Τυχαια, βρηκα αυτο το κειμενο το οποιο σε γενικες γραμμες υποστηριζει την επιλογη με βαση καποια επιχειρηματα. Δεν ξερω αν εχει ξαναμπει εδω στο dogforum, αλλα διαβαζοντας το θα μας δοθει η ευκαιρια να σκεφτουμε και να σχολιασουμε αν θελουμε καποια πραγματα πανω σε αυτο.
Του Γιώργου Ι. Ρόζου
Αρκετοί ιδιοκτήτες αντιμετωπίζουν με δυσπιστία την ξηρή τροφή, αφού δεν μπορούν να καταλάβουν τι θαυματουργό ή μαγικό μυστικό κρύβεται μέσα στις κροκέτες. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία μαγεία ή κάποιο θαύμα, όπως θα δείτε, αλλά απλά πρόκειται για την εφαρμογή μίας έξυπνης ιδέας. Το πρώτο βήμα είναι η επιλογή πρώτων υλών. Κοτόπουλο, αρνί, ψάρι, αυγό, καλαμπόκι, ζαχαρότευτλα, ζωικά λίπη, ρύζι, βιταμίνες και μέταλλα καθώς και πλειάδα άλλων υλικών, αποτελούν τα συστατικά του μείγματος, σε διάφορους μεταξύ τους συνδυασμούς.
Οι «συνταγές» αυτές δεν προκύπτουν αυθαίρετα, αλλά είναι προϊόντα έρευνας και πολύπλοκων υπολογισμών. Οι διάφορες πρώτες ύλες ή σωστότερα κάθε μία από αυτές μπορεί να προσφέρει συγκεκριμένα θρεπτικά στοιχεία στον οργανισμό, τόσο από άποψη ποιότητας, όσο και από άποψη ποσότητας. Ο συνδυασμός τους θα πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε το τελικό αποτέλεσμα να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του οργανισμού, οι οποίες φυσικά είναι διαφορετικές για κάθε φάση της ζωής του ζώου. Για τον λόγο αυτό πρέπει τα προϊόντα να είναι πολλά ώστε να καλύπτουν θρεπτικά τις διαφορετικές ανάγκες. Με τον τρόπο όμως αυτό δημιουργείται και η εξειδίκευση του προϊόντος, π.χ. άλλο για την ανάπτυξη του κουταβιού, άλλο για την συντήρηση του ενηλίκου, κ.λ.π.
Οι μεγάλες και σοβαρές εταιρίες, έχουν θεσπίσει σοβαρά και αυστηρά κριτήρια επιλογής πρώτων υλών. Για να το θέσουμε πιο απλά, δεν βάζουν ό,τι τύχει στην κατσαρόλα. Επιλέγουν τα υλικά με βάση την χημική τους σύσταση (πρωτεΐνες, λίπη, βιταμίνες, κ.λ.π.) αλλά και με βάση την ασφάλεια. Να είναι απαλλαγμένες δηλαδή οι πρώτες ύλες από επικίνδυνους μικροοργανισμούς, από παράσιτα και από τοξικές ουσίες. Κανένας σοβαρός κατασκευαστής δεν θα ρισκάρει το όνομά του για να βάλει στο μείγμα μουχλιασμένα λαχανικά ή χαλασμένα κρέατα. Δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι μακάρι και οι τροφές που τρώμε εμείς να είχαν περάσει από τόσο αυστηρούς ελέγχους. Αυτά ισχύουν για τους σοβαρούς κατασκευαστές. Υπάρχουν όμως και άλλοι, οι οποίοι έχουν πιο «ελαστικά» κριτήρια, στο όνομα του οικονομικού συμφέροντος. Σε κάθε περίπτωση, όταν ολοκληρωθεί η επιλογή των πρώτων υλών, κάποιες από αυτές υφίστανται μία επεξεργασία, ενώ κάποιες χρησιμοποιούνται ως έχουν. Αυτό είναι ένα καθαρά τεχνικό θέμα, που στόχο έχει να αυξήσει την διαθεσιμότητα των θρεπτικών συστατικών στο έντερο, αλλά και την καλύτερη ενσωμάτωση στο τελικό μείγμα. Π.