Ήρθα σπίτι απόψε και είπα να βγάλω το Μουφ για μια μεγάλη βόλτα. Όπου συνέβη το εξής σιχαμερότατο:
Περπατούσαμε σ' ένα μεγάλο εξοχικό δρόμο, σκοτεινό και με μερικά αυτοκίνητα να περνάνε πού και πού. Ξαφνικά το απαίσιο Μουφ κυαλάρει από μακρυά το πτώμα ζώου που είχε γίνει κυριολεκτικά χαλκομανία από τα αυτοκίνητα. Τώρα σκίουρος ήταν, ρακούν (μάλλον όχι) ή πουλί, θα σας γελάσω. Πάντως ήτανε πτώμα και μόλις του μύρισε του Μουφ με έσουρε εκεί. Δυστυχώς δε μου επιτρέπει ο γιατρός μου να χρησιμοποιώ το κανονικό λουρί του Μουφ και ούτε πρόκειται να μου το επιτρέψει τουλάχιστον για τους επόμενους έξι μήνες διότι πρόσφατα έπαθα ρήξη μηνίσκου που επουλώνεται και θέλουνε να χρησιμοποιώ τον ιμάντα ώστε το Μουφ να έχει κάποια ελευθερία κινήσεων όταν πιάνεται το γόνατό μου. Μέχρι τώρα το σύστημα λειτουργεί, ναι μεν χαοτικά, αλλά λειτουργεί.
Πάει λοιπόν το χαμένο και χώνει αμέσως τη μούρη του στο πτώμα-χαλκομανία να το γλεντήσει μουφιάζοντας, αφού φυσικά το Μουφ δεν τρώει μπαγιάτικα πτώματα και αγαπά ιδιαιτέρως τα μαγειρεμένα φαγιά, ιδιαίτερα άμα είναι ελληνικά. Πάω κι εγώ να το τραβήξω να φύγουμε και εκεί έγινε το κακό. Βλέπετε, το Μουφ αδυνάτισε από τη δίαιτα και τη γυμναστική, οπότε το κολλάρο του έρχεται κάπως μεγάλο. Όπως λοιπόν πήγα να τον τραβήξω κι εκείνος αντιστεκόταν διότι είχε ήδη πάρει το ύφος του τρελλού μουφιάζοντας, φεύγει το κολλάρο από το κεφάλι του και μου μένει μαζί με το λουρί στο χέρι!!
Έπαθα σοκ και πέρασε όλη μου η ζωή μπροστά μου σα ταινία φανταζόμενη το Μουφ να παίρνει πιλάλα και να τρέχει μέσα στο σκοτεινό δρόμο, να το πατάει αυτοκίνητο, ή έστω να εξαφανίζεται μέσα στα καλαμπόκια κι εγώ να προσπαθώ να το βουτήξω τρέχοντας με ενάμισυ γόνατο μέχρι που είτε θα έσπαγα καναν αστράγαλο ΚΑΙ γόνατο, ΣΥΝ θα με πάταγε και μένα αυτοκίνητο και μετά θα γινόμουν εγώ η χαλκομανία προς τέρψιν της ρινικής κοιλότητος του Μουφ.:flip:
Μπα! Τίποτα απ' αυτά δεν έγινε. Φυσικά το Μουφ την καταβρήκε που πλέον δεν το έλεγχα, οπότε, ρε σεις, ξαπλώνεται στο δρόμο, γυρνάει ανάσκελα και αρχίζει να κυλιέται και να γουργουράει από την ευχαρίστηση και την απόλυτη ηδονή πάνω στο .... αηδιαστικότατο πτώμα-χαλκομανία!](*,) Ξέρετε, εννοώ εκείνο το ρολλάρισμα που κάνουν οι σκύλοι όταν θέλουν να τους χαϊδέψεις την κοιλιά!! Τον βουτάω και προσπαθώ να του βάλω πάλι το κολλάρο και είδα κι έπαθα μέχρι να τα καταφέρω αφού το φρικτό-Μουφ είχε εκστασιαστεί και κυλιότανε και τριβότανε όλο και πιο πολύ!!*sick* Εν τω μεταξύ να βρωμοκοπάει η σήψη και να έχει ανακατευτεί το στομάχι μου και να έχει γυρίσει τ' απάνω κάτω!!:bull:
Το μόνο θετικό είναι ότι κατάφερα να βάλω το κολλάρο πίσω στο Μουφ και να το βουτήξω να φύγουμε. Περιττό να σας πω ότι τέτοιο θέαμα δεν έχω αντικρύσει στη ζωή μου και ανάθεμά με αν καταλαβαίνω τι το 'πιασε το μικρό τέρας να κάνει τέτοιο πράμα.
