Παιδιά καλησπέρα, καλή σαρακοστή (εντάξει από αύριο).
Συγνώμη αν έχει ξανα γραφτεί αυτό το θέμα, αλλά δεν έχω την ψυχική ηρεμία για περισσότερες αναζητήσεις αυτή τη στιγμή.
Καθόμασταν με την Πισσούλα αγκαλιά στον καναπέ (που αποφάσισα να της παραχωρήσω τελικά) και κάναμε χαδάκια. Χαδάκια, φιλάκια στα χεράκια (τα δικά μου), κάποια στιγμή βάζει το χέρι μου στο στόμα κ το ψιλοδαγκώνει. Λέω, πάιζει. Τέλωσπάντων, δάγκωνε μέχρι που δε με πονούσε, οπότε κανένα πρόβλημα.
Είχα πλησιάσει και το πρόσωπό μου, πάει να με γλύψει στο πρόσωπο, αλλά εγώ δεν ήθελα γλωσσόφιλο, γιατί γλύφεται τώρα με την περίοδο κ σιχάθηκα. Μαζεύομαι. Ξανά, χαδάκια, φιλάκια, το χέρι στο στόμα, πάει για πρόσωπο, καταλήγει να γλύφει λαιμό, όλα καλά.
Και κάποια στιγμή, μέσα στο γενικότερο ευχάριστο κλίμα, πάει να μου τραβίξει δαγκωνιά στο πρόσωπο. Έτσι απλά. Τραβήχτηκα, πρόλαβε λίγη μύτη. Αν το εννοούσε, θα μου είχε καταφέρει δαγκωνιά γερή, το ξέρω ότι έπαιζε. Αλλά δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω.
Τράβηξα ένα "έι" άκρως αποτελεσματικό, γιατί ήμουν ειλικρινά σοκαρισμένη, τρομαγμένη και θυμωμένη. Λούφαξε αυτή. Κάτω από τον καναπέ και με σπρώξιμο (με τα χέρια πάντα, δεν ήμουν βίαιη) στον πρώτο χώρο που μου ήρθε στο μυαλό, το WC. Εκεί είναι τώρα.
Δεν ξέρω πόση ώρα να την αφήσω ή τι άλλο μπορώ να κάνω...
(για να μην ξαναγράφω την ιστορία της Πίσσας, το όνομά της είναι λινκ πιο ψηλά).
Συγνώμη αν έχει ξανα γραφτεί αυτό το θέμα, αλλά δεν έχω την ψυχική ηρεμία για περισσότερες αναζητήσεις αυτή τη στιγμή.
Καθόμασταν με την Πισσούλα αγκαλιά στον καναπέ (που αποφάσισα να της παραχωρήσω τελικά) και κάναμε χαδάκια. Χαδάκια, φιλάκια στα χεράκια (τα δικά μου), κάποια στιγμή βάζει το χέρι μου στο στόμα κ το ψιλοδαγκώνει. Λέω, πάιζει. Τέλωσπάντων, δάγκωνε μέχρι που δε με πονούσε, οπότε κανένα πρόβλημα.
Είχα πλησιάσει και το πρόσωπό μου, πάει να με γλύψει στο πρόσωπο, αλλά εγώ δεν ήθελα γλωσσόφιλο, γιατί γλύφεται τώρα με την περίοδο κ σιχάθηκα. Μαζεύομαι. Ξανά, χαδάκια, φιλάκια, το χέρι στο στόμα, πάει για πρόσωπο, καταλήγει να γλύφει λαιμό, όλα καλά.
Και κάποια στιγμή, μέσα στο γενικότερο ευχάριστο κλίμα, πάει να μου τραβίξει δαγκωνιά στο πρόσωπο. Έτσι απλά. Τραβήχτηκα, πρόλαβε λίγη μύτη. Αν το εννοούσε, θα μου είχε καταφέρει δαγκωνιά γερή, το ξέρω ότι έπαιζε. Αλλά δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω.
Τράβηξα ένα "έι" άκρως αποτελεσματικό, γιατί ήμουν ειλικρινά σοκαρισμένη, τρομαγμένη και θυμωμένη. Λούφαξε αυτή. Κάτω από τον καναπέ και με σπρώξιμο (με τα χέρια πάντα, δεν ήμουν βίαιη) στον πρώτο χώρο που μου ήρθε στο μυαλό, το WC. Εκεί είναι τώρα.
Δεν ξέρω πόση ώρα να την αφήσω ή τι άλλο μπορώ να κάνω...
(για να μην ξαναγράφω την ιστορία της Πίσσας, το όνομά της είναι λινκ πιο ψηλά).