Η γλώσσα του σώματος και η αντίδραση σε αυτή ανάλογα με το χαρακτήρα του σκύλου μας είναι κάτι δεδομένο.
Υπάρχουν μεγάλα σκυλιά που μπορεί π.χ. στο "έλα" να νιώσουν πιεσμένα γιατί έσκυψε ο ιδιοκτήτης από πάνω του να τον "αγκαλίασει" ή χαιδέψει με τον κορμό σκυμμένο από πάνω και να υποχωρήσουν ή να δείξουν ότι αισθάνονται άβολα.
Το χέρι δεν προσφέρει μόνο καλά πράγμα ... τουλάχιστον από την οπτική του σκύλου.
Ένα χέρι που έρχεται για χάδι μπορεί να φανεί απειλητικό σε ένα κουτάβι που το μόνο που βλέπει είναι κάτι να κατεβαίνει προς τα επάνω του απειλιτικά, το χάδι στο κεφάλι που τόσο τρυφερά προσφέρουμε μπορεί να είναι ενοχλητικό έως δυσβάστακτο για ένα κουτάβι, τα χέρια που τόσο τρυφερά κατεβαίνουν προς το μέρος για να το σηκώσουν ως προάγγελοι της ... "πτήσης" σε ένα κουτάβι που δεν θέλει να το σηκώνουν είναι ενοχλητικά και πρέπει να αποφευχθούν.
Άλλωστε ΜΟΝΟ καλό δεν προσφέρουν τα χέρια σε κάθε περίπτωση... το χτένισμα, το μπάνιο, το ντύσιμο δεν είναι πάντα ευχάριστα όσο κι αν τασκυλιά μας μαθαίνουν να τα ανέχονται και τελικά ίσως και να τα απολαμβάνουν... Ο περιορισμός που προκαλούν στην αγκαλιά ή όταν για κάποιο λόγο κρατάμε το κουτάβι μας και δεν το αφήνουμ επίσης δεν είναι ευχάριστος.
Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να προκαλέσουν ενόχληση και τάση αποφυγείς των χεριών που λίγο μετά ή λίγο πριν χάιδευαν το κουτάβι.
Δεν μίλησα για διαχωρισμό παιχνιδιού και εκπαίδευσης, αλλά για απλή εκτόνωση πριν την εκπαίδευση.
Άλλωστε είτε το θέλουμε είτε όχι το γεγονός ότι στα κουτάβια περνάμε την εκπαίδευση ως παιχνίδι δε σημαίνει ότι αυτά τα δύο δεν διαχωρίζονται μεταξύ τους, δεδομένου ότι για το κουτάβι υπάρχει σαφής διαχωρισμός μιας και στο παιχνίδι χαλαρώνει και εκτονώνεται κατά κύριο λόγο σωματικά, ενώ στην εκπαίδευση πρέπει να καταβάλει νοητική κυρίως προσπάθεια.
