Επιστροφή στην Ελλάδα...

[daxiong]

Έπειτα από πολυετή απουσία και μετά την επιστροφή εμένα και της αλλοδαπής συζύγου μου, χρειάστηκαν κάποιες εβδομάδες "σπασμωδικών" κινήσεων και αναζητήσεων μέχρι να φτάσω στο "dogforum", ωστόσο νοιώθω ότι, επιτέλους, βρίσκομαι στο σωστό μέρος.
Η σύζυγος είχε δεχτεί επίθεση στο παρελθόν (7 ετών) από αδέσποτο σκύλο, κάτι που της άφησε μια ουλή στο αυτί αλλά και ένα τεράστιο φόβο για τα σκυλιά και γενικά όλα τα ζώα. Το διαπίστωσα, όταν το περασμένο καλοκαίρι ήρθαμε στην Ελλάδα για διακοπές/γαμήλιο ταξίδι και κυριολεκτικά έχανε το χρώμα της και τη φωνή της όταν την πλησίαζαν γάτες, σκύλοι κλπ. Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ, κάποιος φίλος ψυχολόγος, μας πρότεινε να πάρουμε ένα κουτάβι το οποίο θα το μεγαλώσει ώστε να ξεπεράσει το φόβο της.
Όπως υποψιάζεστε, η πρώτη κίνηση μόλις γυρίσαμε στην Ελλάδα, ήταν να επισκεφτούμε ένα "petshop" έχοντας στο μυαλό μας τα standards μιας άλλης χώρας με αποτέλεσμα να απογοητευθούμε και ταυτόχρονα να αναρωτηθούμε πώς η νομοθεσία ανέχεται κάτι τέτοιο. Η επόμενη κίνησή μας ήταν να απευθυνθούμε σε κάποιους αυτοαποκαλούμενους breeders στα περίχωρα της Αθήνας χωρίς να πειστούμε ότι κάναμε τα σωστά βήματα. Γι' αυτό και βρίσκομαι σήμερα εδώ, για να μου δώσετε τα φώτα σας.
Τους τελευταίους μήνες διαβάσαμε, ερευνήσαμε, είδαμε αρκετές ράτσες και μάλλον έχουμε καταλήξει να προσπαθήσουμε να βρούμε -με σειρά προτίμησης- ένα θηλυκό κουτάβι cocker spaniel ή spitz ή pomeranian.
Οποιαδήποτε ιδέα, συμβουλή ή πρόταση είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενη!

 

[manos glf]

Kαλησπέρα και καλώς ήρθατε!
(off topic)Περίεργο timing διαλέξατε να επιστρέψετε στην Ελλάδα

Η σύζυγός σου είναι σίγουρη πως θέλει να κάνετε αυτό το βήμα και να αποκτήσετε σκύλο;

Αν ναι, βρείτε ποια φυλή σας ταιριάζει ΒΑΣΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ και απευθυνθείτε σε κάποιον σωστό εκτροφέα (για το πότε ένας εκτροφέας είναι "σωστός" ρίξε μια ματιά εδώ: Πώς διαλέγω εκτροφέα; )

Αν όχι, και το βλέπει απλά και μόνο σαν ένα τρόπο να ξεπεράσει τη φοβία της, γνώμη μου είναι να μην προχωρήσετε, η υποχρεωτική συμβίωση με ένα έμψυχο ον δεν είναι πανάκεια για να αφήσει πίσω κανείς φοβίες

Ωστόσο, μπορείτε να έχετε το τερπνόν μετά του ωφελίμου.

Αν είστε έτοιμοι να καλύπτετε για τα επόμενα 10-15 χρόνια τις ανάγκες του και το θέλετε και το αγαπάτε πραγματικά, τότε πιστεύω θα λειτουργήσει θετικά και για τη γυναίκα σου και για σένα

Όσον αφορά τις φυλές που έχετε στα υπόψιν κάνε λίγο υπομονή, να μπουν οι γνώστες και να σου απαντήσουν, εκτροφεία πρέπει να υπάρχουν καλά στη χώρα μας

 

[daxiong]

Ευχαριστούμε Μάνο

Η απόφασή μας είναι ώριμη και τελική και η σύζυγος έχει κάνει ήδη κάποια βήματα και μπορεί να αγκαλιάζει κουτάβια 2-3 μηνών αλλά όχι μεγαλύτερα. Όσο για τα 10-15 χρόνια, οι αναμνήσεις μου από τον Έκτορα, ένα θαυμάσιου χαρακτήρα bull terrier, είναι ακόμα νωπές!

