Τον περασμένο Φεβρουάριο, οι γονείς μου αποφάσισαν να κάνουν ίσως την καλύτερη πράξη της ζωής τους. Κατά την διάρκεια του απογευματινού τους περιπάτου παρατήρησαν μια λευκή χνουδωτή μπάλα στην άκρη ενός κεντρικού δρόμου, πλησιάζοντας ανακάλυψαν ότι ήταν ένα κουταβάκι λίγων εβδομάδων, αφού το περιεργάστηκαν και το χάιδεψαν λίγο, αποφάσισαν να συνεχίσουν τον περίπατο τους, έλα όμως που ο σκυλακος είχε διαφορετική άποψη! Άρχισε με όση δύναμη είχε μέσα του να τους ακολουθει και μετά από μερικά μέτρα ο πατέρας μου δεν άντεξε και τον πήρε αγκαλιά και με συνοπτικές διαδικασίες το πήραν σπίτι.
Μετά την πρώτη εβδομάδα στο σπίτι, παρατηρήσαμε ότι κάτι δεν πάει καλά με τον σκύλο, δεν αντιδρούσε σε κανένα ηχητικό ερέθισμα. Η επίσκεψη στον κτηνίατρο επιβεβαίωσε τους φόβους μας, ο σκύλος ήταν κουφός εκ γενετής…
Η απογοήτευση των γονιών μου ήταν έκδηλη, δεν ήταν έτοιμοι για σκύλο πόσο μάλλον για κουφό σκύλο! Κάπου εκεί τους εξήγησα ότι δεν υπάρχει τρόπος να κάνουμε πίσω και ότι αυτός ήταν τώρα ο σκύλος μας κουφός ή μη!
Όμως οι εκπλήξεις δεν σταματούν εκεί, τις επόμενες μέρες ο σκύλος άρχισε να ξύνεται έντονα (τον είχαμε ψεκάσει για ψύλλους και τσιμπούρια), το αποτέλεσμα ήταν μέσα σε λίγες μέρες το τρίχωμα του να έχει αραιώσει και γδαρσίματα από τα νύχια του να γίνονται ορατά. Το πόρισμα του κτηνίατρου ήταν ψώρα. Με αυστηρή φαρμακευτική αγωγή, βιταμίνες και διαιτολόγιο με μαγειρευτό κιμά και κοτόπουλο χρειάστηκαν 3-4 εβδομάδες για να επανέλθει ο σκύλος.
Και πάνω που λέμε ότι ξεμπερδέψαμε μετά από ένα μήνα με παίρνει η μητέρα μου πανικόβλητη και μου λέει ότι τα μπροστινά πόδια του σκύλου έχουν στραβώσει και ο σκύλος δυσκολεύεται να περπατήσει. Ραχίτιδα η διάγνωση του κτηνίατρου, χάπια ασβεστίου και βιταμίνης D η αγωγή. Για καλή μας τύχη το προλάβαμε νωρίς και μέσα σε δυο εβδομάδες τα πόδια του σκύλου είχαν επανέλθει.
Μέσα σε όλα αυτά και σε συνδυασμό με την κώφωση ο σκύλος έμεινε ανώνυμος μέχρι και σήμερα (αν και έχει όνομα στην νοηματική) και στις συζητήσεις τον αναφέρουμε ως «ο σκύλος μας».
«Ο σκύλος μας» λοιπόν είναι ψιλομπασταρδεμένος ελληνικός ποιμενικός που σήμερα που είναι 11 μηνών ζυγίζει 36 κιλά.
Σαν χαρακτήρας έχει σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά του ελληνικού ποιμενικού (https://www.dogforum.gr/community/threads/Χαρακτήρας-Ελληνικού-Ποιμενικού.22722/)
Παρότι δεν έχω καμία εμπειρία από εκπαίδευση σκύλου (πόσο μάλλον κουφού) έχω καταφέρει μετά από πολλές ώρες ψάξιμο να του μάθω τα βασικά χρησιμοποιώντας νοηματική (όπως κάτσε, περίμενε, ξάπλωσε, έλα εδώ, φύγε, δώσε το χέρι). Το μόνο που δείχνει να μην θέλει να μάθει είναι να πηγαίνει βόλτα ανθρώπινα και χωρίς να τραβάει σαν άλογο!!!
Μετά την πρώτη εβδομάδα στο σπίτι, παρατηρήσαμε ότι κάτι δεν πάει καλά με τον σκύλο, δεν αντιδρούσε σε κανένα ηχητικό ερέθισμα. Η επίσκεψη στον κτηνίατρο επιβεβαίωσε τους φόβους μας, ο σκύλος ήταν κουφός εκ γενετής…
Η απογοήτευση των γονιών μου ήταν έκδηλη, δεν ήταν έτοιμοι για σκύλο πόσο μάλλον για κουφό σκύλο! Κάπου εκεί τους εξήγησα ότι δεν υπάρχει τρόπος να κάνουμε πίσω και ότι αυτός ήταν τώρα ο σκύλος μας κουφός ή μη!
Όμως οι εκπλήξεις δεν σταματούν εκεί, τις επόμενες μέρες ο σκύλος άρχισε να ξύνεται έντονα (τον είχαμε ψεκάσει για ψύλλους και τσιμπούρια), το αποτέλεσμα ήταν μέσα σε λίγες μέρες το τρίχωμα του να έχει αραιώσει και γδαρσίματα από τα νύχια του να γίνονται ορατά. Το πόρισμα του κτηνίατρου ήταν ψώρα. Με αυστηρή φαρμακευτική αγωγή, βιταμίνες και διαιτολόγιο με μαγειρευτό κιμά και κοτόπουλο χρειάστηκαν 3-4 εβδομάδες για να επανέλθει ο σκύλος.
Και πάνω που λέμε ότι ξεμπερδέψαμε μετά από ένα μήνα με παίρνει η μητέρα μου πανικόβλητη και μου λέει ότι τα μπροστινά πόδια του σκύλου έχουν στραβώσει και ο σκύλος δυσκολεύεται να περπατήσει. Ραχίτιδα η διάγνωση του κτηνίατρου, χάπια ασβεστίου και βιταμίνης D η αγωγή. Για καλή μας τύχη το προλάβαμε νωρίς και μέσα σε δυο εβδομάδες τα πόδια του σκύλου είχαν επανέλθει.
Μέσα σε όλα αυτά και σε συνδυασμό με την κώφωση ο σκύλος έμεινε ανώνυμος μέχρι και σήμερα (αν και έχει όνομα στην νοηματική) και στις συζητήσεις τον αναφέρουμε ως «ο σκύλος μας».
«Ο σκύλος μας» λοιπόν είναι ψιλομπασταρδεμένος ελληνικός ποιμενικός που σήμερα που είναι 11 μηνών ζυγίζει 36 κιλά.
Σαν χαρακτήρας έχει σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά του ελληνικού ποιμενικού (https://www.dogforum.gr/community/threads/Χαρακτήρας-Ελληνικού-Ποιμενικού.22722/)
Παρότι δεν έχω καμία εμπειρία από εκπαίδευση σκύλου (πόσο μάλλον κουφού) έχω καταφέρει μετά από πολλές ώρες ψάξιμο να του μάθω τα βασικά χρησιμοποιώντας νοηματική (όπως κάτσε, περίμενε, ξάπλωσε, έλα εδώ, φύγε, δώσε το χέρι). Το μόνο που δείχνει να μην θέλει να μάθει είναι να πηγαίνει βόλτα ανθρώπινα και χωρίς να τραβάει σαν άλογο!!!
Attachments
-
281,8 KB Προβολές: 60