Καλησπέρα σας
Επιτέλους βρήκα λίγο χρόνο να γράψω και να μοιραστώ τη χαρά μου και είναι τόοοοσα πολλά που θέλω να σας πω γι' αυτό δείξτε κατανόηση στην πολυλογία μου...!
Εδώ και δέκα μέρες βρήκα τον μικρούλη που θα με συντροφεύει από δω και πέρα. Είναι ένας μαλτεζάκος 4 χρονών που επειδή η οικογένεια που τον είχε λόγω προβλημάτων αδυνατούσε πλέον να τον φροντίζει αποφάσισε να του βρει ένα άλλο σπίτι. Μέσω του καταφυγίου που είχα επισκεφτεί ήρθαμε σε επαφή κι έτσι ο μικρούλης απέκτησε νέο σπίτι, το δικό μου!
Τις πρώτες 2-3 μέρες ήταν συνεχώς κολλημένος δίπλα μου ζητώντας αγκαλιές και χάδια. Δεν καθόταν λεπτό μόνος του. Σιγά σιγά ηρέμησε και πλέον όταν είμαι απασχολημένη κάθεται ήσυχος στο ίδιο δωμάτιο με εμένα ή και σε άλλο. Είναι πάρα πολύ κοινωνικός και χαδιάρης μόλις μυρίσει τον άλλον (γνώρισε τους γονείς & φίλους μου). Δεν κάνει ζημιές, δεν λερώνει μέσα και γενικά είναι κύριος! Μόνο τις 2 πρώτες μέρες λέρωσε λίγο μέσα πριν την πρωινή του βόλτα αλλά δεν το υπολογίζω διότι ο μικρούλης ήταν στρεσσαρισμένος μ' όλες τις αλλαγές.
Σας είπα ότι εκτός από τσαχπίνης είναι και πανέμορφος;;; Τον έκανα μπάνιο (κυριολεκτικά σκυλοβρωμούσε), ένα καλό βούρτσισμα, καθάρισα τα αγκαθια και τους κόμπους, τις τσίμπλες που είχαν κρύψει τα όμορφά του μάτια και έγινε αγόρι για φίλημα!
Τον πήγα και στον κτηνίατρο γιατί δεν είχε κάνει τα τελευταία εμβόλια, του έκανα και εξετάσεις αίματος και είναι υγιέστατος!
Είναι φοβερός ο μούργος και πραγματικά έχω εκπλαγεί με το πόσο γρήγορα προσαρμόστηκε! Και θα έλεγα ότι είναι και αρκετά υπάκουος.
Και αφού έχω ήδη γράψει ένα κατεβατό, θέλω να ζητήσω τη συμβουλή σας γιατί δεν έχω αντιμετωπίσει ξανά κάτι τέτοιο.
Το σάββατο είπαμε με τους γονείς μου να γνωριστούν τα σκυλούνια μας. Έφεραν λοιπόν το προβατάκι (γκριφόν-μαλτέζ) κι εγώ τους περίμενα με τον μικρό κάτω. Δεν μπορείτε να φανταστείτε κλάμα... ο ένας μέσα απ΄το αυτοκίνητο κι ο δικός μου απ΄έξω. Βγαίνει έξω, μυρίζονται, χαδια, φιλιά αγάπες και λουλούδια... Ανεβαίνουμε μετά από λίγη ώρα σπίτι και ήδη΄είχε αρχίσει να "χοντραίνει" το παιχνίδι. Τι εννοώ;; καβάλα ο ένας στον άλλον και τούμπαλιν! Χαμός! Τελικά τους έβγαλα στη βεράντα γιατί μετά από λίγο άρχισε να μυρίζει μια σκυλίλα-ορμονίλα μέχρι λιποθυμίας... Δεν άκουγαν κανέναν παρεπιπτόντως... Και κλάαααμα άμα κάναμε να τους χωρίσουμε... ο δικός μου μάλιστα σε κάποια φάση αγρίεψε όταν πήγα να τον απομακρύνω.
Και ρωτάω εγώ τώρα... εντάξει πιστεύω είναι φυσιολογικό να το κάνουν αυτό τα σκυλιά αλλά τόοοοσο πολύ;; Έκανα εγώ κάτι λάθος;; εννοώ έπρεπε να έχω αντιμετωπίσει την κατάσταση κάπως διαφορετικά;; Και πως να τον αντιμετωπίζω όταν αγριεύει; Κάθε φορά που συναντιούνται θα γίνεται το ίδιο ή ήταν η κάψα της γνωριμίας;;
Περιττό να σας πω πως μετά έπεσε 2 φορές σφουγγάρισμα και ξύδι για να ξεμυρίσει!!!
Οι παλιοερωτύλοι!
Αυτά τα ολίγα... προς το παρόν!
