Έχω διαβάσει πάρα πολλές φορές σε αυτό το φόρουμ συμβουλές για τη σίτιση σκύλων που αρνούνται να φάνε π.χ. την ξηρά τροφή τους. Ορμώμενη λοιπόν από άλλο θέμα που «τρέχει» τώρα θα ήθελα να αναπτύξω το σκεπτικό μου.
Καταρχήν να σας πω ότι και εγώ έχω αντιμετωπίσει πρόβλημα με τον δικό μου το οποίο όμως οφείλεται καθαρά και μόνο στο ότι δεν ταΐζω μόνο ξηρά και πολλές φορές του την έδινα με κάτι άλλο ανακατεμένη. Οπότε φυσικό και επόμενο ο σκύλος να ζητάει το πιο νόστιμο και να μην τρώει με όρεξη την σκέτη ξηρά... Ποτέ όμως δεν αντιμετώπισα πρόβλημα με την ποσότητα την οποία καταναλώνει.
Όλα μου τα σκυλιά, φιλοξενούμενα και δικά μου, είχανε πάντα το πιάτο τους γεμάτο τροφή ή την επιλογή να μου ζητήσουν φαγητό και να τη λάβουν οποιαδήποτε στιγμή πεινούσαν.
Εκτός βέβαια εάν συντρέχανε λόγοι υγείας όπου θα έπρεπε να ακολουθήσουν συγκεκριμένο πλάνο διατροφής.
Έχοντας τη σιγουριά ο σκύλος ότι όποτε πεινάσει έχει φαγητό παρατηρώ τα εξής:
1. Ο σκύλος διατηρείτε πάντα στα κιλά του. Έχει μόνο μια διακύμανση χειμώνα με καλοκαίρι περίπου 1-2 κιλά πού είναι φυσιολογικό.
2. Δεν τρώει λαίμαργα. Τρώει αρκετά αργά οπότε πιστεύω ότι μειώνονται και οι πιθανότητες συστροφής στομάχου (αν δεν συνδέεται με την ταχύτητα λήψης τροφής διορθώστε με).
3. Δεν προσπαθεί να "αρπάξει” τροφή στη βόλτα αν συναντήσουμε κάτι και πιστεύω οτι και αυτό συνδέεται (πέραν της εκπαίδευσης) με το ότι δεν έχει το άγχος μήπως μείνει νηστικός. Επίσης δεν το έχω καλλιεργήσει εγώ το ένστικτο "φάε τώρα ότι βρεις γιατί μπορεί μετά να πεινάσεις".
4. Δεν τρώει ποτέ μεγαλύτερη ποσότητα από ότι χρειάζεται. Σχεδόν πάντα αφήνει ποσότητα φαγητού στο πιάτο του. Και δεν το κάνει επειδή δεν μπορεί να φάει άλλο αλλά επειδή έχει φάει όσο ακριβώς χρειαζόταν (αλλιώς θα φαινόταν στα κιλά του).
5. Πιστεύω ότι κάθε σκυλί μπορεί να το μάθει αυτό (τουλάχιστον όσα πέρασαν απο το σπίτι μου το έμαθαν). Ναι στην αρχή όλα τα πρώην αδέσποτα καταβρόχθιζαν όλη τη τροφή αλλά 1-2 εβδομάδες μετά, όταν “χόρτασαν την πείνα τους”, αποκτούσαν μια πιο ισορροπημένη σχέση με το φαγητό.
Πιστεύω ότι αν ακολουθούσα το μοτίβο, δίνω μόνο για 15 λεπτά το πιάτο στο σκύλο και το παίρνω, θα έδινα το μήνυμα φάε όλο το φαγητό τώρα και γρήγορα γιατί αλλιώς θα σου το πάρω.
Έτσι :
1. Ο σκύλος ίσως να αποκτούσε προστατευτική στάση προς το πιάτο του.
2. Θα έτρωγε λαίμαργα και περισσότερο από ότι χρειάζεται. Δηλαδή θα έτρωγε ακόμη κι αν δεν πεινούσε.
3. Δε θα μπορούσα να δω αλλαγές στην όρεξη του λόγω π.χ. κάποιου προβλήματος υγείας γιατί θα του είχα μάθει ότι πρέπει να φας τώρα όλη την ποσότητα.
