Επέμβαση σε απρόβλεπτη συνάντηση, καλο ή κακό

[Θανος]

Καλησπέρα, θα ήθελα να υποβάλλω ένα προβληματισμό μου αναφορικά με την επέμβαση στη ζωή του σκύλου και κατά πόσο αυτή επηρεάζει τη διαδικασία της μάθησης από τον τελευταίο. Για να γίνω πιο σαφής. Ο σκύλος μου είναι 10 μηνών + και είναι ένας μεγάλος μπέμπης. Λογικό. Προφανώς. Αφού δεν είναι καν 1 έτους. Το ζήτημα που με προβλημάτισε είναι το εξής. Ο σκύλος μου είναι πάρα πολύ φιλικός με όλα τα ζώα και τους ανθρώπους και καθόλου επιφυλακτικός. Θετικό αυτό. Προχτές στη βόλτα μας βλέπω ένα αδέσποτο κόλλευ το οποίο μας εντόπισε και άρχισε να τρέχει προς το μέρος μας. Οχι φιλικά. Οχι γαυγίζοντας και γρυλίζοντας αλλά έχοντας κεντράρει το μικρό. Ο δικός μου ως συνήθως κουνάει ουρά. Λέω μα δεν βλέπει το ζώον ότι δέν έρχεται φιλικά? Το κόλλευ πλησίαζε εντομεταξύ τρέχοντας. Λέω δεν μπορεί θα δεί ότι δεν έρχεται φιλικά και θα μου δείξει μια ανασφάλεια μια ένταση βρε αδερφέ κάτι. Μου πέρασε τελευταία στιγμή από το μυαλό να μην αντιδράσω. Να τον αφήσω να την αρπάξει την αγριάδα του να καταλάβει πως δεν είναι όλα τα ζώα ούτε προφανώς όλοι οι άνθρωποι φιλικοί. Πρέπει να είμαστε λίγο συγκρατημένοι ΠΡΙΝ γνωρίσουμε τον άλλο. Τέσπα αυτό σε χρόνο δευτερολέπτων να περνάνε στο μυαλό μου. Εν τέλει μας φτάνει το κόλλευ (εμείς ήμασταν εντελώς ακίνητοι και το κόλλευ από τη στιγμή που ξεκίνησε να τρέχει κατά πάνω μας 50 μέτρα(?) ή κάτι τέτοιο) Τη στιγμή λοιπόν που πάει να κλείσει το στόμα του πάνω στο μικρό (τώρα το μικρός για χάρη της κουβέντας απλώς-δεν είναι καθόλου μικρός σωματικά) εκεί ο προβληματισμός μου λύθηκε και αντέδρασα ενστικτωδώς χώνωντας, ένα κλάσμα του δευτερολέπτου πριν κλείσει το στόμα και δαγκώσει, μια κλωτσιά με την οποία του ήρθε ο ουρανός σφοντύλι. Και έφυγε. Ο δικός μου το χαβά του. Κουνάει ουρά. Την επόμενη φορά που ξανασυναντηθήκαμε με το ημιαδέσποτο κόλλευ μας γαύγισε αλλά δεν πλησίασε λόγω της κλωτσιάς που άρπαξε. Ο δικός μου εκεί. Να κουνάει ουρά και να θέλει να πάει κοντά του. Και προβληματίστηκα. Μήπως το ότι επενέβην ουσιαστικά τον κλείνω σε μια γυαλινη σφαίρα και δεν τον αφήνω να γνωρίσει τον πραγματικό κόσμο? Μήπως συμπερφιφέρομαι σαν τον μπαμπά ο οποίος βάζει μια ζωή στο παιδάκι μπρατσάκια και έτσι δεν θα μάθει ποτέ το παιδί του να κολυμπά? Το ερώτημα αυτό δεν θα προέκυπτε εάν ο σκύλος μετά ήταν επιφυλακτικός στην επόμενη συνέχεια με το συγκεκριμένο σκύλο. Λοιπόν? Συγγνώμη για το μεγαλο ποστ
(περιτό να πώ πως προβληματίστηκα πολύ τι τίτλο να βάλω)

 

[vasgial]

Καλα εκανες. Δεν ξερεις ποσο δυνατα μπορει να αρπαζε το μικρο σου. Τα μαθηματα που λες θα τα παρει μεσα απο την κοινωνικοποιηση με αλλα φιλικα σκυλια και οχι με αυτο τον τροπο. Καλητερα βεβαια θα ηταν αν πριν την κλωτσα προσπαθουσες να το αποτρεψεις με φωνες.

