή στη ράχη του κούρτσχααρ και έτσι θα είμαστε όλοι ικανοποιημένοι και θα κοινωνικοποιηθούμε με ασφάλεια

Άντε να δούμε τι θα δούμε γιατί και το σκυλάκι δεν είναι ικανοποιημένο από τη ζωή που ζει και εγώ έχω να κοιμηθώ ήρεμη εδώ και μήνες.

 

[Xotikouli]

Το να γνωριστούν έξω σε βόλτα και να είναι μαζί σας αν σε κάνει να αισθάνεσαι πιο σίγουρη δεν είναι κακή ιδέα. Αλλά το να τα κρατάς και τα δύο εσύ μάλλον είναι. Δεν μπορεί να έρθει κάποιος φίλος/συγγενής μαζί να κρατάει τον δεύτερο σκύλο και εσύ το δικό σου?

 

[marina1]

Καλή ιδέα! Ευχαριστώ κ πάλι για τη βοήθεια

 

[st3li0s]

Παιδιά χίλια ευχαριστώ για τις απαντήσεις...να σας πω οτι στις 10 ημέρες που την είχα πρωτοπάρει την πηρα στις διακοπές και αντί να είμαστε έξω μαζί την βγάλαμε 5 μέρες στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου να γαυγίζουμε τους περαστικούς αμφότερες. Στο πλοίο όλα τα σκυλάκια ήταν ήρεμα και μόνο εκείνη έκανε σαματά και ως πρωτάρα κ εγώ έτρεχα να δικαιολογηθώ για την ενόχληση και να κρυφτουμε είτε στην καμπίνα είτε σε κανένα απομακρυσμένο κατάστρωμα. Προσπάθησα να την κοινωνικοποιήσω αλλά προκαλεί και σε αυτό προφανώς ευθύνομαι εγω και ο φοβος μου πως είτε θα ενοχλήσει τους γύρω μου είτε πως θα πάθει κακό. Μόλις βγούμε σε κοινόχρηστο χώρο εκτός σπιτιού και εμφανιστεί άλλο σκυλί εκείνη γαυγίζει εξαγριωμένη και έτσι φοβάμαι την παίρνω αγκαλιά και τρέχουμε στο αυτοκίνητο Η μοναδική λύση που έχω είναι αυτή...είτε στον εξωτερικό χώρο του σπιτιού, είτε με το αυτοκίνητο κάνουμε βόλτες. Ύπάρχει και μία εναλλακτική την οποία δεν έχω ακόμη δοκιμάσει...ο πατέρας μου έχει έναν αρκετά φιλικό και χαδιάρη κουρτσχααρ τον οποίο δεν τον γαυγίζει επειδή υπάρχει σχετική "γνωριμία" εξ αποστάσεως απο τον πρώτο όροφο στο ισόγειο...αλλά είναι τεράστιος και φοβάμαι μήπως πάνω στο παιχνίδι έχουμε ατυχήματα. Πως να κοινωνικοποιηθεί όταν φοβάμαι μην την "κόψουν" ; έτσι μου είπε η κτηνίατρος και μάλιστα μου έφερε παράδειγμα για μία πελάτισσά της η οποία σε βόλτα με το yorkie της δέχτηκε επίθεση απο ένα μεγαλόσωμο το οποίο το σκότωσε ακαριαία...μετά απο αυτό δεν έχουμε ξαναβγεί σε πάρκο.

Μαρίνα πολύ καταπίεση για το τίποτα!

Άσε το μικρο να αισθανθεί, να γευτεί καταστάσεις, να μάθει μέσα από αυτές!

Αγχώθηκα εγώ μόνο που διάβασα αυτό σου το post!
Μαρίνα ακόμα και από τσαλαπάτημα και από σπρώξιμο αποτελούν κύριο παράγοντα για τον σκύλο!
Είσαι άτυχη γιατί δεν έχει συναναστραφεί η σκυλίτσα σου με σωστά σκυλιά που ξέρουν να διορθώνουν αλλά και να βάζουν τα άλλα σκυλιά στην θέση τους, καθώς και να τα μαθαίνουν πως να συμπεριφέρονται...

Προς το παρών προέχουν οι ανάγκες της και αυτές είναι η καθημερινές βόλτες!Έπειτα βρες σωστά σκυλιά, θα σου πρότεινα μεγαλόσωμα ώστε να συνηθίσει η μικρή όσο γίνεται στην παρουσία αλλά και στην συναναστροφή!

Πάντως να γνωρίζεις ότι είσαι πολύ καταπιεστική στο περιβάλλον της, βέβαια σε δικαιολογώ,ωστόσο πρέπει ο αρχηγός να είναι σίγουρος γιατί αγέλη χωρίς σίγουρο αρχηγό είναι μια συγχυσμένη αγέλη!