χ. μπορεί ένας κατασκευαστής να βάζει το κρέας από κοτόπουλο νωπό, ενώ ένας άλλος να το αφυδατώνει πρώτα. Όλα τα υλικά πάντως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αναμειγνύονται και το μείγμα αυτό έχει την μορφή πολτού, ο οποίος σχηματοποιείται σε κροκέτες και μπαίνει στον φούρνο. Εκεί, με έναν προσεκτικό συνδυασμό χρόνου και θερμοκρασίας, το μείγμα χάνει την υγρασία του και στερεοποιείται. Υπάρχουν και άλλες μέθοδοι, όπως π.χ. η διέλευση από σήραγγες θερμού αέρα, η εξώθηση σε θαλάμους κενού, κ.λ.π. Το σημαντικό στοιχείο όμως είναι η θερμική επεξεργασία και η προκαλούμενη αφυδάτωση του τελικού προϊόντος. Από μία αρχική υγρασία 70-90% του αρχικού μείγματος, στο τελικό προϊόν η υγρασία είναι μόλις 8-10%!!! Γι αυτό και η τροφή χαρακτηρίζεται ως ξηρή. Τα πλεονεκτήματα που προκύπτουν είναι σημαντικά. Πρώτο και κύριο, η τροφή μπορεί να διατηρηθεί με ασφάλεια σε συνθήκες περιβάλλοντος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η έλλειψη νερού, δημιουργεί δυσμενείς συνθήκες για τους μικροοργανισμούς, οι οποίοι τελικά δεν μπορούν να επιβιώσουν. Αυτό είναι σημαντικό και για την αποθήκευση, αφού δεν απαιτείται ψυκτικός χώρος, αλλά και για το τάισμα, αφού και αν ακόμη ο σκύλος αφήσει κάποια ποσότητα, αυτή δεν θα χαλάσει, ούτε θα ξινίσει, ούτε θα προσελκύσει έντομα. Η αφυδάτωση όμως της ξηρής τροφής έχει ως αποτέλεσμα την συμπύκνωση του τελικού προϊόντος. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει πως στον ίδιο όγκο, η ξηρή τροφή έχει πολύ περισσότερα θρεπτικά συστατικά σε σχέση με την κονσέρβα ή το μαγειρεμένο φαγητό. Ή πάλι ισοδύναμα, η ίδια ποσότητα θρεπτικών συστατικών καταλαμβάνει μικρότερο όγκο με την μορφή ξηρής τροφής παρά με την μορφή κονσέρβας ή μαγειρεμένου φαγητό. Από αυτή την ιδιότητα προκύπτουν δύο πλεονεκτήματα.
Το πρώτο έχει να κάνει με την πεπτικότητα. Λόγω του μικρού σχετικά όγκου του γεύματος ξηρής τροφής, ο στόμαχος και τα έντερα έχουν τη δυνατότητα να χωνέψουν και να απορροφήσουν άνετα πολύ περισσότερα θρεπτικά συστατικά σε σχέση με τον αισθητά μεγαλύτερο όγκο των «υγρών» τροφών. Έτσι, εκτός από το προφανές ευεργετικό διατροφικό πλεονέκτημα, ο όγκος των κοπράνων είναι σημαντικά μικρότερος.
