Εντάξει δεν τα λες και του "διαόλου", είναι terrier και αν τα αφήσεις λάσκα τότε και κυριαρχία θα σου βγάλουν και ό,τι άλλα θες.
Λοιπόν θα σου πω αρκετά γενικά πράγματα για να αρχίσετε να τον βάζετε στη θέση του... καταρχήν ξεχνάς (αν εφάρμοζες μη παραξηγηθείς) οποιασήποτε σωματική τιμωρία. Μόνο αρνητικά, σε όλα τα σκυλιά αλλά ειδικά σε ένα Yorkie.
Τηρείς το πρόγραμμά σου κατά γράμμα, απλά προσθέτεις παιχνίδι και ασκήσεις υπακοής.
Δεν μου γράφεις αν εκτελεί εντολές, οπότε αν δεν τις ξέρει, μαθαίνει εντολές τύπου κάτσε, κάτω κ.οκ.
Βάζεις στο μυαλό σου ότι από δω και πέρα ο σκύλος θα δουλεύει για ότι θέλει και ποτέ δεν θα παίρνει αυτό που θέλει όταν το ζητάει επίμονα. Τουτέστιν, θες να τον ταϊσεις "κάτσε" και το μπολ στο πάτωμα. "Φάει" για να φάει τη στιγμή που θα το πεις εσύ. Θες να δώσεις λιχουδιά, ποτέ έτσι... πάντα θα εκτελεί κάτι πριν την πάρει. Παίζετε...?? Θα σταματάς ό,τι κι αν είναι αυτό που κάνετε θα ζητάς να εκτελέσει μία εντολή και μετά μπορείτε να συνεχίσετε. π.χ. πετας το μπαλάκι και στο φέρνει, δεν το πετάς αν δεν κάτσει.
Κατά τα άλλα δεν υποχωρείς ποτέ στα παράπονα και στην απαίτηση για παιχνίδι, φαγητό, βόλτα κ.ο.κ. Όλα γίνονται όποτε θέλεις εσυ.
Μάθε του ότι όλα τα καλά περνάνε από εσένα. Απλή άσκηση... κάτσε κάτω στο πάτωμα μαζί του και έχε μία λιχουδιά στο χέρι. Άστην στο πάτωμα και όταν πάει να τη φάει κάλυψέ τη μετο χέρι σου. Αν αρχίσει να μυρίζει το χέρι, να το σπρώχνει κ.ο.κ. πάρ' τη στο χέρι και μόλις απομακρυνθεί ξανά το ίδιο. Η λιχουδιά μπροστά του και κάθε φορά που πάει να τη φάει θα την καλύπτεις. Πρέπει να φτάσεις στο σημείο να είναι μπροστά του και να μην κάνει προσπάθεια να τη φάει.
Είμαι της άποψης ότι δεν μετράει ιδιαίτερα ποιος περνάει την πόρτα πρώτος σε ένα εκπαιδευμένο και μη κυριαρχικό σκυλί, στην περίπτωσή σου όμως είναι λιθαράκι για να μπει στη "θέση" του. Πάντα περνάς εσύ.
Βόλτα, ξεκίνα ακόμα κι αν δεν τραβάει να αλλάζεις κατευθύνσεις. Ακόμα κι αν σε κοιτάει λες και είσαι τρελή ξεκίνησε να "χαράζεις" πορεία...
Λεκτική αποτροπή σε ότι δε θέλεις. Προτιμώ το "όχι" από το "μη" χρωματίζεις πιο ωραία τη φωνή σου με αυτό για να δείξεις τη δυσαρέσκειά σου.
Μην μένεις στο μη αν δεν σε ακούει, χρησιμοποίησε το σώμα σου...μπλόκαρε του το δρόμο, μπες ανάμεσα π.χ. σε αυτό που θέλει και "ύψωσε" το ανάστημά σου και μην υποχωρήσεις.
Σκέψου ότι είσαι σε ψυχολογικό "πόλεμο' με το σκύλο σου... του δίνεις ότι θες, όποτε θες και ποτέ όποτε στο ζητήσει, δεν "σπας" σε κανένα κλάμμα, απειλή, δόντια, γαύγισμα... μην τον φοβάσαι και δείξε του ότι δεν τον φοβάσαι... να είσαι δίκαιη, σταθερή και πεισματάρα... δώσε του να καταλάβει τι θες και μόνο όταν καταλάβει επέμεινε μέχρι να το κάνει.
Σου τα γράφω πολύ γενικά και ισως συγκεχυμένα. Αν κάτι δεν είναι κατανοητό τότε μου λες.