Τα παλαιοτερα μελη θα θυμουνται τη μανια της Ηρας με τις γατες.
Θα θυμουνται και τον αγωνα που εχω δωσει και τα ατελειωτα μαθηματα της δασκαλας μου, της Στελλας.
Ε, κάποτε φτασαμε στο σημειο να περναμε στο ένα μετρο διπλα από (ηρεμη) γατα, χωρις να τεντωθει το λουρι.
Πριν από λιγο καιρο, ημαστε στο βουνο. Η Ηρα ελευθερη να κανει οτ,ι θελει.
Το ‘φερε η κακια η ωρα και επεσε πανω σε γατα.
Το ότι δεν ορμουσε όταν ηταν σε εντολη, δεν σημαινε καθολου μα καθολου ότι δεν θα ορμουσε όταν ηταν στο free.
Χρειαστηκαν ελαχιστα δευτερολεπτα μεχρι η γατα να κρυφτει μεσα στα πουρναρια κι από κει να σκαρφαλωσει στο δεντρο, αφου πρωτα γρατζουνισε ασχημα στη μυτη την Ηρα.
Αυτό ηταν, παει χαμενη ολη η δουλεια μου και γυρισαμε εκει από οπου ξεκινησαμε, και η γατα εκτος από θηραμα εγινε και εχθρος.
Ο,τι ειχε η γρια στο νου της…
Βραδυνη βολτα στην πολη πριν λιγες μερες. Συναντιομαστε με την πιο μαγκιόρα γατα του κοσμου.
Την πλησιαζαμε και αυτή καμπουριασε αγριεμενη. Αυτό ηταν το λιγοτερο.
Αρχισε να περπαταει κατά πανω μας δειχνοντας τα δοντια και κανοντας και «ΧΧΧΓΓΓΓΡΡ» σαν ένα μικρο τιγρακι!
Δεν πιστευα στα ματια μου και στα αυτια μου. Η Ηρα να χτυπιεται στο λουρι, που το κρατουσα οσο πιο κοντα γινοταν στο κεφαλι της για να μην μπορει να κουνηθει.
Όταν πλεον η γατα εφτασε αγριεμενη στο μισο μετρο , επρεπε να δρασω.
Σηκωνω το ποδι, δινω μια δυνατη κλωτσια, και χτυπαω με δυναμη το … καλοριφερ που ηταν διπλα στο κρεβατι μου…
Πεταχτηκαν από τον υπνο η γυναικα μου και η Ζηνα τρομαγμενες, κι εγω να δαγκωνομαι για να μην με ακουσει ολη η Ξανθη.
Τρεις μερες δυσκολευομουν να περπατησω, και δυο δαχτυλα ηταν πρησμενα και μαυρα.
Από το στόμα του λύκου
Χθες το πρωι με την αυγη, πηγα την Ηρα στο βουνο.
Ελεγξα ως συνηθως οσο μπορουσα το μερος και την αφησα ελευθερη.
Παλι εγινε στο δευτερολεπτο. Και δεν ηταν ονειρο αυτή τη φορα, δυστυχως.
Ξαφνικα πεσαμε πανω σε ένα μικρο γατακι σε μια μικρη πλαγια. Στο κλασμα του την επεσε η Ηρα και το βαλε από κατω.
Το ΜΗ και το ΕΛΑ δεν δουλεψαν. Αμφιβαλω αν με ακουσε κάν. Ευτυχως ημουν πολύ κοντα.
Ετρεξα και την αρπαξα από τον σβερκο και την πλατη και την απομακρυνα.
Γλίστρησα όμως στην πλαγια με τις πευκοβελονες και φτασαμε μεχρι κατω με την Ηρα αγκαλια.
Μου ξεφυγε ομως με την πτωση, ξανανέβηκε και την επεσε στο γατι, κι εγω παλι πανω και παλι τα ιδια ακριβως. Μονο που αυτή τη φορα χτυπησα.
Το γατι στο μεταξυ αρχισε να σκαρφαλωνει σε ένα πευκο, αλλά η Ηρα το προλαβε και το αρπαξε.
Εφτασα όμως κι εγω σκαρφαλωνοντας με τα τεσσερα, την αρπαξα και της περασα το λουρι που ειχα δεμενο στη μεση μου.
Το γατι τραυματιστηκε αλλά την γλυτωσε. Ετσι θελω να πιστευω.
Εδεσα την Ηρα σε ένα δεντρο και πηγα να βρω το γατακι, αλλά ειχε εξαφανιστει.
Με το που γυρισαμε σπιτι, το χερι μου πονουσε τρομερα. Το βραδι ηταν πλεον ανυποφορο και πηγα στο νοσοκομειο, επειδη φοβηθηκα για σπασιμο.
Εκανα και ακτινες αλλά δεν εχει σπασιμο ουτε ραγισμα. Μονο πολυ ασχημους μώλωπες.
Οντας αριστεροχειρας, δυσκολευομαι να κανω οτιδηποτε εάν χρειαζεται ο αντιχειρας. Στην παραμικρη κινηση με σφαζει.
Δεν μπορω να την κατηγορησω που ηθελε να φαει το γατι, αλλά η απιστευτη εμμονη και η απαραδεκτη ανυπακοη με εβαλε σε πολλες σκεψεις.