Αν πάλι έκανε νηστεία 3-4 ημερών (όπως έχει προταθεί από μέλος του φόρουμ σε άλλο θέμα) τότε πιστεύω ότι θα έχανα και άλλα πράγματα από τη σχέση μου με το σκύλο αφού θα ήμουν ένας κακός αρχηγός που δεν εξασφαλίζει την τροφή της αγέλης του. Δεν σχολιάζω τις επιπτώσεις στην υγεία του σκύλου (επιπτώσεις και στο οστικό και μυϊκό σύστημα).
Επίσης πιστεύω ότι:
1. Τα προτεινόμενα γραμμάρια από τις εταιρίες δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες ενός σκύλου καθώς αυτές εξαρτώνται από το σκύλο, την καθημερινότητά του, τις ενεργειακές απαιτήσεις από μέρα σε μέρα, τη διάθεσή του, την υγεία του αλλά και τις καιρικές συνθήκες. Επίσης η από τους παραπάνω παράγοντες εξαρτάτε και η ώρα την οποία ένα σκυλί θα πεινάσει. Ένα άλλος λόγος αλλαγής των θερμιδικών απαιτήσεων είναι οι ορμονικές αλλαγές που συμβαίνουν στα θηλυκά κατά την περίοδο και την ωορρηξία (ποιος από εσάς αλλάζει τη διατροφή της σκύλας του τότε και πώς γνωρίζει τις ανάγκες της
.
2. Η λαιμαργία πηγάζει από τα βιώματά μας. Το ίδιο πιστεύω ότι ισχύει και για το σκύλο. Η σχέση μας με το φαγητό είναι σε μεγάλο βαθμό διαταραγμένη (και αυτό θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε εκτενέστερα εάν ήμασταν σε κάποιο άλλο φόρουμ). Σκυλιά περισσότερο ανθρωποκεντρικά επηρεάζονται και περισσότερο από τον άνθρωπό τους έτσι αναπτύσσουν και συχνότερα διαταραγμένη σχέση με την τροφή. Π.χ. λαίμαργα λαμπραντόρ, μπόξερ που όταν εγκαταλειφθούν απέχουν από τη τροφή. Και με αυτό δεν λέω ότι όσοι έχουν λαίμαργο σκύλο έχουν κάποια διατροφική διαταραχή αλλά ότι όλοι μας χρησιμοποιούμε την τροφή ως μέσο επικοινωνίας.
Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη και θα ήθελα πάρα πολύ να συζητήσουμε πάνω σε αυτά και να ακούσω άλλες απόψεις.
Ελπίζω να μη βαρεθήκατε στη μέση και να σταματήσατε την ανάγνωση…. Βγήκε λίγο μεγάλο τελικά …..
Καταρχήν να σας πω ότι και εγώ έχω αντιμετωπίσει πρόβλημα με τον δικό μου το οποίο όμως οφείλεται καθαρά και μόνο στο ότι δεν ταΐζω μόνο ξηρά και πολλές φορές του την έδινα με κάτι άλλο ανακατεμένη. Οπότε φυσικό και επόμενο ο σκύλος να ζητάει το πιο νόστιμο και να μην τρώει με όρεξη την σκέτη ξηρά... Ποτέ όμως δεν αντιμετώπισα πρόβλημα με την ποσότητα την οποία καταναλώνει.
Όλα μου τα σκυλιά, φιλοξενούμενα και δικά μου, είχανε πάντα το πιάτο τους γεμάτο τροφή ή την επιλογή να μου ζητήσουν φαγητό και να τη λάβουν οποιαδήποτε στιγμή πεινούσαν.
Εκτός βέβαια εάν συντρέχανε λόγοι υγείας όπου θα έπρεπε να ακολουθήσουν συγκεκριμένο πλάνο διατροφής.
Έχοντας τη σιγουριά ο σκύλος ότι όποτε πεινάσει έχει φαγητό παρατηρώ τα εξής:
1. Ο σκύλος διατηρείτε πάντα στα κιλά του. Έχει μόνο μια διακύμανση χειμώνα με καλοκαίρι περίπου 1-2 κιλά πού είναι φυσιολογικό.
2. Δεν τρώει λαίμαργα. Τρώει αρκετά αργά οπότε πιστεύω ότι μειώνονται και οι πιθανότητες συστροφής στομάχου (αν δεν συνδέεται με την ταχύτητα λήψης τροφής διορθώστε με).
3. Δεν προσπαθεί να "αρπάξει” τροφή στη βόλτα αν συναντήσουμε κάτι και πιστεύω οτι και αυτό συνδέεται (πέραν της εκπαίδευσης) με το ότι δεν έχει το άγχος μήπως μείνει νηστικός. Επίσης δεν το έχω καλλιεργήσει εγώ το ένστικτο "φάε τώρα ότι βρεις γιατί μπορεί μετά να πεινάσεις".
