Λοιπόν...πριν περιγράψω το συμβάν που μου δημιούργησε απορίες, να πω πρωτα 2 πραγματακια για να σας βάλω στο κλίμα.
Ο σκυλάκος μου είναι φιλικότατος με όλους. Αποζητάει τα χάδια από τους ανθρώπους που έρχονται στο σπίτι και απο αυτούς που συναντάμε στην βόλτα και πάντα τους πλησιάζει όλους με χαρά. Ωστόσο, όταν είμαστε στην αυλή, εάν αντιληφθεί ότι κάποιος περνάει από τον δρόμο που είναι κοντά ή εάν κάποιος ξαφνικά εμφανιστεί δίπλα στον φράχτη, γαυγίζει προειδοποιητικά. Το ίδιο κ όταν είμαστε εντός σπιτιού κ ακούσει κάποιον θόρυβο. Αφού φύγει ο περαστικός ή αφού πλησιάσει κ μυρίσει αυτόν που είναι δίπλα στην αυλή, π.χ. τον γείτονά μας, το γαύγισμα σταματάει. Επίσης, εάν συναντήσουμε κάποιον στην βραδυνή βόλτα, επειδή είναι σπάνιο πράγμα εδώ που μένουμε και έχει και πολύ σκοτάδι, και πάλι θα γαυγίσει και μάλιστα πιο έντονα, και θα σταματήσει εάν πλησιάσουμε κ μιλήσω με αυτόν που συναντάμε ή εάν ο περαστικός φύγει. ¨Ολα αυτά εμένα μπορώ να πω ότι μου αρέσουν, γιατί ο σκύλος μου με “προειδοποιεί”, χωρίς να υπερβάλλει..Ακούστε όμως τι συνέβη χθες: Κάνοντας βόλτα σε έναν σχετικά ερημικό χωματόδρομο που οδηγεί στο δάσος, συναντήσαμε μία κυρία γνωστή μου η οποία είχε βγει για περπάτημα και περπατούσε “κατά πάνω μας”, δηλαδή με αντίθετη πορεία από εμάς, κρατώντας στο χέρι μία μικρή μαγκούρα...Ο Οσκαρ την εντόπισε από μακρυά αλλά δεν γαύγιξε, αντιθέτως κούνησε ουρά και ξεκίνησε να με τραβάει για να παει να μυρίσει και να χαιδευτεί. ¨Οταν μας πλησίασε η γυναίκα, περίπου στα 4 μέτρα από εμένα, και ενώ στην αρχή έιχε δείξει ότι θέλει να πλησιάσει τον σκύλο, ξαφνικά μάλλον τρόμαξε, άλλαξε γνώμη, και μου λέει “ωχ!να μην με αρπάξει!”Λέγοντάς το αυτό παραπάτησε ελαφρώς και κούνησε άγαρμπα το χέρι με την μαγκούρα για να μην χάσει την ισορροπία της..Αυτό ήταν. Ο σκύλος προφανώς θεώρησε απειλητική την κίνησή της, έβγαλε ένα απίστευτα βαθύ γρύλισμα κινούμενος ταυτόχρονα κατά πάνω της!!! Εγώ τον τράβηξα πίσω, δεν την έφτασε, του είπα “μηηηηηη” και με το που διέκοψα αυτή την συμεριφορά επανήλθε στα φυσιολογικά του, σαν να ένιωσε οτι τελικά δεν υπάρχει κίνδυνος, άρχισε κ παλι να κουναει ουρά, ήθελε να την πλησιάσει φιλικά...αλλά η κυρία πλέον δεν ήθελε να τον πλησιάσει και η γνωριμία έμεινε στη μέση..συνεχισε τον δρόμο της κ εγώ τον δικο μου. Τι ήταν αυτό ρε παιδιά?Πως το βλέπετε? Εγώ το θεωρώ επίθεση. Νομίζω ότι ο σκύλος παρεξήγησε την κίνηση του χεριού με την μαγκούρα και θέλησε να προφυλάξει είτε εμένα, είτε τον εαυτό του, είτε και τους 2!!! Εάν δεν τον τραβούσα εγκαίρως? Θα την δάγκωνε? Ποτέ δεν θα μάθω! Εχω διαβάσει ότι το λαμπραντόρ αν και “μη επιθετικός σκύλος”, εάν νιώσει ότι απειλείται το αφεντικό του θα επέμβει. Δεν περίμενα όμως να το δω στην πράξη! Και μάλιστα από κουτάβι 9 μηνών!Τι λέτε? Είναι καλό? Είναι κακό?Να προσέξω κάτι από εδώ και στο εξής?