 

[Grifos]

Γνώρισα χθες το απόγευμα μια κοπέλα απ' την Κίμωλο και εκεί που συζητάγαμε μου λέει πως όταν ξεκίνησε να έρθει να επισκεφτεί τον αδερφό της στην Αθήνα, πίστευε μ' αυτά που διαβάζει ότι δε θα μπορεί να βγει απ' το σπίτι παρά μόνο με πανοπλία και σωματοφύλακα βασισμένη σε αυτά που διάβαζε για την οικονομική κρίση και τους αλλοδαπούς και και και. Τελικά απλά βγήκε έξω και το έχει καταχαρεί να περπατάει, να γνωρίζει κόσμο και να βλέπει καινούργια πράγματα.

Θα μπορούσε να έχει βασιστεί στα γραφόμενα κάποιου παθιασμένου δημοσιογράφου. Θα ήταν αλήθεια όλα αυτά όμως; Μπορεί! Αλλά εκείνη δε θα είχε καμιά προσωπική εμπειρία.

Πρέπει να προσπαθήσεις να βγαίνετε. Δε μπορείς να φανταστείς καν πόσο θεραπευτική θα είναι η βόλτα για 'σενα.


Α και κάτι ακόμα, για ρώτα τον κτηνίατρο σου τι πίνει.

 

[marina1]

Καλημέρες!!!!
Μόλις γυρίσαμε απο την πρωινή μας (σχετικά) βόλτα...κάναμε και ένα to know us better με τον Mike τον κουρτσχααρ τον οποίο τον γάβγισε μόνο όταν τον χάιδεψα (λογικό). Ήταν πολύ καλή μαζί του και εκείνος σαφέστατα έλιωσε. Περπατήσαμε και τρέξαμε αρκετά...και ανυπομονούμε για την απογευματινή βολτούλα εις την παραλίαν γιατί αυτή ήταν "εκ του ασφαλούς"...απο το καλοκαίρι έχουμε να βγούμε εκτός έδρας!

 

[Chloe]

Είχα κι εγώ σχετικούς φόβους όταν ήμουν μικρούλα και πήρα το πρώτο μου κουτάβι (ένα κανισάκι) με αποτέλεσμα σε ΟΛΗ του τη ζωή, αυτό το σκυλί να μην μπορέσει να παίξει ποτέ με σκυλιά, να είναι πάντα επιθετικό μαζί τους και συνέχεια να ανησυχώ!
Κοινωνικοποίησε τη μικρή ΑΜΕΣΑ!
Προτείνω να βρεις κατ' αρχήν κοινωνικοποιημένα, ήρεμα μικρόσωμα σκυλιά και να κανονίσεις πολλές συναντήσεις μαζί τους.
Ο ΕΝΑΣ σκύλος δεν φτάνει. Θα συνηθίσει μόνο αυτόν (το λέω γιατί και ο δικός μου συμπαθούσε κανά-δυο σκυλιά και φοβόταν όλα τα άλλα μικρός, μέχρι που κατέληξε να τα φοβάται όλα).

Επίσης, τέρμα η αγκαλιά, εκτός αν τα βρεις πάρα πολύ σκούρα (σε περίπτωση δηλαδή που η μικρή σου κινδυνεύει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ). Με την αγκαλιά της μαθαίνεις ότι καλά κάνει και φοβάται, ότι καλά κάνει και είναι επιθετική, και ενισχύεις τη συμπεριφορά αυτή.

Είναι θηλυκιά. Αυτό σημαίνει ότι εκ των πραγμάτων είναι δυσκολότερο να μπλεχτεί σε πολύ χοντρούς καυγάδες. Συνήθως τα αρσενικά είναι πιο επιρρεπή σ' αυτές τις καταστάσεις. Δύσκολα ένα μεγαλόσωμο αρσενικό θα πάει να "κόψει" ένα μικρούλι θηλυκό, όπως φοβάσαι.

Με σκυλιά που ξέρεις και εμπιστεύεσαι, κυρίως μικρόσωμα που δεν θα την πατήσουν και δεν θα την τρομάξουν με άγριο παιχνίδι, άφησέ την να παίξει και ΑΦΗΣΕ ΤΑ ΝΑ ΤΗ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΝ. Αυτό θα της μάθει τα όριά της και πώς πρέπει να συμπεριφέρεται, πότε πρέπει να δείχνει υποταγή κ.ο.κ.

Νομίζω ότι έχετε ανάγκη άμεσα από εκπαιδευτή. Πρέπει να δουλέψετε τη βασική υπακοή - να σε δει κι εσένα σαν έναν άξιο εμπιστοσύνης αρχηγό. Και κάθε μέρα πρόγραμμα αυστηρό φαγητού, βόλτας, ύπνου.