Έκανες τον λύκο φίλο, βάστα και κομμάτι ξύλο.
Θα θυμουνται και τον αγωνα που εχω δωσει και τα ατελειωτα μαθηματα της δασκαλας μου, της Στελλας.
Ε, κάποτε φτασαμε στο σημειο να περναμε στο ένα μετρο διπλα από (ηρεμη) γατα, χωρις να τεντωθει το λουρι.
Πριν από λιγο καιρο, ημαστε στο βουνο. Η Ηρα ελευθερη να κανει οτ,ι θελει.
Το ‘φερε η κακια η ωρα και επεσε πανω σε γατα.
Το ότι δεν ορμουσε όταν ηταν σε εντολη, δεν σημαινε καθολου μα καθολου ότι δεν θα ορμουσε όταν ηταν στο free.
Χρειαστηκαν ελαχιστα δευτερολεπτα μεχρι η γατα να κρυφτει μεσα στα πουρναρια κι από κει να σκαρφαλωσει στο δεντρο, αφου πρωτα γρατζουνισε ασχημα στη μυτη την Ηρα.
Αυτό ηταν, παει χαμενη ολη η δουλεια μου και γυρισαμε εκει από οπου ξεκινησαμε, και η γατα εκτος από θηραμα εγινε και εχθρος.
Ο,τι ειχε η γρια στο νου της…
Βραδυνη βολτα στην πολη πριν λιγες μερες. Συναντιομαστε με την πιο μαγκιόρα γατα του κοσμου.
Την πλησιαζαμε και αυτή καμπουριασε αγριεμενη. Αυτό ηταν το λιγοτερο.
Αρχισε να περπαταει κατά πανω μας δειχνοντας τα δοντια και κανοντας και «ΧΧΧΓΓΓΓΡΡ» σαν ένα μικρο τιγρακι!
Δεν πιστευα στα ματια μου και στα αυτια μου. Η Ηρα να χτυπιεται στο λουρι, που το κρατουσα οσο πιο κοντα γινοταν στο κεφαλι της για να μην μπορει να κουνηθει.
Όταν πλεον η γατα εφτασε αγριεμενη στο μισο μετρο , επρεπε να δρασω.
Σηκωνω το ποδι, δινω μια δυνατη κλωτσια, και χτυπαω με δυναμη το … καλοριφερ που ηταν διπλα στο κρεβατι μου…
Πεταχτηκαν από τον υπνο η γυναικα μου και η Ζηνα τρομαγμενες, κι εγω να δαγκωνομαι για να μην με ακουσει ολη η Ξανθη.
Τρεις μερες δυσκολευομουν να περπατησω, και δυο δαχτυλα ηταν πρησμενα και μαυρα.
Από το στόμα του λύκου
Χθες το πρωι με την αυγη, πηγα την Ηρα στο βουνο.
Ελεγξα ως συνηθως οσο μπορουσα το μερος και την αφησα ελευθερη.
Παλι εγινε στο δευτερολεπτο. Και δεν ηταν ονειρο αυτή τη φορα, δυστυχως.
Ξαφνικα πεσαμε πανω σε ένα μικρο γατακι σε μια μικρη πλαγια. Στο κλασμα του την επεσε η Ηρα και το βαλε από κατω.
Το ΜΗ και το ΕΛΑ δεν δουλεψαν. Αμφιβαλω αν με ακουσε κάν. Ευτυχως ημουν πολύ κοντα.
Ετρεξα και την αρπαξα από τον σβερκο και την πλατη και την απομακρυνα.
Γλίστρησα όμως στην πλαγια με τις πευκοβελονες και φτασαμε μεχρι κατω με την Ηρα αγκαλια.
Μου ξεφυγε ομως με την πτωση, ξανανέβηκε και την επεσε στο γατι, κι εγω παλι πανω και παλι τα ιδια ακριβως. Μονο που αυτή τη φορα χτυπησα.
Το γατι στο μεταξυ αρχισε να σκαρφαλωνει σε ένα πευκο, αλλά η Ηρα το προλαβε και το αρπαξε.
Εφτασα όμως κι εγω σκαρφαλωνοντας με τα τεσσερα, την αρπαξα και της περασα το λουρι που ειχα δεμενο στη μεση μου.
Το γατι τραυματιστηκε αλλά την γλυτωσε. Ετσι θελω να πιστευω.
Εδεσα την Ηρα σε ένα δεντρο και πηγα να βρω το γατακι, αλλά ειχε εξαφανιστει.
Με το που γυρισαμε σπιτι, το χερι μου πονουσε τρομερα. Το βραδι ηταν πλεον ανυποφορο και πηγα στο νοσοκομειο, επειδη φοβηθηκα για σπασιμο.
Εκανα και ακτινες αλλά δεν εχει σπασιμο ουτε ραγισμα. Μονο πολυ ασχημους μώλωπες.
Οντας αριστεροχειρας, δυσκολευομαι να κανω οτιδηποτε εάν χρειαζεται ο αντιχειρας. Στην παραμικρη κινηση με σφαζει.
Δεν μπορω να την κατηγορησω που ηθελε να φαει το γατι, αλλά η απιστευτη εμμονη και η απαραδεκτη ανυπακοη με εβαλε σε πολλες σκεψεις.
Έκανες τον λύκο φίλο, βάστα και κομμάτι ξύλο.
