Καλησπέρα σε όλους!
Είμαι νέο μέλος στην ομάδα.Θα ήθελα πάρα πολύ να "ακούσω" κάποιες συμβουλές γιατί έχουμε βρεθεί σε απόγνωση...
Και θα εξηγήσω αμέσως...
Πριν 1 χρόνο και κάτι ήρθε στη ζωή μας ο Μάρλεϊ,ένα ημίαιμο κουταβάκι μολις 2 μηνών τότε,το οποίο έγινε αμέσως μέλος της οικογένειάς μας!Από την πρώτη στιγμή έδειξε σημάδια φοβίας και γενικότερα άγχους...είτε αυτο είχε να κάνει με την αποχώρησή μας απο το χώρο που βρισκόταν είτε με την εμφάνιση δοντιών και γρυλισματος σε απότομες κινήσεις...είτε με τη συμπεριφορά του στα άλλα ζωάκια έξω!
Λόγω του οτι δεν είχαμε χρήματα ωστε να πάει σε κάποιο εκπαιδευτή προσπαθήσαμε διαβάζοντας,ρωτώντας και μαθαίνοντας,να τον κάνουμε να μας εμπιστευτεί.Στο πρώτο του κούρεμα μας πήραν τηλέφωνο να γυρίσουμε να τον πάρουμε γιατι δάγκωνε την γυναίκα που προσπαθούσε να τον περιποιηθεί!
Στη γιατρό δεν ακινητοποιείται χωρίς να τον κρατάω αγκαλιά και δε δέχεται καμία εξέταση χωρίς φίμωτρο.
Μας δαγκώνει σε ανύποπτες στιγμές και οι αντιδράσεις τους μοιάζουν με λυσσασμένου σκυλιού!Δεν τον έχουμε χτυπήσει ποτέ(σαφώς!) και προσπαθούμε πάντα με ψύχραιμο και αυστηρο τρόπο να τον ηρεμουμε,κάτι που καταφέρνουμε,αφού βέβαια μας έχει κομματιασει τα χέρια!Φοβόμαστε να έρθει να ξαπλώσει κοντά μας,να κοιμηθούμε,γιατί δεν ξέρουμε πια πότε κατι θα τον τρομάξει και θα επιτεθεί!Έχουμε προσπαθήσει να τον περιορίζουμε σε συγκεκριμένο χώρο,να φεύγουμε απο κοντά του ώστε να του δείξουμε οτι δεν μας αρέσει αυτη η συμπεριφορά!Τίποτα δεν έχει βοηθήσει!
Πραγματικά δεν ξέρουμε τι άλλο να κάνουμε,τον λατρεύουμε και θέλουμε το καλύτερο για εκείνον αλλά δεν είναι δυνατόν να φοβόμαστε τον ίδιο μας το σκύλο(ο οποίος, κάπου εδω να αναφέρω,είναι μόλις 7 κιλά) !!!!
Συγγνώμη για το σεντόνι αλλα πραγματικα η κατασταση ειναι πολυ δυσκολη!
Είμαι νέο μέλος στην ομάδα.Θα ήθελα πάρα πολύ να "ακούσω" κάποιες συμβουλές γιατί έχουμε βρεθεί σε απόγνωση...
Και θα εξηγήσω αμέσως...
Πριν 1 χρόνο και κάτι ήρθε στη ζωή μας ο Μάρλεϊ,ένα ημίαιμο κουταβάκι μολις 2 μηνών τότε,το οποίο έγινε αμέσως μέλος της οικογένειάς μας!Από την πρώτη στιγμή έδειξε σημάδια φοβίας και γενικότερα άγχους...είτε αυτο είχε να κάνει με την αποχώρησή μας απο το χώρο που βρισκόταν είτε με την εμφάνιση δοντιών και γρυλισματος σε απότομες κινήσεις...είτε με τη συμπεριφορά του στα άλλα ζωάκια έξω!
Λόγω του οτι δεν είχαμε χρήματα ωστε να πάει σε κάποιο εκπαιδευτή προσπαθήσαμε διαβάζοντας,ρωτώντας και μαθαίνοντας,να τον κάνουμε να μας εμπιστευτεί.Στο πρώτο του κούρεμα μας πήραν τηλέφωνο να γυρίσουμε να τον πάρουμε γιατι δάγκωνε την γυναίκα που προσπαθούσε να τον περιποιηθεί!
Στη γιατρό δεν ακινητοποιείται χωρίς να τον κρατάω αγκαλιά και δε δέχεται καμία εξέταση χωρίς φίμωτρο.
Μας δαγκώνει σε ανύποπτες στιγμές και οι αντιδράσεις τους μοιάζουν με λυσσασμένου σκυλιού!Δεν τον έχουμε χτυπήσει ποτέ(σαφώς!) και προσπαθούμε πάντα με ψύχραιμο και αυστηρο τρόπο να τον ηρεμουμε,κάτι που καταφέρνουμε,αφού βέβαια μας έχει κομματιασει τα χέρια!Φοβόμαστε να έρθει να ξαπλώσει κοντά μας,να κοιμηθούμε,γιατί δεν ξέρουμε πια πότε κατι θα τον τρομάξει και θα επιτεθεί!Έχουμε προσπαθήσει να τον περιορίζουμε σε συγκεκριμένο χώρο,να φεύγουμε απο κοντά του ώστε να του δείξουμε οτι δεν μας αρέσει αυτη η συμπεριφορά!Τίποτα δεν έχει βοηθήσει!
Πραγματικά δεν ξέρουμε τι άλλο να κάνουμε,τον λατρεύουμε και θέλουμε το καλύτερο για εκείνον αλλά δεν είναι δυνατόν να φοβόμαστε τον ίδιο μας το σκύλο(ο οποίος, κάπου εδω να αναφέρω,είναι μόλις 7 κιλά) !!!!
Συγγνώμη για το σεντόνι αλλα πραγματικα η κατασταση ειναι πολυ δυσκολη!