Το άρωμα του πτώματος προσπαθούσε να αποκτήσει?!
Περπατούσαμε σ' ένα μεγάλο εξοχικό δρόμο, σκοτεινό και με μερικά αυτοκίνητα να περνάνε πού και πού. Ξαφνικά το απαίσιο Μουφ κυαλάρει από μακρυά το πτώμα ζώου που είχε γίνει κυριολεκτικά χαλκομανία από τα αυτοκίνητα. Τώρα σκίουρος ήταν, ρακούν (μάλλον όχι) ή πουλί, θα σας γελάσω. Πάντως ήτανε πτώμα και μόλις του μύρισε του Μουφ με έσουρε εκεί. Δυστυχώς δε μου επιτρέπει ο γιατρός μου να χρησιμοποιώ το κανονικό λουρί του Μουφ και ούτε πρόκειται να μου το επιτρέψει τουλάχιστον για τους επόμενους έξι μήνες διότι πρόσφατα έπαθα ρήξη μηνίσκου που επουλώνεται και θέλουνε να χρησιμοποιώ τον ιμάντα ώστε το Μουφ να έχει κάποια ελευθερία κινήσεων όταν πιάνεται το γόνατό μου. Μέχρι τώρα το σύστημα λειτουργεί, ναι μεν χαοτικά, αλλά λειτουργεί.
Πάει λοιπόν το χαμένο και χώνει αμέσως τη μούρη του στο πτώμα-χαλκομανία να το γλεντήσει μουφιάζοντας, αφού φυσικά το Μουφ δεν τρώει μπαγιάτικα πτώματα και αγαπά ιδιαιτέρως τα μαγειρεμένα φαγιά, ιδιαίτερα άμα είναι ελληνικά. Πάω κι εγώ να το τραβήξω να φύγουμε και εκεί έγινε το κακό. Βλέπετε, το Μουφ αδυνάτισε από τη δίαιτα και τη γυμναστική, οπότε το κολλάρο του έρχεται κάπως μεγάλο. Όπως λοιπόν πήγα να τον τραβήξω κι εκείνος αντιστεκόταν διότι είχε ήδη πάρει το ύφος του τρελλού μουφιάζοντας, φεύγει το κολλάρο από το κεφάλι του και μου μένει μαζί με το λουρί στο χέρι!!
Έπαθα σοκ και πέρασε όλη μου η ζωή μπροστά μου σα ταινία φανταζόμενη το Μουφ να παίρνει πιλάλα και να τρέχει μέσα στο σκοτεινό δρόμο, να το πατάει αυτοκίνητο, ή έστω να εξαφανίζεται μέσα στα καλαμπόκια κι εγώ να προσπαθώ να το βουτήξω τρέχοντας με ενάμισυ γόνατο μέχρι που είτε θα έσπαγα καναν αστράγαλο ΚΑΙ γόνατο, ΣΥΝ θα με πάταγε και μένα αυτοκίνητο και μετά θα γινόμουν εγώ η χαλκομανία προς τέρψιν της ρινικής κοιλότητος του Μουφ.:flip:
Μπα! Τίποτα απ' αυτά δεν έγινε. Φυσικά το Μουφ την καταβρήκε που πλέον δεν το έλεγχα, οπότε, ρε σεις, ξαπλώνεται στο δρόμο, γυρνάει ανάσκελα και αρχίζει να κυλιέται και να γουργουράει από την ευχαρίστηση και την απόλυτη ηδονή πάνω στο .... αηδιαστικότατο πτώμα-χαλκομανία!](*,) Ξέρετε, εννοώ εκείνο το ρολλάρισμα που κάνουν οι σκύλοι όταν θέλουν να τους χαϊδέψεις την κοιλιά!! Τον βουτάω και προσπαθώ να του βάλω πάλι το κολλάρο και είδα κι έπαθα μέχρι να τα καταφέρω αφού το φρικτό-Μουφ είχε εκστασιαστεί και κυλιότανε και τριβότανε όλο και πιο πολύ!!*sick* Εν τω μεταξύ να βρωμοκοπάει η σήψη και να έχει ανακατευτεί το στομάχι μου και να έχει γυρίσει τ' απάνω κάτω!!:bull:
Το μόνο θετικό είναι ότι κατάφερα να βάλω το κολλάρο πίσω στο Μουφ και να το βουτήξω να φύγουμε. Περιττό να σας πω ότι τέτοιο θέαμα δεν έχω αντικρύσει στη ζωή μου και ανάθεμά με αν καταλαβαίνω τι το 'πιασε το μικρό τέρας να κάνει τέτοιο πράμα.
Το άρωμα του πτώματος προσπαθούσε να αποκτήσει?!
Last edited:
