Θλίψη, πένθος και θετικές, παραγωγικές αντιδράσεις

[Sara]

Τις τελευταίες δυο μέρες είχα μια μακρά ηλεκτρονική συζήτηση με μια φοιτήτριά μου, η οποία πάει το σκύλο της στο φροντιστή του Μουφ. Είχανε πιάσει την κουβέντα πρόσφατα περί σκύλων και κάπως ήρθε η συζήτηση στους Αυστραλέζους, οπότε ο τύπος της είπε για κείνη την πελάτισσά του που έχει έναν Αυστραλέζο ονόματι Άτταλο που την καταδυναστεύει και την κάνει ό,τι θέλει. Είπε και η κοπέλα Αυστραλέζος, Άτταλος και αυταρχικότητα μαζί πρέπει να σημαίνουν ότι η πελάτισσα είμαι εγώ.

Μου έλεγε λοιπόν η κοπέλα ότι πρόσφατα έχασε το Δαλματικό της που είχε φτάσει αισίως τα 14, οπότε είχε το χάλι της το μαύρο. Αρχικά αποφάσισε να δει, λέει, ό,τι σκυλίσια ταινία υπήρχε και δεν υπήρχε και πέρασε, λέει, κι ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο βλέποντας συνεχώς το Marley and Me και κλαίγοντας. Στο τέλος λοιπόν, ανασκουμπώθηκε, αποφάσισε ότι η ζωή συνεχίζεται και επειδή φοβότανε ότι δε θα μπορούσε να διαλέξει το σωστό σκύλο και δεν ήξερε καν πώς να ξεκινήσει, έστειλε τον άντρα της σε ένα εξαθλιωμένο καταφύγιο, όχι του εδώ σερίφη, να της φέρει τον επόμενο σκύλο που προοριζότανε για ευθανασία. Ο άντρας της γύρισε με ένα κουταβάκι Γερμανικό Ποιμενικό, προϊόν ΒΥΒ, πολύ μεγαλόσωμο για το πρότυπο και επιπλέον με διροφιλαρίωση που ήταν και ο λόγος που το εν λόγω καταφύγιο είχε αποφασίσει να τον σκοτώσει αφού δεν είχανε λεφτά για θεραπεία!

Πήρε λοιπόν το Γερμανικό, τον περιέθαλψε, πλήρωσε και για τη θεραπεία της διροφιλαρίωσης και της βγήκε, λέει, το πιο γλυκό πλάσμα στον κόσμο. Έχει όμως δυο μεγάλα ελαττώματα: εκτός του ότι πάει και τρώει τα σκουπίδια, έχει μάθει επίσης και ανοίγει το ψυγείο και τους το αδειάζει!! Επίσης είναι πολύ ζωηρός καθότι κουτάβι και υπερβολικά μεγαλόσωμος, οπότε τρομάζει τα άλλα σκυλιά ενώ θέλει να παίξει μαζί τους. Επιθετικός δεν είναι καθόλου, δεν έχει όμως τρόπους, γι' αυτό και τον τρέχει τώρα στο φροντιστή του Μουφ.

Ευτυχώς που το Μουφ δεν έχει μάθει το ψυγείο, διότι σε τέτοια περίπτωση θα είχα τρελλαθεί...

 

[chrispapas]

Θέλω βίντεο να ανοίγει το ψυγείο;;;
Έχει και καμία προτίμηση στο τι τρώει και στο τι όχι από το ψυγείο;

 

[l.Kyveli]

Θεωρούσα τον Τζιμάκο τετραπέρατο αλλά ψυγείο δεν έχει ανοίξει ακόμα!!!
Μπράβο όμως στην κοπέλα που έσωσε το κουταβάκι το καημένο!!
Κανένα βίντεο όντως πες της να τραβήξει να μας το ποστάρει !

 

[katerina k.]

ο Λύκανδρος μου είχε μάθει και το άνοιγε μια χαρά...μέχρι και τα ωμά αυγά έτρωγε...
Όταν τα σκυλιά είναι λιχούδικά σε συνδυασμό με παρατηρητικότητα και εξυπνάδα... sky is the limit!!!

