Λοιπόν, εδώ και 40 μέρες περίπου έχουμε στο σπίτι τη Λίζα. Τώρα 3 μηνών και 10 ημερών. Ένα αξιολάτρευτο μποξεράκι που μας έχει αναγκάσει όλους να ασχολούμαστε μαζί της. Διάβασα πολλά πριν την αποκτήσω και συνεχίζω,ελπίζοντας να κάνω όσο το δυνατόν λιγότερα λάθη.Το "έξω απ΄το χορό κλπ" ισχύει απόλυτα. Μερικές εμπειρίες, για αυτούς που σκέφτονται να πάρουν τον πρώτο τους σκύλο για μέσα στο σπίτι. Οι υπόλοιποι σίγουρα τα ξέρουν.
Αυτά προς το παρόν, μαζί με δύο φωτογραφίες πρόχειρες.
- Την έχω φανταστεί στο φούρνο με πατάτες, κρεμασμένη από το φώς, δεμένη και φιμωμένη. Ένα της βλέμμα όμως είναι αρκετό για να ξεχάσω τί με θύμωσε.
- Αντιδρά πολύ καλύτερα όταν είμαστε ήρεμοι από όταν της φωνάξουμε. Το θεωρώ πολύ βασικό να το ξέρει κάποιος. Άμα ξεφύγω και της φωνάξω θα τσιτωθεί και δε θα με ακούσει, άμα της μιλήσω ήρεμα,παρόλο που μπορεί να την κατεβάσω πχ από τον καναπέ 10 φορές συνεχόμενες, στο τέλος θα κάνει αυτό που της λέω. Αυτό βέβαια είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί, ακόμα κι ο Δαλάϊ Λάμα θα τρελαινότανε κάποιες φορές.
- Τελειώσαμε τα εμβόλια (εκτός της λύσσας και αυτό φαίνεται) οπότε αρχίσαμε και βολτούλες. Τρρομερή διαφορά με την εκτόνωση. Άμα δεν κουράζεται υπάρχουν στιγμές που τη μπερδεύω με το κοριτσάκι από τον "Εξορκιστή". Προσπαθώ βέβαια να μην το παρακάνω και να μην κουράζεται υπερβολικά.
- Την πρώτη φορά που κατούρησε έξω βούρκωσα. Κοίταξα το χέρι μου και δεν κράταγε σφουγγαρίστρα ή χαρτί κουζίνας και ξέσπασα σε λυγμούς. Πακέτο το θέμα λέμε. Τα χαλιά αν είχαν πόδια θα'χαν γυρίσει στο Ιράν μόνα τους.
- Πιστεύω ότι και ναρκωμένη με αναισθητικό για ιπποπόταμο άμα μπει στο crate θ'αρχίσει να γαυγίζει. Απίστευτο μετά από 40 μέρες. Όταν είναι μαζί μας δεν κάνει κιχ.
Αυτά προς το παρόν, μαζί με δύο φωτογραφίες πρόχειρες.