Το δεύτερο σημαντικό «ατού» της ξηρής τροφής, που οφείλεται στην συμπύκνωση, έχει να κάνει με την οικονομικότητα του προϊόντος. Ένας σκύλος, π.χ. βάρους 20 κιλών συντηρείται άψογα με 250-300 γρ. ξηρής τροφής την ημέρα, που ισοδυναμεί με κόστος το πολύ 1 ευρώ. Ο ίδιος σκύλος θέλει τουλάχιστον δύο κονσέρβες των 1350 γραμ., με κόστος περίπου 3 ευρώ. Για το μαγειρεμένο φαγητό δεν είναι δυνατόν να γίνει ακριβής υπολογισμός, αλλά σκεφτείτε ότι το φρέσκο κοτόπουλο κοστίζει 2,5 με 3 ευρώ το κιλό, χώρια το κόστος του ρυζιού, των λαχανικών, των βιταμινών, του ηλεκτρικού ρεύματος, του απορρυπαντικού που θα πλύνετε τα σκεύη και φυσικά του πολύτιμου χρόνου που θα χάσετε. Η συμπύκνωση της ξηρής τροφής έχει και αποθηκευτικό πλεονέκτημα, αφού η συσκευασία των 15 ή και των 20 κιλών εύκολα «βολεύεται» κάπου, ενώ η αποθήκευση ανάλογης θρεπτικής αξίας ποσότητας κονσερβών απαιτεί ένα μικρό δωμάτιο ή πολλά πήγαινε-έλα στο κατάστημα λιανικής πώλησης. Το μαγειρεμένο φαγητό αποθηκεύεται υποχρεωτικά στο ψυγείο, αναγκαστικά σε περιορισμένη ποσότητα και φυσικά απαιτεί αναθέρμανση πριν χορηγηθεί. Αφήνω τελευταία την εξειδίκευση, την οποία η ξηρή τροφή παρέχει στον ιδιοκτήτη, για να καλυφθούν οι ανάγκες του ζώου του, ανάλογα με την φάση στην οποία αυτό βρίσκεται. Οι κατασκευαστές μπορούν να φτιάξουν και φτιάχνουν προϊόντα, τα οποία απευθύνονται σε ιδιοκτήτες, τα ζώα των οποίων έχουν ειδικές απαιτήσεις. Ανάπτυξη, συντήρηση, εγκυμοσύνη, ενέργεια, ασθένειες, κ.λ.π. Οι κονσέρβες συνήθως δεν έχουν τέτοια ποικιλία, αλλά και αν την έχουν το κόστος είναι σχεδόν απαγορευτικό. Σε ό,τι αφορά το μαγειρεμένο φαγητό, η συζήτηση για την εξειδίκευση στερείται νοήματος, αφού είναι πρακτικά αδύνατο να υπολογίσουμε επακριβώς την θρεπτική αξία του παρασκευάσματος.
ΠΗΓΗ
Αρκετοί ιδιοκτήτες αντιμετωπίζουν με δυσπιστία την ξηρή τροφή, αφού δεν μπορούν να καταλάβουν τι θαυματουργό ή μαγικό μυστικό κρύβεται μέσα στις κροκέτες. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία μαγεία ή κάποιο θαύμα, όπως θα δείτε, αλλά απλά πρόκειται για την εφαρμογή μίας έξυπνης ιδέας. Το πρώτο βήμα είναι η επιλογή πρώτων υλών. Κοτόπουλο, αρνί, ψάρι, αυγό, καλαμπόκι, ζαχαρότευτλα, ζωικά λίπη, ρύζι, βιταμίνες και μέταλλα καθώς και πλειάδα άλλων υλικών, αποτελούν τα συστατικά του μείγματος, σε διάφορους μεταξύ τους συνδυασμούς.
Οι «συνταγές» αυτές δεν προκύπτουν αυθαίρετα, αλλά είναι προϊόντα έρευνας και πολύπλοκων υπολογισμών. Οι διάφορες πρώτες ύλες ή σωστότερα κάθε μία από αυτές μπορεί να προσφέρει συγκεκριμένα θρεπτικά στοιχεία στον οργανισμό, τόσο από άποψη ποιότητας, όσο και από άποψη ποσότητας. Ο συνδυασμός τους θα πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε το τελικό αποτέλεσμα να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του οργανισμού, οι οποίες φυσικά είναι διαφορετικές για κάθε φάση της ζωής του ζώου. Για τον λόγο αυτό πρέπει τα προϊόντα να είναι πολλά ώστε να καλύπτουν θρεπτικά τις διαφορετικές ανάγκες. Με τον τρόπο όμως αυτό δημιουργείται και η εξειδίκευση του προϊόντος, π.χ. άλλο για την ανάπτυξη του κουταβιού, άλλο για την συντήρηση του ενηλίκου, κ.λ.π.
