γεια χαρα φιλοι κυνοφιλοι, λεγομαι γιωργος ειμαι 27 και εδω κ 12 χρονια ειμαι ιδιοκτητης του βαλτερ,ενος ημιαιμου γερμανικου, απο πατερα μισο γερμανο μισο ρωσικο λυκοσκυλο, κ μανα γερμανιδα.μεταξυ μας μονο το "δασυτριχο του στηθος" προδιδει οτι δεν ειναι μεσα στα προτυπα της φυλης.ειναι στο ανωτατο οριο υψους,67 ποντους,οραια ραχη κ πισω συστημα πιο κοντα στον "παλιο γερμανικο ποιμενικο" παρα τα τελευταια προτυπα που προσωπικα μου μοιαζουν για αναπηρα κολοφτιαγμενα χαμηλομενα fiat punto στα λιμανακια. Ζω σε μονοκατοικια με κηπο που τον εχει κανει αντρο του.περα απο τις βολτες του εχει κ μπολικο χωρο για παιχνιδι,κ μπολικη καταναλωση λεμονιων κ πορτοκαλιων απο τα δεντρα του κηπου.τρελενεται για αυτα δυο εσπεριδοειδη.εκτος απο ενα διαλλειμα 5 χρονων λογω σπουδων στο εξωτερικο(πονεσα πολυ μακρυα του γιατι οι γονεις τον φροντιζαν μεν αλλα δεν τον ειχαν με πολυ ασκηση περαν της βολτας του) ο σκυλος ειναι συνεχεια μαζι μου. Τωρα πια εχω αρχισει στεναχωριεμαι γιατι ηλικια του ειναι κοντα στο τελος για τα δεδομενα της φυλης.διαβασα και ενα πολυ συγκινητικο αρθρο ενος αλλου μελους για το οταν πλησιαζει το τελος κ πως να το αντιμετωπιζουμε.ευτυχως ειναι ακομη πολυ ενεργητικος και παιχνιδιαρης,υγειεστατος και μερικες ασπρες τριχες στη μουσουδα του μονο προδιδουν την ηλικια του.φωτο οταν παω σπιτι μιας κ ειμαι στη δουλεια τωρα. Χαρηκα που σας βρηκα κ βλεπω οτι κυριως ειστε ανθρωποι που ενδιαφερεστε για το μελλον ενος κουταβιου κ συχνα αποτρεπετε καποιον να βιαστει να παρει ζωο προτου συνειδητοποιησει τις ευθυνες κ τις αναγκες ενος σκυλου ανεξαρτητως ρατσας κ μεγεθους.