Ξέχνα τώρα ποιον ενοχλείς και πώς να δικαιολογηθείς απέναντί του, γιατί έχεις ιερό σκοπό... Το σκυλάκι αυτό θα είναι κοντά σου άλλα 10-15 χρόνια και θέλεις να γίνει ισορροπημένο και ευτυχισμένο.

Αν είσαι Αθήνα προσφερόμαστε για σκυλο-συνάντηση με τον μικρό μου (επίσης κανισάκι) που θα χαρεί πάρα μα πάρα πολύ να τη γνωρίσει!!!

 

[Grifos]

το πρώτο προσωπικό μου σκυλάκι (στο σπίτι είχαμε άλλα τέσσερα εκείνη την εποχή) ήταν ένας γίγαντας (και σοβαρολογώ με το χαρακτηρισμό όταν μερικά χρόνια αργότερα μου έσωσε τη ζωή) 7 κιλών. Φοβόμουν να βγαίνω μόνος, δεδομένου ότι στην πιο κοντινή αλάνα μαζεύονταν ιδιοκτήτες μεγαλόσωμων φυλών που τα είχαν χωρίς λουρί. Επειδή όμως ήταν κάπως χαζό να κάνω σουλάτσο μπροστά απ' το σπίτι πάνω κάτω, τελικά το τόλμησα.

Αφού αρχίσαμε να βγαίνουμε σταθερά με πρόγραμμα και να γνωριζόμαστε καλύτερα μεταξύ μας. Γιατί αυτό που παρέχει η βόλτα στην γνωριμία σκύλου ιδιοκτήτη είναι ιδιαίτερα ουσιαστικό, βοηθάει σε μια σχέση που χτίζεται νωρίς.

Στον απολογισμό μερικούς μήνες μετά, είχε κυνηγήσει όσο του επέτρεψα γάτες, ένα κανίς, κάτι μαλτεζοειδή και ένα χμμ....μπόξερ.

Τσακώθηκε και με ένα μολοσσό, ο οποίος μάς πήρε στο κατόπι κι όπου φύγει φύγει. Αλλά ακόμη κι αυτό ήταν καλό. Μάθαμε μέχρι που φτάνουμε.

Λίγο καιρό μετά με τη σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη του χειραγώγησα το μολοσσό με λιχουδιές. Έκανα το ίδιο και με πολλά αδέσποτα που έρχονταν μαζί μας και ποτέ δεν τον πείραξαν.

 

[marina1]

Είχα κι εγώ σχετικούς φόβους όταν ήμουν μικρούλα και πήρα το πρώτο μου κουτάβι (ένα κανισάκι) με αποτέλεσμα σε ΟΛΗ του τη ζωή, αυτό το σκυλί να μην μπορέσει να παίξει ποτέ με σκυλιά, να είναι πάντα επιθετικό μαζί τους και συνέχεια να ανησυχώ!
Κοινωνικοποίησε τη μικρή ΑΜΕΣΑ!
Προτείνω να βρεις κατ' αρχήν κοινωνικοποιημένα, ήρεμα μικρόσωμα σκυλιά και να κανονίσεις πολλές συναντήσεις μαζί τους.
Ο ΕΝΑΣ σκύλος δεν φτάνει. Θα συνηθίσει μόνο αυτόν (το λέω γιατί και ο δικός μου συμπαθούσε κανά-δυο σκυλιά και φοβόταν όλα τα άλλα μικρός, μέχρι που κατέληξε να τα φοβάται όλα).

Επίσης, τέρμα η αγκαλιά, εκτός αν τα βρεις πάρα πολύ σκούρα (σε περίπτωση δηλαδή που η μικρή σου κινδυνεύει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ). Με την αγκαλιά της μαθαίνεις ότι καλά κάνει και φοβάται, ότι καλά κάνει και είναι επιθετική, και ενισχύεις τη συμπεριφορά αυτή.

Είναι θηλυκιά. Αυτό σημαίνει ότι εκ των πραγμάτων είναι δυσκολότερο να μπλεχτεί σε πολύ χοντρούς καυγάδες. Συνήθως τα αρσενικά είναι πιο επιρρεπή σ' αυτές τις καταστάσεις. Δύσκολα ένα μεγαλόσωμο αρσενικό θα πάει να "κόψει" ένα μικρούλι θηλυκό, όπως φοβάσαι.

Με σκυλιά που ξέρεις και εμπιστεύεσαι, κυρίως μικρόσωμα που δεν θα την πατήσουν και δεν θα την τρομάξουν με άγριο παιχνίδι, άφησέ την να παίξει και ΑΦΗΣΕ ΤΑ ΝΑ ΤΗ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΝ. Αυτό θα της μάθει τα όριά της και πώς πρέπει να συμπεριφέρεται, πότε πρέπει να δείχνει υποταγή κ.ο.κ.

Νομίζω ότι έχετε ανάγκη άμεσα από εκπαιδευτή. Πρέπει να δουλέψετε τη βασική υπακοή - να σε δει κι εσένα σαν έναν άξιο εμπιστοσύνης αρχηγό. Και κάθε μέρα πρόγραμμα αυστηρό φαγητού, βόλτας, ύπνου.

Ξέχνα τώρα ποιον ενοχλείς και πώς να δικαιολογηθείς απέναντί του, γιατί έχεις ιερό σκοπό... Το σκυλάκι αυτό θα είναι κοντά σου άλλα 10-15 χρόνια και θέλεις να γίνει ισορροπημένο και ευτυχισμένο.

Αν είσαι Αθήνα προσφερόμαστε για σκυλο-συνάντηση με τον μικρό μου (επίσης κανισάκι) που θα χαρεί πάρα μα πάρα πολύ να τη γνωρίσει!!!

Ευχαριστώ πολύ! Θα κάνουμε εντατικά μαθήματα κοινωνικοποίησης απο σήμερα κιόλας...ήδη ξεκινήσαμε το πρωί και θα συνεχίσουμε στα "βαθιά" το απόγευμα. Μόλις αποκτήσουμε λίγη εμπειρία και μπορέσουμε να σταθούμε "κυρίες" θα κανονίσουμε συνάντηση

Ναι αυτό θα κάνω το απογευματάκι και ειλικρινά ανυπομονώ! Αχ τα κανισάκια ειναι τόσο καλόψυχα είχαμε κ εμείς την Μπριζίτ...μια μπαλίτσα την είχαν φέρει σπίτι. Δημοτικό πήγαινα τότε. Δεν μας είχε αφήσει κάλτσα για κάλτσα όταν άλλαζε δόντια! Γλυκες...αγγελούδια.

Εν τω μεταξύ με την Μπαλού στις αρχές είχαμε μάθει και το sit και το down, γνωρίζει το μη και το μπράβο αλλά λυσσάει...είναι και λιχούδα συν τοις άλλοις και ο,τι και να της λέω εκεινη κοιτάζει το χέρι μου να δει το μπισκοτάκι επιβράβευσης. Σκέφτομαι να βράσω κοτοπουλάκι να της δώσω μπας και ικανοποιηθεί γευστικά και ηρεμήσει κάπως. Δε λέω άλλα μη βγω off topic

 

[marina1]

το πρώτο προσωπικό μου σκυλάκι (στο σπίτι είχαμε άλλα τέσσερα εκείνη την εποχή) ήταν ένας γίγαντας (και σοβαρολογώ με το χαρακτηρισμό όταν μερικά χρόνια αργότερα μου έσωσε τη ζωή) 7 κιλών. Φοβόμουν να βγαίνω μόνος, δεδομένου ότι στην πιο κοντινή αλάνα μαζεύονταν ιδιοκτήτες μεγαλόσωμων φυλών που τα είχαν χωρίς λουρί. Επειδή όμως ήταν κάπως χαζό να κάνω σουλάτσο μπροστά απ' το σπίτι πάνω κάτω, τελικά το τόλμησα.

Αφού αρχίσαμε να βγαίνουμε σταθερά με πρόγραμμα και να γνωριζόμαστε καλύτερα μεταξύ μας. Γιατί αυτό που παρέχει η βόλτα στην γνωριμία σκύλου ιδιοκτήτη είναι ιδιαίτερα ουσιαστικό, βοηθάει σε μια σχέση που χτίζεται νωρίς.

Στον απολογισμό μερικούς μήνες μετά, είχε κυνηγήσει όσο του επέτρεψα γάτες, ένα κανίς, κάτι μαλτεζοειδή και ένα χμμ....μπόξερ.

Τσακώθηκε και με ένα μολοσσό, ο οποίος μάς πήρε στο κατόπι κι όπου φύγει φύγει. Αλλά ακόμη κι αυτό ήταν καλό. Μάθαμε μέχρι που φτάνουμε.

Λίγο καιρό μετά με τη σύμφωνη γνώμη του ιδιοκτήτη του χειραγώγησα το μολοσσό με λιχουδιές. Έκανα το ίδιο και με πολλά αδέσποτα που έρχονταν μαζί μας και ποτέ δεν τον πείραξαν.

το τόλμησες ε; θα το κάνω κ εγώ...ευελπιστώντας να γυρίσουμε σπίτι σώες και αρτιμελείς.