Οι μεγάλες και σοβαρές εταιρίες, έχουν θεσπίσει σοβαρά και αυστηρά κριτήρια επιλογής πρώτων υλών. Για να το θέσουμε πιο απλά, δεν βάζουν ό,τι τύχει στην κατσαρόλα. Επιλέγουν τα υλικά με βάση την χημική τους σύσταση (πρωτεΐνες, λίπη, βιταμίνες, κ.λ.π.) αλλά και με βάση την ασφάλεια. Να είναι απαλλαγμένες δηλαδή οι πρώτες ύλες από επικίνδυνους μικροοργανισμούς, από παράσιτα και από τοξικές ουσίες. Κανένας σοβαρός κατασκευαστής δεν θα ρισκάρει το όνομά του για να βάλει στο μείγμα μουχλιασμένα λαχανικά ή χαλασμένα κρέατα. Δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι μακάρι και οι τροφές που τρώμε εμείς να είχαν περάσει από τόσο αυστηρούς ελέγχους. Αυτά ισχύουν για τους σοβαρούς κατασκευαστές. Υπάρχουν όμως και άλλοι, οι οποίοι έχουν πιο «ελαστικά» κριτήρια, στο όνομα του οικονομικού συμφέροντος. Σε κάθε περίπτωση, όταν ολοκληρωθεί η επιλογή των πρώτων υλών, κάποιες από αυτές υφίστανται μία επεξεργασία, ενώ κάποιες χρησιμοποιούνται ως έχουν. Αυτό είναι ένα καθαρά τεχνικό θέμα, που στόχο έχει να αυξήσει την διαθεσιμότητα των θρεπτικών συστατικών στο έντερο, αλλά και την καλύτερη ενσωμάτωση στο τελικό μείγμα. Π.χ. μπορεί ένας κατασκευαστής να βάζει το κρέας από κοτόπουλο νωπό, ενώ ένας άλλος να το αφυδατώνει πρώτα. Όλα τα υλικά πάντως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αναμειγνύονται και το μείγμα αυτό έχει την μορφή πολτού, ο οποίος σχηματοποιείται σε κροκέτες και μπαίνει στον φούρνο. Εκεί, με έναν προσεκτικό συνδυασμό χρόνου και θερμοκρασίας, το μείγμα χάνει την υγρασία του και στερεοποιείται. Υπάρχουν και άλλες μέθοδοι, όπως π.χ. η διέλευση από σήραγγες θερμού αέρα, η εξώθηση σε θαλάμους κενού, κ.λ.π. Το σημαντικό στοιχείο όμως είναι η θερμική επεξεργασία και η προκαλούμενη αφυδάτωση του τελικού προϊόντος. Από μία αρχική υγρασία 70-90% του αρχικού μείγματος, στο τελικό προϊόν η υγρασία είναι μόλις 8-10%!!! Γι αυτό και η τροφή χαρακτηρίζεται ως ξηρή. Τα πλεονεκτήματα που προκύπτουν είναι σημαντικά. Πρώτο και κύριο, η τροφή μπορεί να διατηρηθεί με ασφάλεια σε συνθήκες περιβάλλοντος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η έλλειψη νερού, δημιουργεί δυσμενείς συνθήκες για τους μικροοργανισμούς, οι οποίοι τελικά δεν μπορούν να επιβιώσουν. Αυτό είναι σημαντικό και για την αποθήκευση, αφού δεν απαιτείται ψυκτικός χώρος, αλλά και για το τάισμα, αφού και αν ακόμη ο σκύλος αφήσει κάποια ποσότητα, αυτή δεν θα χαλάσει, ούτε θα ξινίσει, ούτε θα προσελκύσει έντομα. Η αφυδάτωση όμως της ξηρής τροφής έχει ως αποτέλεσμα την συμπύκνωση του τελικού προϊόντος. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει πως στον ίδιο όγκο, η ξηρή τροφή έχει πολύ περισσότερα θρεπτικά συστατικά σε σχέση με την κονσέρβα ή το μαγειρεμένο φαγητό. Ή πάλι ισοδύναμα, η ίδια ποσότητα θρεπτικών συστατικών καταλαμβάνει μικρότερο όγκο με την μορφή ξηρής τροφής παρά με την μορφή κονσέρβας ή μαγειρεμένου φαγητό. Από αυτή την ιδιότητα προκύπτουν δύο πλεονεκτήματα.
