Πολύ ενδιαφέροντα όλα τα παραπάνω, σχόλια. Για να κάνω και λίγο το δικηγόρο το διαβόλου, επιστρέψτε μου να προσθέσω, ότι όπως στην εκπαίδευση και τη συμβίωση με ένα σκύλο η αβίαστη κι αποτελεσματική επικοινωνία είναι το παν, το ίδιο συμβαίνει και στη μεταξύ μας διάδραση. Στο βίντεο που είδαμε παραπάνω, σε ένα πρώτο επίπεδο παρατήρησα ένα πρόβλημα στην ζωντανή σύνδεση. Ο ήχος είχε καθυστέρηση, δε ξέρω αν είχε κι επιστροφή, με αποτέλεσμα ένας ουσιαστικός διάλογος, ακόμη κι ένας μονόλογος από τον εκπαιδευτή, να σταθεί πραγματικά ανέφικτος. Ο συμπαθής κυριούλης αναγκαζόταν να επαναλαμβάνει τις φράσεις του μήπως και συγκεντρωθεί στην πρόταση που πάλευε να ολοκληρώσει κάθε φορά, εν μέσω επιστροφής ήχου, διακοπών και άχρηστων παρεμβάσεων από τους παρουσιαστές.
Για εμένα ήταν ξεκάθαρο, ότι είχε πάθει κοκομπλόκο, και δε ξέρω αν αυτό το συναίσθημα μεταδόθηκε και στη συμπεριφορά των σκύλων. Δεν είναι ο στόχος μου να τον υποστηρίξω, και φυσικά δε μπορώ να γνωρίζω πόσο πιο επικοινωνιακός και "λειτουργικός" θα ήταν σε φυσιολογικές συνθήκες. Το σίγουρο είναι, ότι δεν έγινε η παραμικρή εμβάθυνση, στο υποτιθέμενο θέμα, και το μόνο που αναδείχθηκε από αυτή τη σύνδεση είναι η αυτονόητη ενδεχόμενη επικινδυνότητα των άγνωστων ζώων, που θα έπρεπε να μας κάνει επιφυλακτικούς, και μια δυσκολία για να μην πω ανικανότητα στην επικοινωνία. Ξεκάθαρα τουλάχιστον μεταξύ των ανθρώπων.
Τώρα κατά πόσο ένας αντι-επικοινωνιακός άνθρωπος (σχεδόν αυτιστικός, αν και στις ηλικίες αυτές κυκλοφορούν και εγκεφαλικά) μπορεί να είναι ικανός και αποτελεσματικός εκπαιδευτής με τα σκυλιά, μόνο οι επαγγελματίες μπορούν να μου το απαντήσουν. Επειδή τελευταία τυγχάνει να πετυχαίνω όλο και περισσότερο κόσμο που δεν το έχει ξεκάθαρα με την επικοινωνία, να στρέφεται σε επαγγέλματα γύρω από το σκύλο, θα με ενδιέφερε πολύ μια απάντηση στο παραπάνω ερώτημα.