Καλησπέρα.
Σήμερα πήγαμε με το χαζόσκυλο βόλτα στην Πάρνηθα να ξεσκάσουμε λίγο! Της είχαμε φτιάξει ένα 5μετρο λουρί ωστε να μπορεί να κινείται ελεύθερη χωρίς να φοβόμαστε μη φύγει. Η Λήδα γενικά δεν έχει μάθει χωρίς λουρί διότι φοβάμαι να την αφήσω, όπου είναι λυτή είναι σε περιφραγμένο χώρο και σε καμμία περίπτωση δεν έχω αρκετό έλεγχο πάνω της ωστε να με υπακούει 100%. Παρόλαυτά θέλω σιγά σιγά να μπορώ να την αφήνω λυτή στην εξοχή, γιατί είναι κρίμα να έχει ένα λιβάδι να τρέξει και να μην μπορεί (ή Θεός φυλάξει να πρέπει να τρέξω κι εγώ μαζί της!
)
Σήμερα πήγαμε με το χαζόσκυλο βόλτα στην Πάρνηθα να ξεσκάσουμε λίγο! Της είχαμε φτιάξει ένα 5μετρο λουρί ωστε να μπορεί να κινείται ελεύθερη χωρίς να φοβόμαστε μη φύγει. Η Λήδα γενικά δεν έχει μάθει χωρίς λουρί διότι φοβάμαι να την αφήσω, όπου είναι λυτή είναι σε περιφραγμένο χώρο και σε καμμία περίπτωση δεν έχω αρκετό έλεγχο πάνω της ωστε να με υπακούει 100%. Παρόλαυτά θέλω σιγά σιγά να μπορώ να την αφήνω λυτή στην εξοχή, γιατί είναι κρίμα να έχει ένα λιβάδι να τρέξει και να μην μπορεί (ή Θεός φυλάξει να πρέπει να τρέξω κι εγώ μαζί της!
)Την είχα λοιπόν στο 5 μετρο και την πρώτη ώρα κάναμε ασκήσεις: τη φώναζα και μόλις ερχότανε την επιβράβευα, την επιβράβευα και όταν ερχόταν από μόνη της και γενικά δεν είχε τεθεί θέμα απομάκρυνσης. Στην αρχή κράταγα την άκρη του λουριού (αλλά τη φώναζα πριν τεντώσει), μετά όταν είδα οτι ανταποκρινόταν καλά και οτι δεν υπήρχαν αντιπερισπασμοί τριγύρω, το χα αφήσει το λουρί να σέρνεται αλλά μόλις απομακρυνόταν λίγο τη φώναζα κι ερχότανε. Όλα τέλεια ως εδώ, κάποια στιγμή πήρα το μπαλάκι της για να παίξουμε μιας και της αρέσει πολύ που παίζουμε στο σπίτι και το θεώρησα ευκαιρία για εκπαίδευση με επιβράβευση παιχνίδι και όχι μασαμπούκα ως συνήθως. Της πετάω το μπαλάκι και τρέχει να το πιάσει (το μπαλάκι το πέταξα κοντά, όχι στου διαόλου τη μάνα). Φαίνεται όμως οτι το τρέξιμο αύξησε την ενέργειά της κι έτσι όταν έφτασε στο μπαλάκι δε σταμάτησε, αλλά το προσπέρασε (διστακτικά όμως, είχε σταματήσει να τρέχει). Είχε ήδη απομακρυνθεί, αλλά αν έκανα σπριντ και λόγω του πεντάμετρου που σερνόταν από πίσω, θα προλάβαινα να την πιάσω. Προτίμησα να μην κινηθώ και να τη φωνάξω. Τίποτα. Φωνάζω άλλη μία. Με γράφει και απομακρύνεται κι άλλο. Μυρίζοντας τριγύρω, σαν να έχει μεθύσει από την αναπάντεχη ελευθερία. Πιέζομαι να μην κάνω τίποτα, μέχρι που έχει πάει στου διαόλου τη μάνα και χάνεται πίσω από τα δέντρα. Εκεί πλέον καταλαβαίνω οτι το χασα το παιχνίδι και μου ρχεται κατευθείαν η εικόνα να ψάχνω βραδιάτικα τη Λήδα στο δάσος και βάζω νέφτι στον κ@λο μου. Εν τέλει μετά από 1-2 λεπτά (που φάνηκαν αιωνιότητα), ξεπροβάλει η καλή σου από τα δέντρα τρέχοντας σαν παλαβή προς το μέρος μου. Επιβράβευσα που ήρθε και φυσικά η εκδρομή συνεχίστηκε με την άλλη άκρη του 5μετρου στο χέρι μου.
Υπάρχει ελπίδα να μάθει να μην απομακρύνεται; Με τους δικούς σας σκύλους έχετε αντιμετωπίσει παρόμοια προβλήματα και τα λύσατε;
Ήταν σωστός ο τρόπος που το χειρίστηκα (εκτός από το μπαλάκι); Θα έπρεπε να κάνω κάτι άλλο;
Και τελικά είναι μόνο θέμα εκπαίδευσης η υπακοή του σκύλου χωρίς λουρί ή απαιτεί κι ένα παραπάνω "δέσιμο" με την οικογένειά του και απλά η Λήδα δεν το χει; Δηλαδή πώς κρίνετε την αντίδρασή της;
Υ.Γ. Συγνώμη για το σεντόνι, αλλά ήθελα να το περιγράψω όσο το δυνατόν καλύτερα.
