Καλημέρα σας!
Θα ήθελα την συμβουλή όσων έχουν παρόμοια εμπειρία ή σκύλο εμπειρία γενικά !!
Υιοθετήσαμε πριν δυο μέρες ένα θηλυκό κουτάβι το όποιο είναι 52 ημερών. Παράλληλα έχουμε ήδη στο σπίτι τον βιολογικό αδερφό της ο οποιος είναι 2μιση χρόνων και στειρωμένος.
Ο μεγάλος είναι μικρόσωμος και πολύ καλός χαρακτήρας, υπάκουος αλλά δυστυχώς φέρουμε μεγάλη ευθύνη που δεν τον κοινωνικοποίησαμε ποτέ όπως έπρεπε.. ήταν από μωρό πολύ φοβισμένο και εμεις ήμασταν πάντα υπερπροστατευτικοί και κατά πάνω του!!
Το αποτέλεσμα τώρα είναι να είναι πολύ στεναχωρημένος και να φοβάται… το κουτάβι!! Δεν θέλει επαφή μαζί της και συνεχώς απομακρύνεται…
Αν η μικρή πάει προς το μέρος του να παίξει παρατάει και το παιχνίδι του και τρέχει προς το μέρος μας για προστασία..
Πως θα μπορούσα να το διορθώσω αυτό και να τον βοηθήσω να εξοικειωθεί με το νέο κουτάβι;
σας ευχαριστώ
Θα ήθελα την συμβουλή όσων έχουν παρόμοια εμπειρία ή σκύλο εμπειρία γενικά !!
Υιοθετήσαμε πριν δυο μέρες ένα θηλυκό κουτάβι το όποιο είναι 52 ημερών. Παράλληλα έχουμε ήδη στο σπίτι τον βιολογικό αδερφό της ο οποιος είναι 2μιση χρόνων και στειρωμένος.
Ο μεγάλος είναι μικρόσωμος και πολύ καλός χαρακτήρας, υπάκουος αλλά δυστυχώς φέρουμε μεγάλη ευθύνη που δεν τον κοινωνικοποίησαμε ποτέ όπως έπρεπε.. ήταν από μωρό πολύ φοβισμένο και εμεις ήμασταν πάντα υπερπροστατευτικοί και κατά πάνω του!!
Το αποτέλεσμα τώρα είναι να είναι πολύ στεναχωρημένος και να φοβάται… το κουτάβι!! Δεν θέλει επαφή μαζί της και συνεχώς απομακρύνεται…
Αν η μικρή πάει προς το μέρος του να παίξει παρατάει και το παιχνίδι του και τρέχει προς το μέρος μας για προστασία..
Πως θα μπορούσα να το διορθώσω αυτό και να τον βοηθήσω να εξοικειωθεί με το νέο κουτάβι;
σας ευχαριστώ