 

[Θανος]

Με άλλα φιλικά σκυλιά συναγελάζεται διαρκώς εξού και η μαλθακότητα του χαρακτήρα του. Λίγη επιφυλακτικότητα με σκύλους τους οποίους δεν ξέρουμε δεν κάνει κακό. Και το θέμα είναι πως αυτό το μάθημα με την επέμβαση μου του το στέρησα. Και αναρωτιέμαι αν έκανα καλά

 

[vasgial]

Καλα εκανες και εγω βγαινω με ενα στιλιαρι αλλα πρωτα ερχεται η φωνη και ο εκφοβισμος, αν δεις οτι δεν πιανουν απο το να τρεχεις για ραμματα, στην καλυτερη, ριξε.

 

[Θανος]

Ο προβληματισμός δεν είναι στο αν έκανα καλά και έριξα την κλωτσιά στο ξένο σκυλί. Την κλωτσιά η θα την έριχνα εγώ ή θα αμυνόταν ο σκύλος μου. Το θέμα εινα πως αν επεμβαίνω διαρκώς δεν δίνω την ευκαιρία στο σκύλο να διαπιστώσει πως υπάρχουν και καλά και κακα σκυλιά, φιλικά και μη φιλικά και πως πρέπει να είναι επιφυλακτικός.

 

[l.Kyveli]

O σκύλος είναι στην εφηβεία του και ίσως να μην αμυνόταν. Αλλά και να αμυνόταν τι πάει να πει θα επέτρεπες να γίνει σκυλοκαβγάς εν γνώσει σου με τον ένα αντίπαλο να είναι ο ίδιος σου ο σκύλος. Έκανες πολύ καλά και το απέτρεψες.

 

[Θανος]

Εάν ο σκύλος μου μετά από το συμβάν όταν συναντούσε τον άλλο σκύλο (τον συγκεκριμένο) δεν κούναγε ουρά και δεν έκανε σα χαζοχαρούμενο αλλά ήταν επιφυλακτικός ή έστω αδιάφορος για τον σκύλο που του επιτέθηκε τότε θα έλεγα πως ναι πήρε το μάθημα του παρόλο που αντέδρασα εγώ αντί για αυτόν. Το θέμα είναι πως ο δικός μου δεν πρέπει να πήρε μυρωδιά για το τι έγινε. Δλδ δεν αντιλήφθηκε οτι ο άλλος σκύλος είχε κακές προθέσεις και ότι αν δεν τον απέτρεπα εγώ θα τον δάγκωνε. Και αυτό είναι μείον του. Δηλαδή τι έπρεπε να τον αφήσω να τον αρπάξει ο άλλος για να καταλάνει πως ΔΕΝ είναι όλα τα σκυλιά φιλικά? Δεν το έκανα αλλά ο σκύλος δεν αποκόμισε τίποτα από αυτό

 

[vasgial]

Εσυ πρεπει να το βλεπεις σαν να ειναι το παιδι σου. Δηλαδη το παιδι σου αν ηταν πολυ φιλικο και κοινωνικο θα αφηνες να το σαπακιασουν για να μαθειοτι δεν ειναι ολοι φιλικοι?

 

[Θανος]

Στο παιδί μου θα εξηγούσα λεκτικώς αφενός. Αφετέρου δεν θα επενεβαινα αν δεν υπήρχε μεγάλος κίνδυνος. Αν έβλεπα ένα μαινόμενο εξαγριωμένο θεόρατο τσοπανόσκυλο να τρέχει με τρομερή ορμή προς το σκύλο μου τότε ναι θα αντιδρούσα προφανώς γιατί η ζημιά που θα μπορούσε να του προκαλέσει θα ήταν μεγάλη. Αλλά αν επρόκειτο το κόλλευ να τον τραμπουκίσει ή οτιδήποτε (΄ποση ζημιά μπορεί να κάνει ένα ημίαιμο κόλλευ σε ένα στάφυ..?) τότε δεν θα επενέβαινα. Αλλά εν τέλει επενέβην...