[(off topic) Μια χαρά είναι η Ελλάδα, τουλάχιστον εδώ δεν είδα ακόμα συσσίτια όπως στη Μασαχουσέτη(!)]

 

[manos glf]

Αφού λοιπόν πρόκειται για κοινή συνειδητή απόφαση go ahead

Στην παρούσα φάση κατάλληλος είναι σκύλος με ήπιο χαρακτήρα, και επ' ουδενί κυριαρχικό ή επιθετικό.

Σε αυτό βέβαια μεγάλο ρόλο παίζει και η ανατροφή του κουταβιού.

Ένα μικρόσωμο θηλυκό είναι πιστεύω μια καλή λύση.

Είναι και αργά, αύριο θα σου δώσουν τα φώτα τους και οι εμπειρότεροι περί φυλών και εκτροφείων

 

[Orilis]

Καλησπέρα και καλώς ορίσατε!

Η πρώτη ερώτηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι εαν η σύζυγος επιθυμεί και η ίδια να ξεπεράσει τη φοβία της... Τα ζωάκια σίγουρα μπορούν να είναι μια μεγάλη βοήθεια στον ψυχολογικό τομέα και συχνά συνίστανται ως θεραπεία ή θεραπευτικό βοήθημα.

Η υπεύθυνη απόκτησή τους, όμως, δεν περιορίζεται μόνο στο τρόπο απόκτησης, αλλά και στην προεργασία που έχουμε κάνει με τους εαυτούς μας. Κι αυτό γιατί ένα κουτάβι, ένα γατί, ένα καναρίνι ή κάποιο άλλο ζωάκι δεν είναι απλά μια θεραπεία που όταν ξεπεράσουμε την ιατρική της αναγκαιότητα θα το βάλουμε στο ντουλαπάκι και τέλος. Ένα κατοικίδιο είναι μια δέσμευση, τόσο συναισθηματική όσο και ηθική (αλλά και...πρακτική). Ένα κατοικίδιο, στο δικό του μυαλό και με τι δική του ψυχολογία, γίνεται μέλος της αγέλης μας και μας έχει κι αυτό ανάγκη για να είναι υγειές τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά...

Έχοντας γράψει τα παραπάνω ελπίζω να σας βάλω στη σκέψη αν πέρα από το να ξεπεράσει η σύζυγος τη φοβία της θέλετε, και οι δύο, όντως ένα κατοικίδιο. Αν κάποιος από τους δύο δεν θέλει ίσως θα έπρεπε να δείτε κάποιο άλλο τρόπο θεραπείας της συγκεκριμένης φοβίας, εάν κι εφόσον θεωρείτε ότι κάνει τη ζωή σας δυσλειτουργική.

Σε περίπτωση που τα έχετε σκεφτεί όλα τα παραπάνω και έχετε, ωρίμως, αποφασίσει να αποκτήσετε ένα σκυλάκι από τις παραπάνω φυλές, καλό θα είναι να πάρετε ένα τηλέφωνο στον Κυνολογικό Όμιλο Ελλάδος (http://www.koe.gr) και να ζητήσετε τις δηλωμένες γι'αυτές τις φυλές γέννες. Έπειτα να έρθετε σε επαφή με όσους περισσότερους από τους εκτροφείς γίνεται ώστε να διαλέξετε την κατάλληλη για εσάς φυλή, τον κατάλληλο για εσάς εκτροφέα και το κατάλληλο για εσάς κουτάβι. Ένα βοηθητικό link είναι αυτό: Πώς διαλέγω εκτροφέα; το οποίο δίνει συμβουλές και τροφή για σκέψη...

