Το ότι είναι μικρή έχει την έννοια ότι εσύ δεν πρέπει να έχεις πολλές απαιτήσεις από την πρόοδό της, όχι ότι θα την αφήσεις ανεξέλεγκτη!! Εμένα έμαθε από τη δεύτερη μέρα την πανα (ηλίκιας 72 ημερών).
Λοιπόν ξεκινάμε από το ότι στο σπίτι δεν γυρωβολάει ελεύθερη. Πρέπει να βρεις ένα μέρος για να την περιορίζεις στο οποίο όμως δεν θα αισθάνεται αποκομμένη από εσάς. Εκεί θα μένει σίγουρα όταν δεν μπορείτε να την έχετε υπό την επίβλεψή σας.
Όταν είσαστε στο σπίτι και το κουτάβι εκτός χώρου θα προσέχετε τα σημάδια, έντονο μύρισμα με κυκλικές κινήσεις, μπορεί κανένα νιαούρισμα... το παίρνεις αγκαλια ήρεμα (και χωρίς πανικούς) και το πας στο σημείο που θέλεις να κάνει την ανάγκη της χωρίς κουβέντα (τύπου κρατήσου, που πάει η μανούλα τώρα και τέτοια). Το αφήνεις εκεί και περιμένεις μαζί του λέγοντας την εντολή που έχεις διαλέξει μόνο, π.χ. τσίσα, πιπί ή ό,τι άλλο. Μόλις τα κάνει.... χαρές και πανηγύρια!!! Μπράβο και πολλά χάδια. Εγώ την πήγαινα ανά τακτά χρονικά διαστήματα από μόνη μου και αφού έπιασε το νόημα σφιγγόταν να βγάλει κάτι και μας κοίταζε γεμάτη ικανοποίηση ότι το έκανε σωστά.
Σίγουρα θα λερώσει μετά το φαγητό, μετά τον ύπνο, μετά το παιχνίδι και μετά το νερό, αλλά και ενδιάμεσα ανά 45λεπτο περίπου.
Αυτό που μου λες δεν είναι δικαιολογία... αν δεν είχαν το χώρο ή το χρόνο να μεγαλώσουν σωστά τα κουτάβια να μην άφηναν τη σκύλα τους να ζευγαρώσει. Τα προβλήματα που προκαλούνται στο κουτάβι από τον σύντομο χωρισμό από την τοκετομάδα είναι πολλά και κυρίως χαρακτήρα.