4. Δεν τρώει ποτέ μεγαλύτερη ποσότητα από ότι χρειάζεται. Σχεδόν πάντα αφήνει ποσότητα φαγητού στο πιάτο του. Και δεν το κάνει επειδή δεν μπορεί να φάει άλλο αλλά επειδή έχει φάει όσο ακριβώς χρειαζόταν (αλλιώς θα φαινόταν στα κιλά του).
5. Πιστεύω ότι κάθε σκυλί μπορεί να το μάθει αυτό (τουλάχιστον όσα πέρασαν απο το σπίτι μου το έμαθαν). Ναι στην αρχή όλα τα πρώην αδέσποτα καταβρόχθιζαν όλη τη τροφή αλλά 1-2 εβδομάδες μετά, όταν “χόρτασαν την πείνα τους”, αποκτούσαν μια πιο ισορροπημένη σχέση με το φαγητό.
Πιστεύω ότι αν ακολουθούσα το μοτίβο, δίνω μόνο για 15 λεπτά το πιάτο στο σκύλο και το παίρνω, θα έδινα το μήνυμα φάε όλο το φαγητό τώρα και γρήγορα γιατί αλλιώς θα σου το πάρω.
Έτσι :
1. Ο σκύλος ίσως να αποκτούσε προστατευτική στάση προς το πιάτο του.
2. Θα έτρωγε λαίμαργα και περισσότερο από ότι χρειάζεται. Δηλαδή θα έτρωγε ακόμη κι αν δεν πεινούσε.
3. Δε θα μπορούσα να δω αλλαγές στην όρεξη του λόγω π.χ. κάποιου προβλήματος υγείας γιατί θα του είχα μάθει ότι πρέπει να φας τώρα όλη την ποσότητα.
Αν πάλι έκανε νηστεία 3-4 ημερών (όπως έχει προταθεί από μέλος του φόρουμ σε άλλο θέμα) τότε πιστεύω ότι θα έχανα και άλλα πράγματα από τη σχέση μου με το σκύλο αφού θα ήμουν ένας κακός αρχηγός που δεν εξασφαλίζει την τροφή της αγέλης του. Δεν σχολιάζω τις επιπτώσεις στην υγεία του σκύλου (επιπτώσεις και στο οστικό και μυϊκό σύστημα).
Επίσης πιστεύω ότι:
1. Τα προτεινόμενα γραμμάρια από τις εταιρίες δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες ενός σκύλου καθώς αυτές εξαρτώνται από το σκύλο, την καθημερινότητά του, τις ενεργειακές απαιτήσεις από μέρα σε μέρα, τη διάθεσή του, την υγεία του αλλά και τις καιρικές συνθήκες. Επίσης η από τους παραπάνω παράγοντες εξαρτάτε και η ώρα την οποία ένα σκυλί θα πεινάσει. Ένα άλλος λόγος αλλαγής των θερμιδικών απαιτήσεων είναι οι ορμονικές αλλαγές που συμβαίνουν στα θηλυκά κατά την περίοδο και την ωορρηξία (ποιος από εσάς αλλάζει τη διατροφή της σκύλας του τότε και πώς γνωρίζει τις ανάγκες της
.2. Η λαιμαργία πηγάζει από τα βιώματά μας. Το ίδιο πιστεύω ότι ισχύει και για το σκύλο. Η σχέση μας με το φαγητό είναι σε μεγάλο βαθμό διαταραγμένη (και αυτό θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε εκτενέστερα εάν ήμασταν σε κάποιο άλλο φόρουμ). Σκυλιά περισσότερο ανθρωποκεντρικά επηρεάζονται και περισσότερο από τον άνθρωπό τους έτσι αναπτύσσουν και συχνότερα διαταραγμένη σχέση με την τροφή. Π.χ. λαίμαργα λαμπραντόρ, μπόξερ που όταν εγκαταλειφθούν απέχουν από τη τροφή. Και με αυτό δεν λέω ότι όσοι έχουν λαίμαργο σκύλο έχουν κάποια διατροφική διαταραχή αλλά ότι όλοι μας χρησιμοποιούμε την τροφή ως μέσο επικοινωνίας.
Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη και θα ήθελα πάρα πολύ να συζητήσουμε πάνω σε αυτά και να ακούσω άλλες απόψεις.
Ελπίζω να μη βαρεθήκατε στη μέση και να σταματήσατε την ανάγνωση…. Βγήκε λίγο μεγάλο τελικά …..