Το πρώτο έχει να κάνει με την πεπτικότητα. Λόγω του μικρού σχετικά όγκου του γεύματος ξηρής τροφής, ο στόμαχος και τα έντερα έχουν τη δυνατότητα να χωνέψουν και να απορροφήσουν άνετα πολύ περισσότερα θρεπτικά συστατικά σε σχέση με τον αισθητά μεγαλύτερο όγκο των «υγρών» τροφών. Έτσι, εκτός από το προφανές ευεργετικό διατροφικό πλεονέκτημα, ο όγκος των κοπράνων είναι σημαντικά μικρότερος.
Το δεύτερο σημαντικό «ατού» της ξηρής τροφής, που οφείλεται στην συμπύκνωση, έχει να κάνει με την οικονομικότητα του προϊόντος. Ένας σκύλος, π.χ. βάρους 20 κιλών συντηρείται άψογα με 250-300 γρ. ξηρής τροφής την ημέρα, που ισοδυναμεί με κόστος το πολύ 1 ευρώ. Ο ίδιος σκύλος θέλει τουλάχιστον δύο κονσέρβες των 1350 γραμ., με κόστος περίπου 3 ευρώ. Για το μαγειρεμένο φαγητό δεν είναι δυνατόν να γίνει ακριβής υπολογισμός, αλλά σκεφτείτε ότι το φρέσκο κοτόπουλο κοστίζει 2,5 με 3 ευρώ το κιλό, χώρια το κόστος του ρυζιού, των λαχανικών, των βιταμινών, του ηλεκτρικού ρεύματος, του απορρυπαντικού που θα πλύνετε τα σκεύη και φυσικά του πολύτιμου χρόνου που θα χάσετε. Η συμπύκνωση της ξηρής τροφής έχει και αποθηκευτικό πλεονέκτημα, αφού η συσκευασία των 15 ή και των 20 κιλών εύκολα «βολεύεται» κάπου, ενώ η αποθήκευση ανάλογης θρεπτικής αξίας ποσότητας κονσερβών απαιτεί ένα μικρό δωμάτιο ή πολλά πήγαινε-έλα στο κατάστημα λιανικής πώλησης. Το μαγειρεμένο φαγητό αποθηκεύεται υποχρεωτικά στο ψυγείο, αναγκαστικά σε περιορισμένη ποσότητα και φυσικά απαιτεί αναθέρμανση πριν χορηγηθεί. Αφήνω τελευταία την εξειδίκευση, την οποία η ξηρή τροφή παρέχει στον ιδιοκτήτη, για να καλυφθούν οι ανάγκες του ζώου του, ανάλογα με την φάση στην οποία αυτό βρίσκεται. Οι κατασκευαστές μπορούν να φτιάξουν και φτιάχνουν προϊόντα, τα οποία απευθύνονται σε ιδιοκτήτες, τα ζώα των οποίων έχουν ειδικές απαιτήσεις. Ανάπτυξη, συντήρηση, εγκυμοσύνη, ενέργεια, ασθένειες, κ.λ.π. Οι κονσέρβες συνήθως δεν έχουν τέτοια ποικιλία, αλλά και αν την έχουν το κόστος είναι σχεδόν απαγορευτικό. Σε ό,τι αφορά το μαγειρεμένο φαγητό, η συζήτηση για την εξειδίκευση στερείται νοήματος, αφού είναι πρακτικά αδύνατο να υπολογίσουμε επακριβώς την θρεπτική αξία του παρασκευάσματος.
ΠΗΓΗ