Σε περίπτωση που αποφασίσετε ότι δεν σας ενδιαφέρει η φυλή μπορείτε να επισκευτείτε κάποιο καταφύγιο και αν υπάρχει κουτάβι να συζητήσετε με τα άτομα του καταφυγίου για το αν είναι το κουτάβι αυτό κατάλληλο για εσας. Υπάρχει και στο παρόν φόρουμ τομέας με αγγελίες για αδέσποτα με διάφορες κατηγορίες: http://www.dogforum.gr/v3/forumdisplay.php?27-%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC

Συγγνώμη για το... σεντόνι και καλή αναζήτηση!


edit: τα έγραψα έχοντας υπ'όψιν μόνο το πρώτο μήνυμα καθώς δεν υπήρχαν άλλα όταν ξεκίνησα να γράφω

 

[manos glf]

edit: τα έγραψα έχοντας υπ'όψιν μόνο το πρώτο μήνυμα καθώς δεν υπήρχαν άλλα όταν ξεκίνησα να γράφω

μην ανησυχείς, τα είπες καλύτερα από μένα

 

[mareco]

daxiong καλώς ήρθατε λοιπόν και στην πατρίδα και στο φόρουμ
Τα παιδιά παραπάνω στα είπαν εξαιρετικά. Κατά την γνώμη μου, έτσι πρέπει να είναι οι πραγματικοί φιλόζωοι. Αυτοί που μπορεί και να σε αποτρέψουν από την απόκτηση ενός σκύλου, εάν θεωρούν ότι δεν είναι σωστό και όχι να στην "επιβάλλουν", μόνο και μόνο για να αυξάνεται ο αριθμός των ιδιοκτητών.
Συζήτησέ το με την σύζυγο. Να το θέλει πραγματικά. Αν έχει έστω και τον παραμικρό ενδοιασμό, ίσως πρέπει να απευθυνθείτε αλλού για τα πρώτα τουλάχιστον στάδια της "θεραπείας" της. Αν το έχετε αποφασίσει, θεωρώ κι εγώ ως καλύτερη λύση, πριν την απόκτηση του δικού σας σκύλου, την συνεργασία με κάποιο καταφύγειο ή φιλοζωικό σωματείο, για την προσωρινή φιλοξενία κάποιου σκυλάκου, μέχρι την υιοθεσία του. Ετσι και το τεστ σας θα κάνετε και ένα τεράστιο καλό και δεν θα "παγιδευτείτε" με ένα ζωάκι, που δεν θα ξέρετε τι να το κάνετε, αν τελικά το σχέδιο, δεν πάει καλά

 

[sevah]

Καλώς ήρθατε στο φόρουμ και στην Ελλάδα.
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα περισσότερο από αυτά που έγραψαν οι προηγούμενοι συμφορουμήτες.
Εύχομαι να πάρετε την καλύτερη απόφαση και αν είναι η απόκτηση σκύλου θα πρότεινα και εγώ πρώτα φιλοξενία ενός κουταβιού από καταφύγειο.

 

[Natassa]

Καλωσορίσατε

 

[ICE]

Καλως ηρθατε στη χωρα που ειναι και δεν ειναι, αν και ειναι...
Θα ειναι πολυ καλο να παρετε ενα σκυλακι, αυτο ειναι το γεγονος. Θα πρεπει ομως να σκεφτειτε πολυ καλα τι σκυλο, για να μην μετανιωσετε ή αλλαξετε γνωμη μετα.
Οι σωστοι τροποι ειναι βασικα 2: Απο εκτροφειο, ή φιλοζωικη.

Καλημερα και καλη προσαρμογη!

Sent from my HTC HD2 using Tapatalk

 

[daxiong]

Όλοι σας έχετε πιάσει τον παλμό του "προβλήματος" και σας ευχαριστώ!

Δεν τίθεται θέμα αν είμαστε έτοιμοι ή όχι για την υιοθέτηση-απόκτηση ενός κουταβιού, άλλωστε για μένα είναι μέρος της ζωής μου να μοιράζομαι το χώρο μου με σκύλους ακόμα και "δύσκολους" όπως ο Έκτορας (bull terrier).

