Mε συγχωρείς Μυρτώ, αλλά κάπου χάνω αυτόν τον συλλογισμό.
Οι μόνοι σκύλοι που μπορούν να αναπαραχθούν νόμιμα και ηθικά αποδεκτά (με βάση πάντα τους νέους νόμους και την κοινωνική τάση), είναι οι καθαρόαιμοι σκύλοι.
Οτιδήποτε άλλο είναι κοινωνικά κατακριτέο και παράνομο.
Οπότε, ΝΑΙ...
Το θέμα που πρέπει να μας απασχολεί πρέπει να είναι η καθαρόαιμη κυνοφιλία, αν φυσικά επιθυμούμε να υπάρχει το είδος στα επόμενα 50-100 χρόνια.
Γιατί έτσι όπως έχει εξελιχθεί η όλη (παράλογη κατ'εμε) ρητορική πάνω στο θέμα, με τις μαζικές στειρώσεις, οδηγούμεθα σε αδιέξοδο.
Γιατί ΟΛΕΣ οι φυλές έχουν εκφυλιστεί και μέσω των κλειστών δεξαμενών, οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό τους. Σε 50 - 100 - 200 χρόνια;;;
Ουδείς γνωρίζει. Αλλά οδηγούνται.
Και μία μία κατεβάζει διακόπτες.
Η γελοιότητα εξαρχής ήταν και παραμένει, πως αντί να τιμωρείται η ανθρώπινη ανευθυνότητα, τιμωρείται και στειρώνεται μαζικά ο πολύαιμος πληθυσμός των σκύλων, με καταστροφικά αποτελέσματα σε βάθος χρόνου. Και ειμαστε τόσο μα τόσο ΗΛΙΘΙΟΙ που δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε, γιατί είμαστε κοντόφθαλμοι.
Κοίτα. Ο μόνος φόβος για να εξαφανιστεί ο σκύλος ως είδος θα είναι η εξαφάνιση του ανθρώπου ως είδος. Δεν ανησυχώ πραγματικά ότι οι στειρώσεις μπορεί να επιφέρουν εξαφάνιση του είδους. Αυτό θα συνέβαινε μόνο αν ο πληθυσμός τους ήταν ελεγχόμενος, και δεν είναι.
Το ότι οι φυλές έχουν εκφυλιστεί, και ότι οι κλειστές δεξαμενές οδηγούν σε εκφυλισμό δεν θα οδηγήσει σε εξαφάνιση αλλά σε τρομερά προβλήματα υγείας από τα οποία ο καθαρόαιμος σκύλος υποφέρει και θα υποφέρει...Αλλά για αυτό δεν φταίνε οι στειρώσεις.
Σε κάθε περίπτωση όσον αφορά τα οικόσιτα ζώα η ανθρώπινη ανευθυνότητα ποτέ δεν τιμωρείται, πάντα αυτά είναι τα θύματα. Αυτό είναι γεγονός και δεν θα αλλάξει γιατί η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη, και κανείς δεν ενδιαφέρεται να την ελέγξει. Ο νόμος για υποχρεωτικές στειρώσεις απλά είναι ένα φθηνό κόλπο του κράτους για να δείξει ότι ενδιαφέρεται να δώσει λύση στο πρόβλημα. Στη πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον και κανένας σχεδιασμός. Οι Δήμοι που και σε αυτή τη περίπτωση θα έπρεπε να έχουν την επίβλεψη στα χέρια τους τρώνε τα κονδύλια γεμίζοντας τις τσέπες των υψηλόβαθμων δημοτικών υπαλλήλων.
Η στείρωση θεωρώ ότι είτε πρόκειται για καθαρόαιμο είτε για ημίαιμο ζώο είναι μια πρακτική επέμβασης στη φύση του ζώου που δεν είναι αναστρέψιμη και φέρνει πολλά προβλήματα υγείας, ψυχικής, που είναι δύσκολα μετρήσιμη, αλλά και σωματικής. Στα αδέσποτα ωστόσο η εναλλακτική είναι πολύ σκληρότερη, οπότε αποτελεί μονόδρομο. Στα υιοθετημένα ζώα τώρα , είτε είναι καθαρόαιμα είτε είναι ημίαιμα, πρέπει να εξετάζεται κατά περίπτωση (πρόθεση ζευγαρώματος στα καθαρόαιμα εάν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, περιπτώσεις ψευδοκύησης, άλλα θέματα υγείας κλπ).
Οπότε ναι ένας νόμος να επιβάλλει την αλόγιστη στείρωση σε κάθε τετράποδο που κινείται είναι παράλογος. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει καμία πρόθεση από τη πλευρά των σκυλοκηδεμόνων να αντιμετωπίσουν το τεράστιο πρόβλημα με υπευθυνότητα. Ακόμα και να επιβληθούν νόμοι που να προβλέπουν τη τιμωρία αυτών που με ανευθυνότητα ζευγαρώνουν το ζώο τους ξέροιυμε πολύ καλά ότι η επιβολή ενός τέτοιου νόμου θα ήταν πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί.
Η πραγματική μας διαφωνία είναι στο αν θα έπρεπε να ζευγαρώνουν ή όχι τα καθαρόαιμα. Εγώ αρνούμαι το διαχωρισμό και λέω ότι αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να παγώσουν τα ζευγαρώματα μέχρι να βρεθεί μια βιώσιμη λύση για το πρόβλημα των σκύλων που υποφέρουν στους δρόμους. Εσύ έχεις άλλη οπτική την οποία σέβομαι αλλά δεν ασπάζομαι.
www.misiongaia.org
