Καλώς ήλθες!
Και εσύ και ο Αλμπι!!!
Μέχρι να δουν το ερώτημά σου οι πιο "ειδικοί"... υπάρχουν 2 απαντήσεις:
α) Το να είναι συνέχεια με το λουρί, σε μέρη που δεν είναι περιφραγμένα και απόλυτα ελεγχόμενα, είναι, αφενός, αυτό που επιβάλλει ο νόμος και, αφετέρου, η "εύκολη" λύση...
β) Τα να έρχεται όταν τον καλείς, είναι η εντολή "έλα" που λέμε στα πλαίσια της εκπαίδευσης...
Είναι, αναμφισβήτητα,
η πιο σημαντική λέξη - εντολή που μπορεί να μάθει ο σκύλος (και σωτήρια για την ασφάλειά του!!!), αλλά ίσως και η πιο δύσκολη... Χρειάζεται εκπαίδευση (και πολλή προπόνηση, αφού τη μάθει)...
Οπως είπαμε, θα στα πουν οι ειδικοί, αλλά δύο-τρεις πρώτες σκέψεις - προτάσεις:
- Αρχίζεις σε μέρος ελεγχόμενο, χωρίς πολλά "συναρπαστικά" πράγματα που μπορούν να αποσπάσουν την προσοχή του... όταν καταλάβει και εκτελεί άψογα, μπαίνετε σταδιακά σε πιο θορυβώδη μέρη και σε μέρη όπου θα μπορούσε (υπό κανονικές συνθήκες) να μην σου δώσει σημασία
- Τον καλείς από μικρή απόσταση, έχοντας δελεαστικά μεζεδάκια στο χέρι σου και
όταν ...διανοηθεί να ξεκινήσει να έρχεται, τον επαινείς με ενθουσιασμό (κάνεις "πάρτυ") και του δίνεις το μεζέ... Σταδιακά, μεγαλώνεις την απόσταση...
- Προσέχε τη "
γλώσσα του σώματός σου"... Επειδή ο σκύλος διαθέτει (συνήθως) το λεγόμενο prey drive (ένστικτο θηράματος), το να αρχίσεις να τρέχεις (με μικρή ταχύτητα) προς την κατεύθυνση που θέλεις να έρθει ο σκύλος και να έχεις γυρισμένο στο πλάϊ το σώμα σου (και, επιπλέον μπορείς να χτυπάς ελαφρά παλαμάκια και να μιλάς με ενθουσιασμό), είναι πιο αποτελεσματικό από το να στέκεσαι "στα ίσια" και να τον κοιτάς κατάματα...
-
Ποτέ, μα ποτέ (όσο δύσκολο και να είναι αυτό για μας, τους ανθρώπους), μη χρησιμοποιήσεις την εντολή "έλα" με άγρια φωνή, ή με πρόθεση να τιμωρήσεις - επιπλήξεις το σκύλο...
-
Εξασκείς την εντολή "έλα", σε ανύποπτο χρόνο (και όχι μόνο όταν χρειάζεται πραγματικά - αρκεί να μην του σπας τα νεύρα), για όλη τη ζωή του σκύλου...
Αυτά προς το παρόν...