Ζητώ όμως και την εμπειρία σας όσον αφορά στο χαρακτήρα του κουταβιού/σκυλιού που προσανατολιζόμαστε να πάρουμε και επιπλέον σε πληροφορίες εκτροφέων των συγκεκριμένων ρατσών.

Να είστε όλοι καλά!

 

[Grifos]

Καλώς ήρθατε, εσύ πίσω στην πατρίδα σου (τίποτα γλυκύτερο απ' τον τόπο μας) κι η σύζυγος στη νέα της ''home-land'' και με το καλό να εγκατασταθείτε.

Εγώ θέλω να ρωτήσω κάποια πράγματα,

α. Έχετε συνηθίσει τους ρυθμούς της Ελλάδας; Έχετε τακτοποιηθεί; Διότι αν βρίσκεστε ακόμη σε φάση γενικών αλλαγών και αποδοχής καταστάσεων και τρόπου ζωής, ίσως είναι προτιμότερο να περιμένετε λίγο καιρό ακόμα. Ένα βήμα τη φορά.

β. Θα μείνετε σε ενοίκιο ή σε δικό σας σπίτι; Κανένα βέβαια καταστατικό πολυκατοικίας δε μπορεί να σου απαγορεύσει να έχεις σκύλο αλλά καλό είναι να είσαι ενήμερος είτε ως ενοικιαστής τους εκβιασμούς που κάνουν οι πολιτισμένοι σπιτονοικοκύρηδες όταν παραπονιούνται οι γείτονες, αλλά παρόμοιες οχλήσεις ακόμη κι αν είσαι ιδιοκτήτης. Επαναλαμβάνω, δε μπορούν να σου κάνουν τίποτα αν εσύ είσαι σωστός (σωστός θα είσαι αν ο σκύλος δε ζει στο μπαλκόνι, αν βγαίνει την άτα του, αν είναι καλοζωισμένος, αν προσέχεις τις τρίχες προτού πάνε στα σιφώνια κλπ για τα οποία θα μάθεις συν το χρόνο)

γ. Θα μου επιτρέψεις το θράσος να σε ρωτήσω αν είναι δεδομένο πως η σύζυγος θέλει να κάνει το επόμενο βήμα πραγματικά και δεν βρίσκεται ακόμη υπό την επιρροή του ψυχαναλυτή; Είναι άλλο να αγκαλιάζεις το γλυκύτατο κουταβίνι και τελείως διαφορετικό να πρέπει κάθε εικοσιτετράωρο να ζεις με το φόβο σου και να πρέπει να τον φροντίζεις κιόλας. Είναι σχεδόν σίγουρο πως θα ξεπεράσει το πρόβλημα της με το σκύλο, αλλά όταν είναι πραγματικά έτοιμη;

δ. Πώς καταλήξατε σ' αυτές τις φυλές; Θέλω να σ' ενημερώσω από πλευράς μου πως όποιος επέλεξε σκύλο επειδή του άρεσε αισθητικά πολλές φορές κατέληξε σε λανθασμένη επιλογή και ήταν κι οι δυο δυστυχείς τελικά. Προτείνω να βάλεις μπροστά σου ένα βιβλίο με όλες τις φυλές με χαρτί και σελοτέϊπ να κρύψεις τις φωτογραφίες και να διαβάσεις τα πάντα για το χαρακτήρα και τις απαιτήσεις. Μετά όταν θα αποκαλύψεις τις φωτογραφίες ίσως εκπλαγείτε με τις φυλές που σάς τράβηξαν. Απλά σα σημείωση να ξέρεις πως μια λέξη στο χαρτί δεν έχει την ισχύ της πραγματικότητας.