 

[Alexia]

Είχα κάποτε γάτο που άνοιγε το ψυγείο

 

[chrispapas]

Είχα κάποτε γάτο που άνοιγε το ψυγείο

Η γάτα πως άνοιγε το ψυγείο; θέλω να πω είναι μικρές ρε συ. Αυτά πρέπει να τα βγάζετε βίντεο παιδιά.

 

[Grifos]

Συγνώμη αλλά ο τίτλος είναι άσχετος. Ήθελε να καλύψει το κενό και πήρε άλλο σκύλο. Για 'μενα είναι τελείως λάθος τρόπος αντιμετώπισης προς τον εαυτό της και τη μνήμη του σκύλου της.

 

[sea-mol]

Πολλοί άνθρωποι παίρνουν σχεδόν άμεσα σκύλο μετά την απώλεια του "παλιού" τους.
can you blame them?

 

[aliki_s]

Ο κάθε άνθρωπος έχει τους δικούς του μηχανισμούς για να αντιμετωπίσει μια απώλεια. Άλλος δε θέλει να ξαναπάρει σκύλο, άλλος χρειάζεται χρόνο, άλλος πάλι θέλει να πάρει αμέσως. Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι μεμπτό και φυσικά όταν αποφασίζεις να υιοθετήσεις αμέσως κάποιο άλλο πλασματάκι δε σημαίνει οτι ξεχνάς αυτό που έφυγε...
Μπράβο στη κοπέλα για τη κίνηση της αυτή!

 

[betty coltrane]

Η διαχείρηση του πένθους ή της θλίψης είναι τελείως προσωπικό θέμα, οπότε αυτό που είναι σωστό για κάποιους προφανώς δεν ταιριάζει σε όλους.
Γρίφε, αν κατάλαβα καλά το ποστ, θεωρείς ότι δεν έπρεπε να πάρει άλλο σκύλο γιατί έτσι δεν τιμάει τη μνήμη αυτού που έχασε;
Δε βρίσκω πως σχετίζονται τα δυο θέματα. Το έχω περάσει - και συγκεκριμένα στο φόρουμ μπήκα για να ρωτήσω πως ακριβώς θα αντιμετώπιζα αυτό το θέμα καλύτερα. Έχοντας λοιπόν περάσει από αυτό πρέπει να πω ότι το κατά πόσο τιμάς τη μνήμη του σκύλου δεν έχει σχέση με την απόκτηση ενός καινούργιου ή όχι. Ή μάλλον έχει - σε βοηθάει να έχεις μια πιο υγιή στάση απέναστι στην απώλεια. Στην περίοδο από τό χαμό της Κλημεντίνης μέχρι την απόκτηση του Σάντσο, όσες φορές κάποιος που δεν με ήξερε καλά, με ρωτούσε, 'τι κάνει το σκυλάκι σου;' με έπιανε ενα σφήξιμο και πολλές φορές δεν απαντούσα καν. Ή δε συμμετείχα σε σκυλοκουβέντες. Μετά συνειδητοποίησα ότι με το να στεναχωριέμαι δεν τιμούσα καμία μνήμη.
Το πένθος είναι εγωιστική συμπεριφορά, για μας 'κλαιμε' και όχι για αυτόν που έφυγε. Αυτός πάει.. δεν του καίγεται καρφί πια! Εμείς κλαίμε τη μοίρα μας που μας λείπει η παρουσία αυτού που έφυγε.
Τώρα έχω το Σάντσο, όταν κάποιος με ρωτάει αν είναι το πρώτο σκυλό που είχα, δε με πιάνει σφήξιμο, ούτε πιάνεται κόμπος στο στομάχι. Χαμογελάω και λέω ότι είχα ένα υπέροχο σκυλί, που είμαι ευγνώμων που έζησα μαζί του τόσα χρόνια και ότι και αυτός που έχω τώρα καλός είναι και κάνει φιλότιμες προσπάθειες να της μοιάσει!
Νομίζω ότι έχω ωριμάσει!

 

[agathe]

Πες στη φίλη σου να βάλει στο ψυγείο από αυτά τα εξαρτήματα που τοποθετούν όσοι έχουν μωρά και δε θέλουν να τους ανοίγουν έπιπλα ή άλλες συσκευές.