Καλημέρα παιδιά.
Το θέμα αφορά άλλο μέλος, η οποία αυτήτη στιγμή αντιμετωπίζει πρόβλημα με τον υπολογιστή της και χρειάζεται βοήθεια.
Ανοίγω το θέμα λοιπόν για να μαζέυονται οι απαντήσεις και θα μπει και η ίδια να μιλήσει όταν με το καλό λήξουν τα τεχνικά θέματα....
Η κοπέλα έχει δύο Yorkshire Terrier... τη Ζιζελ, από γέννα ιδιώτη (ενός έτους) και τη Φοίβη από εκτροφέα (3 μηνών περίπου).
Το πρόβλημά μας το έχουμε με το κουτάβι και την πάνα...
Η μεγάλη δεν αντιμετώπισε ποτέ πρόβλημα με το θέμα πάνα. Από την πρώτη μέρα την ήξερε λόγω μαμάς και γιαγιάς της, και στο νέο σπίτι την τήρησε και την τηρεί μέχρι σήμερα ευλαβικά!! No pana, no tsisa....
Όπου κι αν βρίσκεται απλά θα ψάξει με μανία για πάνα και θα αλλάξει δωμάτια για να πάει σε αυτή.... όλα καλά λοιπόν.
Η μικρή είναι εντελώς το αντίθετο...
μεγαλωμένη και αυτή κατά δήλωση σε πάνα, δεν έχει καμία επαφή με το αντικείμενο!
Σοβαρά τώρα, η μικρή της παρέας περιμέναμε ότι με τις συνδυασμένες προσπάθειες "μαμάς" και "αδελφής" θα το έχει πιο εύκολα.... αλλά τσούκου...
Η μικρή ενώ έχει κάπως αρχίσει να πιάνει το κόνσεπτ της πάνας.... δεν αντιδρά σαν όλα τα κουτάβια για να προλάβουμε τυχόν λάθος.... δεν μυρίζει, δεν κλαίει, δεν φέρνει σβούρες.... αντίθετα τα αμολάει μπαμ και κάτω.
Το γεγονός δε ότι τα σκυλάκια είναι δύο είναι δύσκολο να επικεντρωθεί κανείς στην εκπαίδευση του κουταβιού, διότι κυνηγιούνται σε όλο το δωμάτιο και είναι δύσκολο να παρατηρήσεις όχι για σημάδια έστω για το ίδιο το λάθος για να διορθώσεις και να δείξεις τι είναι αυτό που θες....
Περιττό να πω ότι έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον καναπέ..... με το που ανεβαίνει για χουζούρι τσουπ, τα αμολάει.....
Είναι εύκολο να μας πει κάποιος με ίδιο σκηνικό (δύο σκυλια, ένα κουτάβι.... κλπ) πως αντιμετώπισε τα παραπάνω θέματα....
Το θέμα αφορά άλλο μέλος, η οποία αυτήτη στιγμή αντιμετωπίζει πρόβλημα με τον υπολογιστή της και χρειάζεται βοήθεια.
Ανοίγω το θέμα λοιπόν για να μαζέυονται οι απαντήσεις και θα μπει και η ίδια να μιλήσει όταν με το καλό λήξουν τα τεχνικά θέματα....
Η κοπέλα έχει δύο Yorkshire Terrier... τη Ζιζελ, από γέννα ιδιώτη (ενός έτους) και τη Φοίβη από εκτροφέα (3 μηνών περίπου).
Το πρόβλημά μας το έχουμε με το κουτάβι και την πάνα...
Η μεγάλη δεν αντιμετώπισε ποτέ πρόβλημα με το θέμα πάνα. Από την πρώτη μέρα την ήξερε λόγω μαμάς και γιαγιάς της, και στο νέο σπίτι την τήρησε και την τηρεί μέχρι σήμερα ευλαβικά!! No pana, no tsisa....
Όπου κι αν βρίσκεται απλά θα ψάξει με μανία για πάνα και θα αλλάξει δωμάτια για να πάει σε αυτή.... όλα καλά λοιπόν.
Η μικρή είναι εντελώς το αντίθετο...
μεγαλωμένη και αυτή κατά δήλωση σε πάνα, δεν έχει καμία επαφή με το αντικείμενο!
Σοβαρά τώρα, η μικρή της παρέας περιμέναμε ότι με τις συνδυασμένες προσπάθειες "μαμάς" και "αδελφής" θα το έχει πιο εύκολα.... αλλά τσούκου...
Η μικρή ενώ έχει κάπως αρχίσει να πιάνει το κόνσεπτ της πάνας.... δεν αντιδρά σαν όλα τα κουτάβια για να προλάβουμε τυχόν λάθος.... δεν μυρίζει, δεν κλαίει, δεν φέρνει σβούρες.... αντίθετα τα αμολάει μπαμ και κάτω.
Το γεγονός δε ότι τα σκυλάκια είναι δύο είναι δύσκολο να επικεντρωθεί κανείς στην εκπαίδευση του κουταβιού, διότι κυνηγιούνται σε όλο το δωμάτιο και είναι δύσκολο να παρατηρήσεις όχι για σημάδια έστω για το ίδιο το λάθος για να διορθώσεις και να δείξεις τι είναι αυτό που θες....
Περιττό να πω ότι έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον καναπέ..... με το που ανεβαίνει για χουζούρι τσουπ, τα αμολάει.....
Είναι εύκολο να μας πει κάποιος με ίδιο σκηνικό (δύο σκυλια, ένα κουτάβι.... κλπ) πως αντιμετώπισε τα παραπάνω θέματα....