Επιτέλους βρήκα λίγο χρόνο να γράψω και να μοιραστώ τη χαρά μου και είναι τόοοοσα πολλά που θέλω να σας πω γι' αυτό δείξτε κατανόηση στην πολυλογία μου...!
Εδώ και δέκα μέρες βρήκα τον μικρούλη που θα με συντροφεύει από δω και πέρα. Είναι ένας μαλτεζάκος 4 χρονών που επειδή η οικογένεια που τον είχε λόγω προβλημάτων αδυνατούσε πλέον να τον φροντίζει αποφάσισε να του βρει ένα άλλο σπίτι. Μέσω του καταφυγίου που είχα επισκεφτεί ήρθαμε σε επαφή κι έτσι ο μικρούλης απέκτησε νέο σπίτι, το δικό μου!
Τις πρώτες 2-3 μέρες ήταν συνεχώς κολλημένος δίπλα μου ζητώντας αγκαλιές και χάδια. Δεν καθόταν λεπτό μόνος του. Σιγά σιγά ηρέμησε και πλέον όταν είμαι απασχολημένη κάθεται ήσυχος στο ίδιο δωμάτιο με εμένα ή και σε άλλο. Είναι πάρα πολύ κοινωνικός και χαδιάρης μόλις μυρίσει τον άλλον (γνώρισε τους γονείς & φίλους μου). Δεν κάνει ζημιές, δεν λερώνει μέσα και γενικά είναι κύριος!
Μόνο τις 2 πρώτες μέρες λέρωσε λίγο μέσα πριν την πρωινή του βόλτα αλλά δεν το υπολογίζω διότι ο μικρούλης ήταν στρεσσαρισμένος μ' όλες τις αλλαγές. Σας είπα ότι εκτός από τσαχπίνης είναι και πανέμορφος;;;
Τον έκανα μπάνιο (κυριολεκτικά σκυλοβρωμούσε), ένα καλό βούρτσισμα, καθάρισα τα αγκαθια και τους κόμπους, τις τσίμπλες που είχαν κρύψει τα όμορφά του μάτια και έγινε αγόρι για φίλημα!Τον πήγα και στον κτηνίατρο γιατί δεν είχε κάνει τα τελευταία εμβόλια, του έκανα και εξετάσεις αίματος και είναι υγιέστατος!
Είναι φοβερός ο μούργος και πραγματικά έχω εκπλαγεί με το πόσο γρήγορα προσαρμόστηκε! Και θα έλεγα ότι είναι και αρκετά υπάκουος.
Και αφού έχω ήδη γράψει ένα κατεβατό, θέλω να ζητήσω τη συμβουλή σας γιατί δεν έχω αντιμετωπίσει ξανά κάτι τέτοιο.
Το σάββατο είπαμε με τους γονείς μου να γνωριστούν τα σκυλούνια μας. Έφεραν λοιπόν το προβατάκι (γκριφόν-μαλτέζ) κι εγώ τους περίμενα με τον μικρό κάτω. Δεν μπορείτε να φανταστείτε κλάμα... ο ένας μέσα απ΄το αυτοκίνητο κι ο δικός μου απ΄έξω. Βγαίνει έξω, μυρίζονται, χαδια, φιλιά αγάπες και λουλούδια... Ανεβαίνουμε μετά από λίγη ώρα σπίτι και ήδη΄είχε αρχίσει να "χοντραίνει" το παιχνίδι. Τι εννοώ;; καβάλα ο ένας στον άλλον και τούμπαλιν! Χαμός! Τελικά τους έβγαλα στη βεράντα γιατί μετά από λίγο άρχισε να μυρίζει μια σκυλίλα-ορμονίλα μέχρι λιποθυμίας... Δεν άκουγαν κανέναν παρεπιπτόντως... Και κλάαααμα άμα κάναμε να τους χωρίσουμε... ο δικός μου μάλιστα σε κάποια φάση αγρίεψε όταν πήγα να τον απομακρύνω.
Και ρωτάω εγώ τώρα... εντάξει πιστεύω είναι φυσιολογικό να το κάνουν αυτό τα σκυλιά αλλά τόοοοσο πολύ;; Έκανα εγώ κάτι λάθος;; εννοώ έπρεπε να έχω αντιμετωπίσει την κατάσταση κάπως διαφορετικά;; Και πως να τον αντιμετωπίζω όταν αγριεύει; Κάθε φορά που συναντιούνται θα γίνεται το ίδιο ή ήταν η κάψα της γνωριμίας;;
Περιττό να σας πω πως μετά έπεσε 2 φορές σφουγγάρισμα και ξύδι για να ξεμυρίσει!!!
Οι παλιοερωτύλοι!
Αυτά τα ολίγα... προς το παρόν!
