Το Σαββατο που μας περασε περνουσα εξω από το νοσοκομειο στο Θριασιο. Πολλες φορες σταματαω εκει και ταϊζω κατι αδεσποτα που περιφερονται τα οποια εχει αναλαβει μια κοπελα και ευτυχως τους παρεχει τροφη, εμβολια, ιατρικη περιθαλψη αν και οποτε χρειαστεί και τα προωθει και για υιοθεσίες.
Στο θεμα τωρα...
Ενώ προχωρουσα βλεπω ένα σκυλο ξαπλωμενο φαρδυ-πλατυ πανω στο πεζοδρομιο. Φωνάζω...τιποτα. Ξαναφωνάζω...παλι τιποτα. Το κοιταω καλα καλα, λεω εχει γουστο να είναι το κακο που μου περναει απτο μυαλο... Τα ποδια του στο μεταξυ δεν τα ειχα προσεξει. Κοιταω, τεντωμένα σαν του κοτοπουλου. Παθαινω το σοκ, παω κοντα το σκουνταω...τιποτα, το σκυλι τεζα με σφραγισμενο το στομα. Τι σκυλι δηλαδή, ολοκληρη κοπελαρα, σκυλαρος! Πραγματικα ειχα μεινει και κοιτουσα επι καμποση ωρα, στριφογυριζα, κοιτουσα τον ηλιο, ξανακοιτουσα το τομαρι του σκυλου...κατι σαν κατασταση απόγνωσης! Τι να το εκανα; Να το εθαβα; Δεν υπηρχε χωρος πουθενα...να το πετουσα ετσι στον καδο; Ακαρδο και σκληρο. Τρωω μια αναλαμπή και παιρνω τηλεφωνο της κοπελα που ταϊζει εκει τα σκυλια να μου πει αν το γνωριζε. Της το περιγραφω: Μεγαλοσωμο, ασπρομαυρο με κατι καφε κηλιδες στο προσωπακι του. Εφαγε φρικη η γυναικα. Ειπε ένα ''Όχι γαμωτο'' και το εκλεισε.
Ηταν εκει σε 10 λεπτα. Τρεχει, αγκαλιαζει το σκυλι....
Νεφελη. Ετσι την ελεγαν. 3 ολοκληρα χρονια την φροντιζε, από κουταβι που την ειχαν εγκαταλειψει. Και μετα από 3 χρονια βρεθηκε το καθαρμα που την χτυπησε με το αμαξι, όπως μας ειπαν οι ταξιτζιδες εκει της πιατσας, και την αφησε εκει, να σφαδαζει από τον πονο. Φυσικα, κανεις απτους γυρω δεν νοιαστηκε να καλεσει εστω την κοπελα που τα ταϊζει όλα εκει ή μια φιλοζωικη... (τι λεω η θεοτρελη) Μην πω να την μεταφερουν στον κτηνιατρο, θα με παρετε με τις πετρες. Από την περασμενη ημερα το απόγευμα λοιπον ηταν εκει στην ακρη του πεζοδρομιου. Κανεις δεν της εδωσε σημασια. Κανεις δεν εκλαψε για αυτην, κανεις δεν στενοχωρηθηκε εκτος από την κοπελα που την φροντιζε τοσα χρονια και ξεσπασε σε λυγμούς στο θεαμα συνεπαίρνοντας με και εμενα. Η κοιλια της ηταν πρησμενη κατω χαμηλα, προφανως ειχε παθει κατι σε εσωτερικη αιμορραγια (?) Ηταν τοσο διαφορετικος ο πονος από κοντα. Όταν τον εχεις μπροστα σου από όταν χαζεύεις στο facebook και διαβαζεις για τετοια και μακραν χειροτερα. Ποναει η ψυχη σου, θες να ανοιξει η γη να σε καταπιει γιατι καταλαβαίνεις τον πονο που ενιωσε αυτό το σκυλι που ποτε δεν ειχε ένα σπιτι και ποτε δεν καταφερε να βρει όλα οσα του αξιζαν καταληγοντας με τον χειροτερο τροπο...ένα σκυλι μεσα σ'ολα που πεθαινουν στους δρομους και είναι αορατα για τους παντες...