ε. Θέλεις (χωρίς να σε φέρω σε δύσκολη θέση) να γράψεις μερικά πράγματα για το χαρακτήρα σου, της συζύγου σου, τις συνήθειες και τα χρονοδιαγράμματα σας; Επίσης θα ήθελα μια απάντηση στο πως φαντάζεστε τη ζωή με το νέο σας σκύλο; Ίσως να μπορώ να προσφέρω μια μικρή βοήθεια όσον αφορά τις φυλές εγώ ή άλλα μέλη του φόρουμ ή δεν αποκλείεται κάτι που θα ήταν λάθος να σε προλάβουμε.

Είμαι ο πλέον ακατάλληλος να μιλήσω για τα ελληνικά εκτροφεία, έως τώρα δεν έχω αγοράσει σκύλο απ' την Ελλάδα και τον τελευταίο τον πήρα προ 7ετίας που είχα και το χρόνο και τα χρήματα να πάω ο ίδιος στο εξωτερικό να τον πάρω (και μόνο έτσι θα ξαναέπαιρνα σκύλο από εκτροφείο της αλλοδαπής, αν πήγαινα εγώ εκεί).

Αργότερα κάποια στιγμή που θα 'στε έτοιμοι και θα ζείτε ήδη με το νέο σας σύντροφο θα μιλήσουμε και για την τροφή του αρχικά, τα κτηνιατρικά του και τέλος την εκπαίδευση του. Είναι νωρίς ακόμη να μιλήσουμε γι' αυτά, αλλά σε υποψιάζω για να έχεις μια ιδέα πως σκύλος δεν είναι μόνο το κόστος κτήσης, αλλά και πολλά περισσότερα. Είναι σαν ανθρωπάκι, έχει ανάγκες, έχει έξοδα και πάνω απ' όλα χρειάζεται αγάπη, κατανόηση και συμπαράσταση μέχρι να φτάσει στο σημείο να ζει σαν ισότιμο μέλος και να μην τρέμετε μη και κατουρήσει το χαλί, ή μήπως σπάσει κανένα βάζο.

Όλα στον καιρό τους, να 'στε καλά παιδιά και καλή διαμονή.

 

[daxiong]

Πολύ καλές οι ερωτήσεις του "grifos" και όσων τόσο ευγενικά ασχολήθηκαν να αφήσουν δυο γραμμές· μου δίνουν έναυσμα να προσπαθήσω να σκιαγραφήσω το "προφίλ" μας.

Λόγω της δουλειάς μου, τα τελευταία 15 χρόνια έχω ζήσει σε 6 διαφορετικές χώρες, ωστόσο αυτό δεν ήταν εμπόδιο για μένα και τον προηγούμενο σκύλο μου...προσαρμοζόταν αμέσως χωρίς προβλήματα. Όταν γνώρισα τη σύζυγο, ο Έκτορας είχε ήδη "κοιμηθεί" και ήδη σχεδίαζα να προχωρήσω με ένα κουτάβι· το πρόβλημα όμως το ανέβαλε.

Εδώ που ήρθαμε, μένουμε σε δικό μας σπίτι (μονοκατοικία) έξω από την Αθήνα, μέρος ιδανικό για σκύλο κι αν ακόμα χρειαστεί να επιστρέψουμε στη Βοστώνη, πάλι θα έχουμε τον κηπάκο μας και την ανεξαρτησία μας.

Ο φίλος (ψυχολόγος), απλά πρότεινε αυτή τη λύση πριν ένα χρόνο, περίπου, γι' αυτό και η σύζυγος είχε αρκετό χρόνο να σκεφτεί και να αφήσει την ιδέα να ωριμάσει. Καθ' όλο αυτό το διάστημα σχεδόν καθημερινά διάβαζε και ενημερωνόταν σχετικά με το χαρακτήρα και τα γνωρίσματα διαφορετικών φυλών.

Η προτίμηση προς το cocker spaniel (αμερικάνικο) προέκυψε κυρίως από το φιλικό χαρακτήρα του σε συνδυασμό με το μέτριο μέγεθός του και την αθλητική του συμπεριφορά που ταιριάζει "γάντι" και στους δυο μας -jogging το πρωί πριν τις όποιες υποχρεώσεις μας, περπάτημα το βράδι και επιπλέον "χαλαρή" διαμόρφωση του προγράμματός μας επειδή τις περισσότερες φορές διαμορφώνουμε κατά βούληση το ωράριό μας).

