Οι καλοί εκπαιδευτές, θα ήθελαν να μπορούσαν να ασχοληθούν με το κουτάβι, ας μην πω από την μέρα που θα γεννηθεί, σίγουρα όμως το συντομότερο δυνατόν. Συνήθως "μπλοκάρονται" από τις οδηγίες των κτηνιάτρων, για "απομόνωση" του κουταβιού, μέχρι να κάνει όλα του τα εμβόλια. Το θεωρούν λάθος και χαμένο πολύτιμο χρόνο, σε πολύ σημαντική ηλικία. Θεωρούν ότι αξίζει να πάρεις το ρίσκο, προκειμένου να έχεις ένα απόλυτα ισορροπημένο ενήλικο σκύλο. Επειδή όμως το παραπάνω ρίσκο, το βλέπεις αλλιώς όταν είσαι ο ιδιοκτήτης του κουταβιού, καλό είναι, αν το σηκώνει η τσέπη σου, αμέσως μετά την ολοκλήρωση του κύκλου των εμβολίων, να μιλήσεις με κάποιον εκπαιδευτή. Καλή ιδέα είναι και τα κουταβονηπιαγωγεία. Αν πάντα, αντέχει η τσέπη σου. Στο μεταξύ, όσο και αν μπορείς, να παίρνεις το κουτάβι αγκαλιά [ένα ειδικό μάρσιπο είναι πολύ πρακτικό] και να το "εκθέτεις" σε κόσμο, φασαρία, ήχους, φώτα κλπ ασφαλείς καταστάσεις, μόνο καλό μπορείς να του κάνεις. Μπορείς να καλέσεις και κάποιον εκπαιδευτή στο σπίτι, να σου δώσει τις πρώτες οδηγίες χρήσεως. Οτι μπορείς εν πάσει περιπτώσει να κάνεις, όσο νωρίτερα μπορείς, τόσο το καλύτερο για την διαπαιδαγώγηση του σκύλου σου. Ειδικά αν είναι ή...νομίζεις ότι είναι...τραμπούκος, όπως λες.