Τελος παντων το ποστ αυτό δεν το εκανα για να γραψω το ποσο εκλαψα και το ποσο λυπηθηκα, τα συναισθηματα μου όταν ηλθα αντιμετωπη με τετοιο περιστατικο πιστευω τα νιώθετε...
Θελω να παρακαλεσω αν μπορειτε να βοηθατε σε τέτοιες περιπτώσεις. Ένα σκυλι αρρωστο, χτυπημενο...καντε τον κοπο να το πατε μεχρι τον κτηνιατρο. Ή αν όχι αυτό για ευνόητους λογους, εστω καλεστε μια φιλοζωικη ή οποιον άλλο πιστευετε ότι θα μπορεσει να βοηθησει και αν θελετε υποστηριξτε το οικονομικα...δωστε τροφες, χρηματα, ακομη και ένα απλο χαδι. Είναι ΚΡΙΜΑ να πεθανει αβοθητο...χωρις εστω και τελευταια στιγμη να του εχει προσφερθει ένα ιχνος αγαπης και καλοσύνης. Είναι κριμα για αυτές τις αγνες ψυχες...
Και επισης κατι ακομα...οσοι θελτε σκυλο, ανοιξτε το σπιτι σας σε ένα αδεσποτο. Δωστε του την ευκαιρια να ζησει όπως του αξιζει και δεν θα το μετανιώσετε! Τα ημιαιμα σκυλια ΔΕΝ είναι μπασταρδα σκυλια και δεν ανηκουν σε κατωτερη κατηγορια από τα καθαρόαιμα. Εχουν τις ιδιες ανάγκες για τροφη, νερο, αγαπη και ασφαλεια. Οποτε πριν αγορασετε, σκεφτείτε οτι καπου εκει εξω ένα σκυλι πεθαινει στον δρομο μονο...
H Nεφέλη που καποιος χτυπησε και εγκατελειψε χωρις δευτερη σκεψη. R.I.P
Στο θεμα τωρα...
Ενώ προχωρουσα βλεπω ένα σκυλο ξαπλωμενο φαρδυ-πλατυ πανω στο πεζοδρομιο. Φωνάζω...τιποτα. Ξαναφωνάζω...παλι τιποτα. Το κοιταω καλα καλα, λεω εχει γουστο να είναι το κακο που μου περναει απτο μυαλο... Τα ποδια του στο μεταξυ δεν τα ειχα προσεξει. Κοιταω, τεντωμένα σαν του κοτοπουλου. Παθαινω το σοκ, παω κοντα το σκουνταω...τιποτα, το σκυλι τεζα με σφραγισμενο το στομα. Τι σκυλι δηλαδή, ολοκληρη κοπελαρα, σκυλαρος! Πραγματικα ειχα μεινει και κοιτουσα επι καμποση ωρα, στριφογυριζα, κοιτουσα τον ηλιο, ξανακοιτουσα το τομαρι του σκυλου...κατι σαν κατασταση απόγνωσης! Τι να το εκανα; Να το εθαβα; Δεν υπηρχε χωρος πουθενα...να το πετουσα ετσι στον καδο; Ακαρδο και σκληρο. Τρωω μια αναλαμπή και παιρνω τηλεφωνο της κοπελα που ταϊζει εκει τα σκυλια να μου πει αν το γνωριζε. Της το περιγραφω: Μεγαλοσωμο, ασπρομαυρο με κατι καφε κηλιδες στο προσωπακι του. Εφαγε φρικη η γυναικα. Ειπε ένα ''Όχι γαμωτο'' και το εκλεισε.
Ηταν εκει σε 10 λεπτα. Τρεχει, αγκαλιαζει το σκυλι....