@grifos: Με έβαλες σε σκέψεις όταν είπες πως πήρες το σκύλο σου από το εξωτερικό, θα ήταν πολύ πιο εύκολο να το είχα κάνει κι εγώ...όμως, προς το παρόν, δεν έχω προγραμματίσει κανένα ταξίδι πίσω στις ΗΠΑ πριν τον Ιανουάριο, οπότε είτε θα πρέπει να περιμένουμε (αν και δεν είμαι σίγουρος αν μπορεί κουτάβι 2-3 μηνών να ταξιδέψει 9 ώρες), είτε να βρεθεί το κατάλληλο κουτάβι εδώ.

Όσο για την τελευταία σου παράγραφο, με τη σύζυγο λέμε, ποιο μέρος της οικογένειας θα έλθει πρώτο, το κουτάβι ή το μωρό!

Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον!

 

[Grifos]

Για να είμαι ειλικρινής όποτε ακούω ή διαβάζω πως κάποιος ζει σε μονοκατοικία ή έχει κήπο και πως το θεωρεί ιδανικό περιβάλλον για το σκύλο τρομάζω. Δε χρειάζεται να εμπιστευτείς εμένα έναν άσχετο πίσω από μια οθόνη μα πολλοί θα σου βεβαιώσουν πως ο σκύλος είναι αγελαίο ζώο, θέλει να είναι με την αγέλη του, δηλαδή την οικογένεια του, εσάς. Ζώντας μαζί τους υιοθετεί τις καλές συμπεριφορές και είναι το φιλαράκι κι ο προστάτης της οικογενείας του, επιπλέον τίποτα δεν αναπληρώνει την πραγματική βόλτα η οποία είναι ευεργετική και για τη σωστή κοινωνικοποίηση του σκύλου και γιατί προσφέρει μέσα απ' τη βόλτα κάτι σαν ''θεραπεία'' και στο σκύλο και σ' εμάς και σωματική και ψυχολογική. Επίσης όταν ζει μέσα στο σπίτι ελαχιστοποιούνται οι κίνδυνοι να τον τσιμπήσει κάτι, ή να νοσήσει από κάτι.

Φαντάζομαι θα θεωρήσεις την ερώτηση μου εύλογη ύστερα απ' τα τελευταία που έγραψες, πέραν των έξι χωρών που έχεις ζήσει και της Αμερικής υπάρχει περίπτωση μελλοντικά να αριβάρετε για κάποια άγνωστη και άσχετη χώρα και εννοώ υπό φυσιολογικές συνθήκες κι όχι καταναγκαστικά λόγω των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών στην Ελλάδα;

Μη σε βάζει σε σκέψεις, αυτό με το εξωτερικό καθόλου. Άλλες εποχές. Πλέον έχω πειστεί πως υπάρχουν κάποια αξιόλογα ελληνικά εκτροφεία κι εδώ όλο και κάτι μπορούμε κι εμείς να σου πούμε.

Το να θέλει ένα ''νεόκοπο'' ζευγάρι να μεγαλώσει την οικογένεια του είναι και πολύ όμορφο και φυσιολογικό. Εγώ δεν είμαι ενάντιος στο να υπάρχει σκύλος στο σπίτι και πόσο μάλιστα να μεγαλώσει το παιδί με το σκύλο.

Εκτός απ' το Κοκεράκι που είναι ένα πολύ γλυκό ζώο υπάρχουν κι άλλες φυλές που τους αρέσει το περπάτημα κι ο χαρακτήρας τους είναι φιλικότατος. Πρόσεξε με, εγώ δε σου λέω να μην πάρετε το Κοκεράκι αλλά να συγκεντρώσετε όσες περισσότερες φυλές μπορείτε, να τις αξιολογήσετε και να καταλήξετε.

Θέλω σ' αυτό το σημείο να σου εφιστήσω την προσοχή πως έχουμε και μερικές ελληνικές φυλές σκύλων αξιόλογες όπου βέβαια πιο αναλυτικά μπορούν να σου μιλήσουν γι' αυτές άλλα μέλη, καθότι δε δηλώνω αρμόδιος.