 

[vasgial]

Ενα ημιδεσποζομενο κοπριτικο που εχει πειρα στο δρομο σε ενα 10 μηνων σταφυ που ειναι αγκαλιες και χαδια μπορει να κανει ανεπανορθωτη ζημια. Αν θες ομως τοσο πολυ να παρει το μαθημα του μπορεις την επομενη φορα να μην επεμβεις.

 

[yasemin]

Το να διορθωθει ενοχλητικο κουταβι απο ενα ενηλικο σκυλι ειναι αλλο και αλλο να εμπλακει σε καυγα με ενα σκυλι που ερχεται με αγριες διαθεσεις.
Αν δαγκωθει το σκυλακι σου δεν θα ειναι μαθημα αλλα ισως η αιτια για μελλοντικες πολυ ασχημες συμπεριφορες.

 

[Amaliaz]

Μου φαινεται απολυτα φυσιολογικη και επιθυμητη η αντιδραση του σκυλου σου οταν βλεπει αλλο σκυλο. Ο Ντιεγκο ηταν ετσι ακιβως μεχρι 18 μηνων. Δε σκεφτοταν καν να τσακωθει ακομα και αν ο αλλος σκυλος ερχοταν με επιθετικες διαθεσεις. Βεβαια αυτο δεν ισχυει πια..
Και εσυ μια χαρα αντεδρασες .. οπως σου ειπε η yasemin αλλο διορθωση απο ενα μεγαλυτερο σκυλο σε μικροτερο και αλλο επιθεση. Εσυ πρεπει να αποφευγεις τετοιες "συναντησεις" ασχετα με το αν καταλαβενει ο κουταβος τη διαθεση του αλλου ή οχι.

 

[ICE]

Θανο δυστυχως αυτο ειναι ενα προβλημα: "μπρος γκρεμος και πισω ρεμα". Καλα εκανες και απετρεψες, αν και ισως αν γινοταν με διαφορετικο τροπο να υπηρχε και καποιο μαθηματακι τελικα για τον μικρο. Εννοω δηλαδη να εμπαινες μεν μπροστα με φωνη, αλλα να μην εξαφανιζοταν ο αλλος οπως εγινε με την κλωτσια.

Νομιζω οτι δεν μπορουμε να τα εχουμε ολα και μαλιστα σε αυτην την ηλικια, και κοινωνικο και αμυντικο δηλαδη. Εσυ απο οσο ξερω εχεις κανει τεραστιες προσπαθειες για να ειναι κοινωνικος ο σκυλος σου και μπραβο.
Συμφωνω με την Αμαλια και εστιαζω και εγω στο οτι μεγαλωνοντας θα αλλαξει απο μονος του καποια πραγματα.

Sent from my HTC HD2 using Tapatalk

 

[Θανος]

Μάλιστα, ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Θα δούμε λοιπόν στο εγγύς μέλλον

 

[Orilis]

Βρε καλά έκανες, μην το μετανοιώνεις ούτε στιγμή, απλά θα συμφωνήσω με vasgial ότι πριν την κλωτσιά ίσως να είχες αποτρέψει το κόλλεϋ με φωνές ή χτύπημα του ποδιού στο έδαφος...

Το να δεχτεί ο σκύλος σε τόσο αθώα ηλικία επίθεση μπορεί να βγάλει έντονη επιθετικότητα όταν ο σκύλος οριμάσει... Και μετά δεν μαζεύεται και τόσο εύκολα. Εμείς δεν τα έχουμε καταφέρει πάντως... Είναι κρίμα να χαλάσεις την τόση κοινωνικοποίηση που έχεις κάνει.

Πιστεύω ότι μεγαλόνωντας θα γίνει επιφυλακτικός εκεί που πρέπει. Αλλά άλλο επιφυλακτικός και άλλο επιθετικός...