Νεφελη. Ετσι την ελεγαν. 3 ολοκληρα χρονια την φροντιζε, από κουταβι που την ειχαν εγκαταλειψει. Και μετα από 3 χρονια βρεθηκε το καθαρμα που την χτυπησε με το αμαξι, όπως μας ειπαν οι ταξιτζιδες εκει της πιατσας, και την αφησε εκει, να σφαδαζει από τον πονο. Φυσικα, κανεις απτους γυρω δεν νοιαστηκε να καλεσει εστω την κοπελα που τα ταϊζει όλα εκει ή μια φιλοζωικη... (τι λεω η θεοτρελη) Μην πω να την μεταφερουν στον κτηνιατρο, θα με παρετε με τις πετρες. Από την περασμενη ημερα το απόγευμα λοιπον ηταν εκει στην ακρη του πεζοδρομιου. Κανεις δεν της εδωσε σημασια. Κανεις δεν εκλαψε για αυτην, κανεις δεν στενοχωρηθηκε εκτος από την κοπελα που την φροντιζε τοσα χρονια και ξεσπασε σε λυγμούς στο θεαμα συνεπαίρνοντας με και εμενα. Η κοιλια της ηταν πρησμενη κατω χαμηλα, προφανως ειχε παθει κατι σε εσωτερικη αιμορραγια (?) Ηταν τοσο διαφορετικος ο πονος από κοντα. Όταν τον εχεις μπροστα σου από όταν χαζεύεις στο facebook και διαβαζεις για τετοια και μακραν χειροτερα. Ποναει η ψυχη σου, θες να ανοιξει η γη να σε καταπιει γιατι καταλαβαίνεις τον πονο που ενιωσε αυτό το σκυλι που ποτε δεν ειχε ένα σπιτι και ποτε δεν καταφερε να βρει όλα οσα του αξιζαν καταληγοντας με τον χειροτερο τροπο...ένα σκυλι μεσα σ'ολα που πεθαινουν στους δρομους και είναι αορατα για τους παντες...
Τελος παντων το ποστ αυτό δεν το εκανα για να γραψω το ποσο εκλαψα και το ποσο λυπηθηκα, τα συναισθηματα μου όταν ηλθα αντιμετωπη με τετοιο περιστατικο πιστευω τα νιώθετε...
Θελω να παρακαλεσω αν μπορειτε να βοηθατε σε τέτοιες περιπτώσεις. Ένα σκυλι αρρωστο, χτυπημενο...καντε τον κοπο να το πατε μεχρι τον κτηνιατρο. Ή αν όχι αυτό για ευνόητους λογους, εστω καλεστε μια φιλοζωικη ή οποιον άλλο πιστευετε ότι θα μπορεσει να βοηθησει και αν θελετε υποστηριξτε το οικονομικα...δωστε τροφες, χρηματα, ακομη και ένα απλο χαδι. Είναι ΚΡΙΜΑ να πεθανει αβοθητο...χωρις εστω και τελευταια στιγμη να του εχει προσφερθει ένα ιχνος αγαπης και καλοσύνης. Είναι κριμα για αυτές τις αγνες ψυχες...
Και επισης κατι ακομα...οσοι θελτε σκυλο, ανοιξτε το σπιτι σας σε ένα αδεσποτο. Δωστε του την ευκαιρια να ζησει όπως του αξιζει και δεν θα το μετανιώσετε! Τα ημιαιμα σκυλια ΔΕΝ είναι μπασταρδα σκυλια και δεν ανηκουν σε κατωτερη κατηγορια από τα καθαρόαιμα. Εχουν τις ιδιες ανάγκες για τροφη, νερο, αγαπη και ασφαλεια. Οποτε πριν αγορασετε, σκεφτείτε οτι καπου εκει εξω ένα σκυλι πεθαινει στον δρομο μονο...
H Nεφέλη που καποιος χτυπησε και εγκατελειψε χωρις δευτερη σκεψη. R.I.P
