Εμένα ο μακαρίτης ο προηγούμενος σκυλάκος μου (κόκερ) είχε δει ένα γλάρο που λικνιζόταν καταμεσής στη θάλασσα και θεώρησε οτι τον καλεί το καθήκον να τον κυνηγήσει (Δεκέμβρης μήνας επίσης, στις διακοπές των Χριστουγέννων)! Αρχίζει λοιπόν να κολυμπάει προς το γλάρο, πανικός εγώ να τον φωνάζω να γυρίσει τιποτα αυτός, όλο και να πηγαίνει πιο βαθιά. Τι να κάνω κι εγώ αρχίζω να βγάζω παπούτσια να πέσω να τον πιάσω γιατί φοβήθηκα οτι τόσο που ξεμάκρυνε θα πνιγόταν. Ευτυχώς ο γλάρος πέταξε εγκαίρως και ο Τίμυ επέστρεψε πριν κάνω την απόπειρα να βουτήξω (ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω). Μετά ήταν μια χαρά ούτε κρύωσε ούτε τίποτα! Παρόλο που κολυμπούσε τόση ώρα.Περδίκι!