Την Παρασκευή το βράδυ, στην βόλτα του Φάνη, πέσαμε πάνω σε περιστατικό με "παιδιά" που κυνηγούσαν με πέτρες ένα σκελετωμένο σκυλί, το οποίο πετάχτηκε στην μέση του δρόμου έντρομο. Αφού έγινε ο χαμός, παίρνω τον Φάνη άρον άρον σπίτι, ο οποίος είχε λυσσάξει με την φασαρία, και χωρίς να σκεφτώ παίρνω το αυτοκίνητο, λουριά, τροφή, νερό και ξαναπάω στο σημείο. Εμφανίζεται το σκυλί πίσω από ένα αυτοκίνητο, του βάζω φαγητό και νερό, άρχισε να τρώει και να πίνει σαν (τι σαν...) να ήταν νηστικό 2 μήνες, και μετά έρχεται και χώνεται στην αγκαλιά μου, με την ουρά κολλήμένη στην κοιλιά. Μισή μερίδα... όλο κόκκαλα... Πάλι χωρίς να σκεφτώ, το βάζω στο αυτοκίνητο και το φέρνω σπίτι...
Δεν έκλεισα μάτι, έκανε διάρροια 3-4 φορές, έκανε τσίσα, φοβότανε αλλά κουνούσε την ουρά σαν τρελό. Σάββατο πρωί πήγα στον γιατρό περιμένοντας τα χειρότερα, αλλά τελικά δεν έχει ούτε καν ερλείχια, είναι υγιέστατος, απλώς πεινάει...
Εμβολιάστηκε, αποπαρασιτώθηκε και εν καιρώ θα στειρωθεί και θα τσιπαριστεί (τσιπ δεν είχε φυσικά). Είναι περίπου ενός έτους, 20.5 κιλά και η γιατρός τον βάφτισε Νικήτα.
Είναι η τρίτη νύχτα που δεν κοιμάμαι. Έχω πελαγώσει. Ωστόσο, από χθες το πρωί η κατάσταση είναι καλύτερη. Η διάρροια ελαττώθηκε, δεν τα έχει κάνει ξανά μέσα, μόνο στην βόλτα, με τον Φάνη τα πάνε μια χαρά. Πρόκειται για το πιο υπερκινητικό πλάσμα που έχω δει. Κουνιέται ολόκληρος κουνώντας την ουρά όλη μέρα, αναζητά χάδια συνέχεια, η βόλτα είναι λίγο μαρτύριο καθώς δεν έχει ξαναβάλει λουρί και αντί να περπατάει, πετάει (κάνουμε συνεχώς σβούρες γιατί ανεβαίνει επάνω μου και δεν μπορώ να τον κουμαντάρω με τίποτα), και γενικά η χαρά του και ο ενθουσιασμός δεν περιγράφεται.
Δεν ξέρω αν θα τον κρατήσω. Προς το παρόν πάντως θα μείνει μαζί μας να παχύνει λίγο και να μάθει τα βασικά, και βλέπουμε. Για αυτό και δεν το βάζω στις αγγελίες/υιοθεσίες.
Τώρα καταλαβαίνω πιο καλά όλους εσάς που τα μαζεύετε και αγωνιάτε για την τύχη τους... είναι αλλιώς όταν το ζεις και αλλιώς να το διαβάζεις...
Δεν έκλεισα μάτι, έκανε διάρροια 3-4 φορές, έκανε τσίσα, φοβότανε αλλά κουνούσε την ουρά σαν τρελό. Σάββατο πρωί πήγα στον γιατρό περιμένοντας τα χειρότερα, αλλά τελικά δεν έχει ούτε καν ερλείχια, είναι υγιέστατος, απλώς πεινάει...
Εμβολιάστηκε, αποπαρασιτώθηκε και εν καιρώ θα στειρωθεί και θα τσιπαριστεί (τσιπ δεν είχε φυσικά). Είναι περίπου ενός έτους, 20.5 κιλά και η γιατρός τον βάφτισε Νικήτα.
Είναι η τρίτη νύχτα που δεν κοιμάμαι. Έχω πελαγώσει. Ωστόσο, από χθες το πρωί η κατάσταση είναι καλύτερη. Η διάρροια ελαττώθηκε, δεν τα έχει κάνει ξανά μέσα, μόνο στην βόλτα, με τον Φάνη τα πάνε μια χαρά. Πρόκειται για το πιο υπερκινητικό πλάσμα που έχω δει. Κουνιέται ολόκληρος κουνώντας την ουρά όλη μέρα, αναζητά χάδια συνέχεια, η βόλτα είναι λίγο μαρτύριο καθώς δεν έχει ξαναβάλει λουρί και αντί να περπατάει, πετάει (κάνουμε συνεχώς σβούρες γιατί ανεβαίνει επάνω μου και δεν μπορώ να τον κουμαντάρω με τίποτα), και γενικά η χαρά του και ο ενθουσιασμός δεν περιγράφεται.
Δεν ξέρω αν θα τον κρατήσω. Προς το παρόν πάντως θα μείνει μαζί μας να παχύνει λίγο και να μάθει τα βασικά, και βλέπουμε. Για αυτό και δεν το βάζω στις αγγελίες/υιοθεσίες.
Τώρα καταλαβαίνω πιο καλά όλους εσάς που τα μαζεύετε και αγωνιάτε για την τύχη τους... είναι αλλιώς όταν το ζεις και αλλιώς να το διαβάζεις...
