Όπως τεθηκε στο πρωτο ποστ οπου εκανα την παραθεση, βγαινει το συμπερασμα ότι αν πηζεις τον σκυλο στην διορθωση, κατι μαλλον (ή ισως) αναποφευκτο σε δυσκολο (δυναμικο, κυριαρχικο, επικινδυνο, βαλτε ο,τι θελετε) σκυλο που μενει και κυκλοφορει ελευθερος μεσα στο σπιτι, σημαινει ότι υποκρινεσαι ή γελιεσαι αν μετα διακυρησσεις ότι τον αγαπας κι από πανω.
Υποχρεωτικα μυγιάστηκα γιατι την γνωστη και μη εξερετέα Ηρα την εχω περασει κυριολεκτικα και μεταφορικα από φωτια και σιδερο, ωστε να μπορει να ζει ΕΛΕΥΘΕΡΗ μεσα σε διαμερισμα και ταυτοχρονα, με ολο το θρασσος που εχω ως ατομο, την περιγραφω ως την λατρεια μου και το άλλο μου μισο στις παρουσιασεις στο υποφορουμ «τα σκυλια μας» αλλά και αλλού.
Παρομοια με εμενα, σε μικροτερο ή μεγαλυτερο βαθμο λειτουργουν αρκετοι.
Μπορουμε να συζητησουμε, κρινοντας την ολη πορεια, ενασχοληση και θυσιες, κατά ποσο μιλαμε δικαιωματικά για αγαπη και αν αυτή είναι εννοια ασυμβατη με την διορθωση.
Ωστοσο, πιστευω ότι θα ηταν πολύ πιο ενδιαφερον να συζητησουμε για τις διορθωσεις στα σπορ.
Όχι για το πώς γινονται, αλλά γιατι γινονται ή ΔΕΝ γινονται, τι προσφερουν ή τι κινδυνο ή ζημια εγκυμονουν για το επιθυμητο αποτελεσμα.