Ο σκυλάκος μου είναι φιλικότατος με όλους. Αποζητάει τα χάδια από τους ανθρώπους που έρχονται στο σπίτι και απο αυτούς που συναντάμε στην βόλτα και πάντα τους πλησιάζει όλους με χαρά. Ωστόσο, όταν είμαστε στην αυλή, εάν αντιληφθεί ότι κάποιος περνάει από τον δρόμο που είναι κοντά ή εάν κάποιος ξαφνικά εμφανιστεί δίπλα στον φράχτη, γαυγίζει προειδοποιητικά. Το ίδιο κ όταν είμαστε εντός σπιτιού κ ακούσει κάποιον θόρυβο. Αφού φύγει ο περαστικός ή αφού πλησιάσει κ μυρίσει αυτόν που είναι δίπλα στην αυλή, π.χ. τον γείτονά μας, το γαύγισμα σταματάει. Επίσης, εάν συναντήσουμε κάποιον στην βραδυνή βόλτα, επειδή είναι σπάνιο πράγμα εδώ που μένουμε και έχει και πολύ σκοτάδι, και πάλι θα γαυγίσει και μάλιστα πιο έντονα, και θα σταματήσει εάν πλησιάσουμε κ μιλήσω με αυτόν που συναντάμε ή εάν ο περαστικός φύγει. ¨Ολα αυτά εμένα μπορώ να πω ότι μου αρέσουν, γιατί ο σκύλος μου με “προειδοποιεί”, χωρίς να υπερβάλλει..Ακούστε όμως τι συνέβη χθες: Κάνοντας βόλτα σε έναν σχετικά ερημικό χωματόδρομο που οδηγεί στο δάσος, συναντήσαμε μία κυρία γνωστή μου η οποία είχε βγει για περπάτημα και περπατούσε “κατά πάνω μας”, δηλαδή με αντίθετη πορεία από εμάς, κρατώντας στο χέρι μία μικρή μαγκούρα...Ο Οσκαρ την εντόπισε από μακρυά αλλά δεν γαύγιξε, αντιθέτως κούνησε ουρά και ξεκίνησε να με τραβάει για να παει να μυρίσει και να χαιδευτεί. ¨Οταν μας πλησίασε η γυναίκα, περίπου στα 4 μέτρα από εμένα, και ενώ στην αρχή έιχε δείξει ότι θέλει να πλησιάσει τον σκύλο, ξαφνικά μάλλον τρόμαξε, άλλαξε γνώμη, και μου λέει “ωχ!να μην με αρπάξει!”Λέγοντάς το αυτό παραπάτησε ελαφρώς και κούνησε άγαρμπα το χέρι με την μαγκούρα για να μην χάσει την ισορροπία της..Αυτό ήταν. Ο σκύλος προφανώς θεώρησε απειλητική την κίνησή της, έβγαλε ένα απίστευτα βαθύ γρύλισμα κινούμενος ταυτόχρονα κατά πάνω της!!! Εγώ τον τράβηξα πίσω, δεν την έφτασε, του είπα “μηηηηηη” και με το που διέκοψα αυτή την συμεριφορά επανήλθε στα φυσιολογικά του, σαν να ένιωσε οτι τελικά δεν υπάρχει κίνδυνος, άρχισε κ παλι να κουναει ουρά, ήθελε να την πλησιάσει φιλικά...αλλά η κυρία πλέον δεν ήθελε να τον πλησιάσει και η γνωριμία έμεινε στη μέση..συνεχισε τον δρόμο της κ εγώ τον δικο μου. Τι ήταν αυτό ρε παιδιά?Πως το βλέπετε? Εγώ το θεωρώ επίθεση. Νομίζω ότι ο σκύλος παρεξήγησε την κίνηση του χεριού με την μαγκούρα και θέλησε να προφυλάξει είτε εμένα, είτε τον εαυτό του, είτε και τους 2!!! Εάν δεν τον τραβούσα εγκαίρως? Θα την δάγκωνε? Ποτέ δεν θα μάθω! Εχω διαβάσει ότι το λαμπραντόρ αν και “μη επιθετικός σκύλος”, εάν νιώσει ότι απειλείται το αφεντικό του θα επέμβει. Δεν περίμενα όμως να το δω στην πράξη! Και μάλιστα από κουτάβι 9 μηνών!Τι λέτε? Είναι καλό? Είναι κακό?Να προσέξω κάτι από εδώ και στο εξής?
