Καλησπέρα!
Ιδανικά θέλουμε να προλαμβάνουμε και όχι να διορθώνουμε. Με το "προλαμβάνουμε" εννοώ πως αρχίζουμε χτίζοντας μια γερή σχέση από την πρώτη μέρα, με εργαλεία το φαγητό, τα χάδια και κυρίως το παιχνίδι.
Σε μικρή ηλικία δε χρειάζεται καν να σκεφτόμαστε το θέμα διόρθωση και ταυτόχρονα με το "δέσιμο" και την σχέση μας χρησιμοποιούμε την αδιαφορία και την ανακατεύθυνση. Δηλαδή, αγνοούμε όσα μπορούν να αγνοηθούν και "αλλάζουμε θέμα" όταν μπορούμε. Με αυτόν τον τρόπο και περνώντας ο καιρός θέλουμε να αποφύγουμε τις συγκρούσεις.
Επίσης, με το "προλαμβάνουμε" εννοώ πως πρέπει και να προβλέπουμε καταστάσεις και πιθανές αντιδράσεις του σκύλου μας και να δρούμε γρηγορότερα και σοφότερα ώστε να μη φτάνουμε στο σημείο που να πρέπει να χρησιμοποιήσουμε "υπερβολική διόρθωση" και σύγκρουση.
Άλλο ένα βασικό είναι πως η διόρθωση προϋποθέτει γνώση. Γνώση όχι μόνο στο πως πρέπει και μπορούμε να διορθώσουμε, αλλά και γνώση από πλευράς του σκύλου στο τι του ζητάμε. Πολλές φορές οι ιδιοκτήτες βιάζονται να διορθώσουν ξεχνώντας ή αγνοώντας πως ο σκύλος τους δεν έχει καταλάβει τι του ζητούν. Άρα, πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι ο σκύλος μας ξέρει, έχει μάθει τι πρέπει να κάνει και πως πρέπει να αντιδράσει.
Επειδή, λοιπόν, κάτω από τον τίτλο "διόρθωση" μπορούμε να γράψουμε βιβλίο...
Αν θες δώσε ένα πιο συγκεκριμένο πλαίσιο και παράδειγμα για να συζητήσουμε.
Πρόκειται για ένα από τα πιο δύσκολα και αμφιλεγόμενα θέματα συζήτησης, διότι υπάρχουν πολλές φιλοσοφίες και πολλές πληροφορίες (και παραπληροφόρηση) σχετικά με αυτό το θέμα. Πώς και πότε χρησιμοποιούμε, είδος διόρθωσης, τρόπο εφαρμογής, χρόνος (timing), κλπ.