Καλησπέρα κι από εμένα! Είμαι νέο μέλος και ο λόγος που γράφτηκα είναι γιατι θέλω τη γνώμη σας και τις συμβουλές σας για το σκυλάκι μου!
Θα είμαι όσο πιο περιεκτική μπορώ! Εμπειρία από σκυλιά εχω στη ζωή μου κυρίως από το τελευταίο που ασχολήθηκα απο την αρχή μαζί του! Κουταβάκι Ντομπερμαν, το πήραμε 3 μηνών και έφτασε 13 ετών. Του είχα κάνει βασική υπακοή, ήταν πανέξυπνος, πολύ κοινωνικός με ανθρώπους (όχι με γάτες και καμια φορά με αρσενικά σκυλιά!), δεν λερωνε ποτέ μέσα, δεν ανεβαινε σε επιπλα και κοιμόμασταν μαζί. Όταν τον χασαμε δε θελησαμε να παρουμε αλλο σκυλακι, μεχρι πριν ενα μηνά!
Βρηκαμε ένα αδεσποτάκι, θηλυκό, 2-2,5 ετών στο δρόμο, κοκκαλιασμενο και πολυ φοβισμενο. το λυπηθηκαμε... Αλλά υπάρχει θέμα! Της έχω μαθει να μη λερωνει μέσα, δεν πειραζει τιποτα στο σπιτι, δε ζητιανευει,ουτε αρπαζει φαγητα οταν λειπουμε και κοιμομαστε μαζι (αυτη στο σπιτακι της διπλα στο κρεβατι μου). Όλα καλα ως εδω! Το προβλημα ειναι οτι ειναι ένα φοβικο σκυλί, κατι που μου μοιαζει τοσο ξένο και δυσκολο στην αντιμετωπιση του! Φοβαται τα παντα! Τους ανθρώπους, κυριως τους αντρες (με σκυλια και γάτες κανενα προβλημα!). φοβαται τα αυτοκινητα, τα μηχανακια, τους θορυβους. Στο σπιτι που ειμαστε μαζι δεν μενει μονη της σε ενα δωματιο ουτε για 5 δευτερολεπτα! Παντα ειναι διπλα σε καποιον κολλημενη και οταν φευγουμε απο το σπιτι γυριζουμε και τη βρισκουμε μια σε κανα κρεβατι, μια στον καναπε, ενω οταν ειμαστε ολοι μαζι δεν ανεβαινει! Και αντε με τα κρεβατια κατι θα βρω να κανω, αλλα με τις φοβιες? πως τις αντιμετωπιζω? ειμαστε ενα κοινωνικο σπιτι, μπαινοβγαινει κοσμος, φιλοι και αυτη η καημενουλα φοβαται! Ασε που λιγο τη φωνη να ανεβασω φοβαται και γυριζει ανασκελα... Συγνωμη αν σας κουρασα με ολο αυτο το κατεβατο! δεν ξερω αν ηταν μια ζωη αδεσποτακι η' αν ηταν απο σπιτι και την πεταξαν! γιατι με το λουρι της βόλτας ή να μπαινει μέσα στο αυτοκινητο εδειχνε εξοικοιωμενη!
Θα είμαι όσο πιο περιεκτική μπορώ! Εμπειρία από σκυλιά εχω στη ζωή μου κυρίως από το τελευταίο που ασχολήθηκα απο την αρχή μαζί του! Κουταβάκι Ντομπερμαν, το πήραμε 3 μηνών και έφτασε 13 ετών. Του είχα κάνει βασική υπακοή, ήταν πανέξυπνος, πολύ κοινωνικός με ανθρώπους (όχι με γάτες και καμια φορά με αρσενικά σκυλιά!), δεν λερωνε ποτέ μέσα, δεν ανεβαινε σε επιπλα και κοιμόμασταν μαζί. Όταν τον χασαμε δε θελησαμε να παρουμε αλλο σκυλακι, μεχρι πριν ενα μηνά!
Βρηκαμε ένα αδεσποτάκι, θηλυκό, 2-2,5 ετών στο δρόμο, κοκκαλιασμενο και πολυ φοβισμενο. το λυπηθηκαμε... Αλλά υπάρχει θέμα! Της έχω μαθει να μη λερωνει μέσα, δεν πειραζει τιποτα στο σπιτι, δε ζητιανευει,ουτε αρπαζει φαγητα οταν λειπουμε και κοιμομαστε μαζι (αυτη στο σπιτακι της διπλα στο κρεβατι μου). Όλα καλα ως εδω! Το προβλημα ειναι οτι ειναι ένα φοβικο σκυλί, κατι που μου μοιαζει τοσο ξένο και δυσκολο στην αντιμετωπιση του! Φοβαται τα παντα! Τους ανθρώπους, κυριως τους αντρες (με σκυλια και γάτες κανενα προβλημα!). φοβαται τα αυτοκινητα, τα μηχανακια, τους θορυβους. Στο σπιτι που ειμαστε μαζι δεν μενει μονη της σε ενα δωματιο ουτε για 5 δευτερολεπτα! Παντα ειναι διπλα σε καποιον κολλημενη και οταν φευγουμε απο το σπιτι γυριζουμε και τη βρισκουμε μια σε κανα κρεβατι, μια στον καναπε, ενω οταν ειμαστε ολοι μαζι δεν ανεβαινει! Και αντε με τα κρεβατια κατι θα βρω να κανω, αλλα με τις φοβιες? πως τις αντιμετωπιζω? ειμαστε ενα κοινωνικο σπιτι, μπαινοβγαινει κοσμος, φιλοι και αυτη η καημενουλα φοβαται! Ασε που λιγο τη φωνη να ανεβασω φοβαται και γυριζει ανασκελα... Συγνωμη αν σας κουρασα με ολο αυτο το κατεβατο! δεν ξερω αν ηταν μια ζωη αδεσποτακι η' αν ηταν απο σπιτι και την πεταξαν! γιατι με το λουρι της βόλτας ή να μπαινει μέσα στο αυτοκινητο εδειχνε εξοικοιωμενη!
