Το ηλικιωμένο σκυλί (πρέπει να είναι κοντά στα 15, μεγαλόσωμο πολύ) που πρόσφατα υιοθέτησε η κολλητή μου είναι πάρα πολύ ήσυχο. Κοιμάται πάρα πολλές ώρες, περπατάει λίγο, τρώει και γενικά δεν πολύ-υπάρχει.
Από προβλήματα υγείας: έχει σπασμένα πίσω πόδια (από ανθρώπινη επίθεση). Τα πόδια του έχουν κολλήσει τελείως στραβά, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται ιδιαίτερα να σηκωθεί και να καθίσει (του παίρνει ώρα). Έχει και καρδιακό πρόβλημα (βραδυκαρδία, για την οποία παίρνει φάρμακα). Επίσης δεν ακούει πολύ καλά. Κατά τα άλλα είναι ok.
Από συμπεριφορά: Είναι σκύλος που εμπιστεύεται μόνο μέλη της οικογένειας πια. Είχε ζήσει πολλά χρόνια ως αδέσποτο. Δεν ανταποκρίνεται σε χάδια από ξένους, συχνά μάλιστα κάνει και τον κόπο να σηκωθεί να φύγει από κει που κάθεται όταν έρχεται ξένος στο σπίτι.
Λόγω της κατάστασης της υγείας του, αλλά και του τεράστιου στρες που του προκαλούν οι μετακινήσεις, οι επισκέψεις του γιατρού γίνονται κατ' οίκον και θα μεταφερθεί σε κλινική ή ιατρείο μόνο σε περίπτωση τεράστιας ανάγκης.
Όλα αυτά τα αναφέρω γιατί τις τελευταίες εβδομάδες έχει παρουσιάσει την εξής συμπεριφορά. Γρυλίζει. Εστιάζει κάπου την προσοχή του και γρυλίζει, χωρίς να δείχνει δόντια. Π.χ σηκώνει το κεφάλι, κοιτάζει τον τοίχο προσεκτικά (ή μια καρέκλα, ένα τασάκι κ.ο.κ) και αρχίζει να γρυλίζει απειλητικά. Αυτό μπορεί να κρατήσει αρκετή ώρα. Σε ανθρώπους δεν γρυλίζει. Μόνο σε μένα το έχει κάνει στο παρελθόν γιατί συμμετείχα στην πολύ τρομακτική γι' αυτόν μετακίνησή του από το δρόμο στο σπίτι της φίλης μου. Πλέον καθόλου...
Αναρωτιέμαι... το 'χασε το μυαλό του ο παππούλης?
Από προβλήματα υγείας: έχει σπασμένα πίσω πόδια (από ανθρώπινη επίθεση). Τα πόδια του έχουν κολλήσει τελείως στραβά, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται ιδιαίτερα να σηκωθεί και να καθίσει (του παίρνει ώρα). Έχει και καρδιακό πρόβλημα (βραδυκαρδία, για την οποία παίρνει φάρμακα). Επίσης δεν ακούει πολύ καλά. Κατά τα άλλα είναι ok.
Από συμπεριφορά: Είναι σκύλος που εμπιστεύεται μόνο μέλη της οικογένειας πια. Είχε ζήσει πολλά χρόνια ως αδέσποτο. Δεν ανταποκρίνεται σε χάδια από ξένους, συχνά μάλιστα κάνει και τον κόπο να σηκωθεί να φύγει από κει που κάθεται όταν έρχεται ξένος στο σπίτι.
Λόγω της κατάστασης της υγείας του, αλλά και του τεράστιου στρες που του προκαλούν οι μετακινήσεις, οι επισκέψεις του γιατρού γίνονται κατ' οίκον και θα μεταφερθεί σε κλινική ή ιατρείο μόνο σε περίπτωση τεράστιας ανάγκης.
Όλα αυτά τα αναφέρω γιατί τις τελευταίες εβδομάδες έχει παρουσιάσει την εξής συμπεριφορά. Γρυλίζει. Εστιάζει κάπου την προσοχή του και γρυλίζει, χωρίς να δείχνει δόντια. Π.χ σηκώνει το κεφάλι, κοιτάζει τον τοίχο προσεκτικά (ή μια καρέκλα, ένα τασάκι κ.ο.κ) και αρχίζει να γρυλίζει απειλητικά. Αυτό μπορεί να κρατήσει αρκετή ώρα. Σε ανθρώπους δεν γρυλίζει. Μόνο σε μένα το έχει κάνει στο παρελθόν γιατί συμμετείχα στην πολύ τρομακτική γι' αυτόν μετακίνησή του από το δρόμο στο σπίτι της φίλης μου. Πλέον καθόλου...
Αναρωτιέμαι... το 'χασε το μυαλό του ο παππούλης?
