Καλησπέρα σε όλους. Είμαι 22 χρόνων, καινούρια σκυλομαμά και διαβάζω και ψάχνω συνέχεια πληροφορίες για τα σκυλάκια, την ψυχολογία τους, τις ανάγκες τους και όλα αυτά.
Πριν από δύο μήνες υιοθέτησα έναν ημίαιμο τσοπανόσκυλακο. Τον έφερα στο σπίτι περίπου 2μιση μηνών.
Έχει κάνει όλα του τα εμβόλια, έχουμε ξεκινήσει και τις βόλτες από όταν μας το επέτρεψε η κτηνίατρος και γενικά βάδιζουμε σε καλό δρόμο. Είναι αρκετά παιχνίδιαρης, γνωρίζει μέσες άκρες τις βασικές εντολές "έλα" "κάτω" "μείνε" "πάμε" "μη", έχει γνωρίσει επίσης αρκετά σκυλιά στις βόλτες μας και παίζει μαζί τους δεν δείχνει να τα φοβάται. Ίσα ίσα τα κυνηγάει κιόλας για να παίξει μαζί τους.
Με το δάγκωμα όπως όλα τα κουτάβια έχει μια ιδιαίτερη σχέση . Όμως καταλαβαίνει πότε μας πονάει και πρέπει να σταματήσει. Επίσης δεν γαβγιζει καθόλου. Μετρημένες 10 φορές αν έχει γαβγίσει σε κάποια γάτα που μπορεί να μπήκε στην αυλή.
Τα βράδια που μένει μόνος του δεν κλαιει, νομίζω έχει μάθει και ξεχωρίζει ποτέ είναι η ώρα για ύπνο και δεν παραπονιέται για αυτό μιας και όλη τη μέρα έχει χρόνο να τρέξει στον κηπο, στη βόλτα αλλά και μαζί μου.
Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι κλαίει αρκετά όταν καταλαβαίνει ότι φεύγουμε όλοι απ' το σπίτι και μένει μόνος του. Επειδή τον έχω σε εξωτερικό χώρο κυρίως, μιας και ο μπαμπάς μου δεν συμφωνεί να τον έχουμε μέσα 24 ώρες το 24ωρο, δύο τρεις φορές που έφυγα απ' το σπίτι βγήκε έξω και με περίμενε να γυρίσω έξω από την αυλή.
Με έχει προβληματίσει πολύ αυτό. Παρόλο που έκλεισα όλες τις πιθανές εξόδους έχω συνέχεια το άγχος ότι από κάπου θα βρει να φυγει.
Έχετε καμία ιδέα ή κάποια συμβουλή για το πώς να το διαχειριστώ;;
Συγγνώμη αν σας κούρασα με το μακροσκελές κείμενο.
Πριν από δύο μήνες υιοθέτησα έναν ημίαιμο τσοπανόσκυλακο. Τον έφερα στο σπίτι περίπου 2μιση μηνών.
Έχει κάνει όλα του τα εμβόλια, έχουμε ξεκινήσει και τις βόλτες από όταν μας το επέτρεψε η κτηνίατρος και γενικά βάδιζουμε σε καλό δρόμο. Είναι αρκετά παιχνίδιαρης, γνωρίζει μέσες άκρες τις βασικές εντολές "έλα" "κάτω" "μείνε" "πάμε" "μη", έχει γνωρίσει επίσης αρκετά σκυλιά στις βόλτες μας και παίζει μαζί τους δεν δείχνει να τα φοβάται. Ίσα ίσα τα κυνηγάει κιόλας για να παίξει μαζί τους.
Με το δάγκωμα όπως όλα τα κουτάβια έχει μια ιδιαίτερη σχέση . Όμως καταλαβαίνει πότε μας πονάει και πρέπει να σταματήσει. Επίσης δεν γαβγιζει καθόλου. Μετρημένες 10 φορές αν έχει γαβγίσει σε κάποια γάτα που μπορεί να μπήκε στην αυλή.
Τα βράδια που μένει μόνος του δεν κλαιει, νομίζω έχει μάθει και ξεχωρίζει ποτέ είναι η ώρα για ύπνο και δεν παραπονιέται για αυτό μιας και όλη τη μέρα έχει χρόνο να τρέξει στον κηπο, στη βόλτα αλλά και μαζί μου.
Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι κλαίει αρκετά όταν καταλαβαίνει ότι φεύγουμε όλοι απ' το σπίτι και μένει μόνος του. Επειδή τον έχω σε εξωτερικό χώρο κυρίως, μιας και ο μπαμπάς μου δεν συμφωνεί να τον έχουμε μέσα 24 ώρες το 24ωρο, δύο τρεις φορές που έφυγα απ' το σπίτι βγήκε έξω και με περίμενε να γυρίσω έξω από την αυλή.
Με έχει προβληματίσει πολύ αυτό. Παρόλο που έκλεισα όλες τις πιθανές εξόδους έχω συνέχεια το άγχος ότι από κάπου θα βρει να φυγει.
Έχετε καμία ιδέα ή κάποια συμβουλή για το πώς να το διαχειριστώ;;
Συγγνώμη αν σας κούρασα με το μακροσκελές κείμενο.
Attachments
-
193,5 KB Προβολές: 26
-
159,3 KB Προβολές: 26
-
210,2 KB Προβολές: 25