Πάντως αν ήθελα να σου προτείνω μια φυλή που ξέρω καλά, αυτή θα ήταν το Σέτλαντ.

Παρόλ' αυτά θα σου έλεγα να μην απορρίψεις τις μεσαίες προς μεγάλες φυλές και ειδικά τα ποιμενικά λόγω του μεγέθους τους.

 

[st3li0s]

Τα παιδιά παραπάνω με κάλυψαν απόλυτα!Δεν έχω κάτι να προσθέσω παρά μόνο καλώς ήρθατε και καλή επιλογή!

Φαίνεται ο υποψήφιος ιδιοκτήτης πως σωστά ενεργεί και τα βήματα που κάνει και αυτό φαίνεται και μέσα από τα posts σας!

Μιας που όλοι προσπαθούμε να σας κατευθύνουμε στα σωστά κριτήρια για την απόκτηση σκύλου και σας λέμε και την γνώμη μας αναλόγως της καταστάσεως που επικρατεί θα πω και εγώ επιπλέον την δική μου γνώμη...

...απλά...Κοκόνι!!!

 

[kango1]

daxiong Kαλώς ήρθες στο φόρουμ!
Μακάρι να είχαμε πάντα άτομα σαν και εσάς ενημερωμένους, υποψιασμένους και ψαγμένους σε τέτοιο βαθμό.

Συμφωνώ και εγώ απόλυτα σε ότι έχει αναφερθεί.
Επίσης η φοβία της γυναίκα σου είμαι σχεδόν σίγουρη πως θα επαναληφθεί με την προσέλευση του κουταβιού..γνωστή μου έτσι την ξεπέρασε και αυτή.
Στην Ελλάδα έχουμε αρκετά καλά εκτροφεία τα οποία θα ενημερωθείς από τον koe και στην επιλογή αυτών δεν σε φοβάμαι διακρίνω μία χαρά κριτική σκέψη..
Πάντως σε κάποιες φυλές αν απευθυνθείς στην Αμερική να ξέρεις πως ισχύουν άλλα standards τόσο στην μορφολογία όσο και στον χαρακτήρα.
Επίσης βάση των χαρακτηριστικών που ανέφερες μπορείς κάλλιστα να κοιτάξεις και για westie..το οποίο μπορεί να ανταποκριθεί άνετα στις προσδοκίες σου και υπάρχει και καλή εκτροφέας στην Ελλάδα.

προέκυψε κυρίως από το φιλικό χαρακτήρα του σε συνδυασμό με το μέτριο μέγεθός του και την αθλητική του συμπεριφορά που ταιριάζει "γάντι" και στους δυο μας -jogging το πρωί πριν τις όποιες υποχρεώσεις μας, περπάτημα το βράδι και επιπλέον "χαλαρή" διαμόρφωση του προγράμματός μας επειδή τις περισσότερες φορές διαμορφώνουμε κατά βούληση το ωράριό μας).

 

[katerina k.]

Καλωσήρθατε...στο Μπαχαλιστάν!!
Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Kango...τα westies είναι πολύ καλή περίπτωση για εσάς...
Και για να ευλογήσω τα γένια μου...ξέρω ότι λόγω μεγέθους μπορεί να σας αποτρέψει αλλά θα πρότεινα να σκεφτείτε και ένα Golden Retriever!!
δεν τα θεωρούν τζάμπα "therapy dogs"....

 

[Alexia]

Και αν δεν θέλεις να χαλάσεις το χατίρι σε κανένα

 

[katerina k.]

Ο καλύτερος συνδυασμός!!! Φοβερές φάτσες!!

 

[kango1]

Επίσης η φοβία της γυναίκα σου είμαι σχεδόν σίγουρη πως θα επαναληφθεί με την προσέλευση του κουταβιού..γνωστή μου έτσι την ξεπέρασε και αυτή.

Εεεε μόλις τώρα το είδα.. εξαλειφθεί ήθελα να πω..