Από χθες φιλοξενώ ένα πιτμπουλάκι που είχα βρει στο δρόμο πέρυσι και το έδωσα για υιοθεσία (δεν μου το επιστρέψανε, απλά κάνω εξυπηρέτηση στο νέο του ιδιοκτήτη μιας και είναι για πολύ λίγες μέρες, το σκυλί το λατρεύω και υπάρχει περίπτωση να μετακομίσουν εκτός οπότε μπορεί να μην έχω την ευκαιρία να το ξαναδώ...)
Τέλος πάντων, το θέμα μου είναι το εξής. Ο μικρός είναι κολλημένος με τη μπάλα στην κυριολεξία. Φυσιολογικό θα μου πείτε με δεδομένο το ταπεραμέντο του και το νεαρό της ηλικίας του (είναι περίπου 2,5 χρονών). Η απορία μου είναι... που έχει το off?
Χωρίς πλάκα, καταντάει εκνευριστικός ώρες ώρες. Έτσι και αποφασίσω ότι τελειώνει η ώρα του παιχνιδιού, είναι ικανός να κάτσει δίπλα από την πόρτα/ράφι/κουτί που έχω βάλει το παιχνίδι και να μην ξεκολλάει με τίποτα. Σήμερα το πρωί δεν έφαγε γιατί ενώ έδειξε ενδιαφέρον για το πιάτο του, μόλις το έβαλα κάτω έφυγε και πήγε να βρει το παιχνίδι του (=μουσούδιαζε την πόρτα της κουζίνας χωρίς σταματημό γιατί είχα αφήσει μέσα το παιχνίδι). Σε σημείο που με έκανε να πιστέψω ότι ο λόγος που ενδιαφέρθηκε για το πιάτο ήταν ότι νόμιζε πως είχε μέσα το παιχνίδι του!
Επίσης κολλάει με σημεία όπου βρίσκονταν παιχνίδια προηγουμένως, χωρίς να είναι εκεί πια. Αυτό άραγε είναι σημάδι ότι είναι στόκος ή πολύ έξυπνος?
Για πείτε καμιά ιδέα όσοι έχετε σκυλιά-μπαλαδόρους, πώς τα ξεκολλάτε?
Θα μου πείτε τι με νοιάζει, αφού ο σκύλος δεν θα μείνει εδώ... Πρώτον, φοβάμαι ότι θα γυρίσω και θα βρω τη βιβλιοθήκη στο πάτωμα επειδή είχε προηγουμένως ένα μπαλάκι στο ράφι! Ε, και δεύτερον αν υπάρχει τρόπος να λυθεί η εμμονή του, καλό θα του κάνει και γενικότερα.
Α! Να προσθέσω ότι ο σκύλος στην καθημερινότητά του εκτονώνεται, παίζει, έχει παρέα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, αλλά το κόλλημα το έχει και σπίτι του όχι μόνο εδώ.
Τέλος πάντων, το θέμα μου είναι το εξής. Ο μικρός είναι κολλημένος με τη μπάλα στην κυριολεξία. Φυσιολογικό θα μου πείτε με δεδομένο το ταπεραμέντο του και το νεαρό της ηλικίας του (είναι περίπου 2,5 χρονών). Η απορία μου είναι... που έχει το off?
Χωρίς πλάκα, καταντάει εκνευριστικός ώρες ώρες. Έτσι και αποφασίσω ότι τελειώνει η ώρα του παιχνιδιού, είναι ικανός να κάτσει δίπλα από την πόρτα/ράφι/κουτί που έχω βάλει το παιχνίδι και να μην ξεκολλάει με τίποτα. Σήμερα το πρωί δεν έφαγε γιατί ενώ έδειξε ενδιαφέρον για το πιάτο του, μόλις το έβαλα κάτω έφυγε και πήγε να βρει το παιχνίδι του (=μουσούδιαζε την πόρτα της κουζίνας χωρίς σταματημό γιατί είχα αφήσει μέσα το παιχνίδι). Σε σημείο που με έκανε να πιστέψω ότι ο λόγος που ενδιαφέρθηκε για το πιάτο ήταν ότι νόμιζε πως είχε μέσα το παιχνίδι του!
Επίσης κολλάει με σημεία όπου βρίσκονταν παιχνίδια προηγουμένως, χωρίς να είναι εκεί πια. Αυτό άραγε είναι σημάδι ότι είναι στόκος ή πολύ έξυπνος?
Για πείτε καμιά ιδέα όσοι έχετε σκυλιά-μπαλαδόρους, πώς τα ξεκολλάτε?
Θα μου πείτε τι με νοιάζει, αφού ο σκύλος δεν θα μείνει εδώ... Πρώτον, φοβάμαι ότι θα γυρίσω και θα βρω τη βιβλιοθήκη στο πάτωμα επειδή είχε προηγουμένως ένα μπαλάκι στο ράφι! Ε, και δεύτερον αν υπάρχει τρόπος να λυθεί η εμμονή του, καλό θα του κάνει και γενικότερα.
Α! Να προσθέσω ότι ο σκύλος στην καθημερινότητά του εκτονώνεται, παίζει, έχει παρέα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, αλλά το κόλλημα το έχει και σπίτι του όχι μόνο εδώ.
