Διαφορές στη σχέση μας με εργασιακό ή όχι σκύλο.

[mareco]

Τα μηνύματα μεταφέρθηκαν από εδώ
.....................................................................................................

Από την εργασία μαθαίνεις το ζώο, το ψυχολογείς, ανοίγει ένα άλλο επίπεδο κατανόησης μεταξύ του ιδιοκτήτη και του σκύλου του.
Αυτό δεν μαθαίνεται στον καναπέ με χάδι.

Πας στοίχημα;

Εγώ δεν θα σου πω τι μαθαίνει από την εργασία, ούτε ο σκύλος ούτε ο ιδιοκτήτης του, γιατί δεν ξέρω.
Μήπως κι εσύ δεν πρέπει να είσαι τόσο απόλυτος;

 

[kkranis]

Μαρία,

επειδή ο trickius έχει και τα χάδια στον καναπέ, αλλά και την δουλειά μέσα στο στίβο, νομίζω ότι μπορεί να βγάλει κάποια συμπεράσματα

 

[Sofouli]

Κώστα,
όλοι μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα (ενδιαφέρον να γίνει νέο νήμα η φράση του trickius)

Μιας και είχα σκυλιά που "δούλευαν" για μένα,αν μπορείς να το πεις έτσι,
αλλά και καναπεδόσκυλα,
δεν βλέπω κάποια ιδιαίτερη διαφορά που να κάνει την σχέση μου με το καναπεδόσκυλο λιγότερο ικανή στο να το κατανοώ και να το ψυχολογώ.

Θα με ενδιέφερε να ακούσω από που πηγάζει αυτό το συμπέρασμα.

 

[kkranis]

ΟΚ

Εγώ τον έχω και καναπεδόσκυλο (όχι ακριβώς στον καναπέ, αλλά μέσα στο σπίτι με πολλά χάδια και ενασχόληση) και στο στίβο

Αυτά που κερδίζω στο στίβο, ακριβώς γιατί εμπεριέχεται και το παιχνίδι σε ασύγκριτα μεγάλη ένταση, απ' ότι μπορεί να υπάρχει στο σπίτι, δε συγκρίνονται με τα κέρδη της οποιασδήποτε συμβατικής ενασχόλησης (βόλτα, παρέα, χάδια) του "συνηθισμένου" σκύλου μέσα στο σπίτι

 

[mareco]

Ας το κάνουμε τότε πιο συγκεκριμένο
Τι ακριβώς σημαίνει για σας (τους εργασιακούς), η έκφραση "ψυχολογώ τον σκύλο μου" ή "έχω άλλο επίπεδο κατανόησης".
Τι περιλαμβάνει αυτή η κατανόηση, που πιστεύετε ότι δεν μπορούμε ίσως να την πετύχουμε εμείς;

 

[Sofouli]

Eγώ από στίβους προσωπικά δεν ξέρω,
ερασιτεχνικά ασχολούμουν με το κυνήγι όμως.

Μέσα από αυτή την ασχολία είδα ότι είναι πιο εύκολο να ξυπνήσεις κάποια συναισθήματα στον σκύλο σου.
Οι σκύλοι μου, έμαθαν πιο γρήγορα την πειθαρχία,την ομαδικότητα (η λέξη χρίζει ανάλυσης, δεν είναι σωστή, αλλά αυτή μου ήρθε στο μυαλό),και ξεπέρασαν τις φοβίες τους και απέκτησαν αυτοπεποίθηση πολύ πιο γρήγορα (σε σχέση με τα καναπεδόσκυλα μου)
Δεν θα αναφερθώ στην εκτόνωση, τεράστιο κομμάτι.

Αυτά είναι μερικά από τα υπέρ στα σκυλιά μου, που δεν ήταν απλά καναπεδόσκυλα.

Όμως,
είδα τα ίδια αποτελέσματα και με τα καναπεδόσκυλα,
με την μόνη διαφορά πως μου πήρε πιο πολύ χρόνο.

Πιστεύω πως την σχέση που χτίζουμε με τον σκύλο μας,
είτε ο σκύλος δουλεύει είτε όχι,
μπορούμε να την θέσουμε στις ίδιες βάσεις,
και η σχέση αυτή δεν αλλάζει και δεν έχει σχέση με το αν ο σκύλος δουλεύει.

Άσχετα με τον χρόνο και τον κόπο,
καταλήγουμε στο ίδιο αποτέλεσμα.

Αυτά μπορεί να είναι τυχαία συμπεράσματα ή και συμπτώσεις που διαμόρφωσαν την άποψη μου με την μέχρι τώρα μικρή μου εμπειρία.
Μπορεί και να είναι έτσι μπορεί και όχι, και θα ήθελα να ακούσω και άλλες απόψεις.

 

[Teobullmastiff]

οπως ενας σκυλος εργαζεται στο σπορ,

ετσι εργαζεται και στην στανη,στο κυνηγι,στην φυλαξη(οποιασδηποτε μορφης),στην θεραπεια,στην διασωση κλπ.

καποτε ειδα ενα αφιερωμα στον διασωστη και τον σκυλο του (Γ.Π.).Εκει να δειτε δεσιμο.......

 

[mareco]

Ναι, αλλά τι είναι επιτέλους αυτό το σούπερ "δέσιμο" ;
Τι περιλαμβάνει;
Θέλω να πω...πόσο διαφορετικό είναι πια, από το δέσιμο που έχω εγώ, ας πούμε με τα δικά μου σκυλιά;
Μήπως δηλαδή, πρέπει να σταματήσω να καμαρώνω...

 

[Teobullmastiff]

η εργασια (βαλτε οποια θελετε) "δενει" αρκετα τον σκυλο με τον ανθρωπο.

τους "δενει" με εναν διαφορετικο τροπο,ο σκυλος θελει να ευχαριστησει το "χερι που τον ταιζει",ο ανθρωπος μενει ικανοποιημενος απο τον "εργατη" του.

εαν το αναπτυξουμε λιγο,

στο σπορ π.χ (οπως το αντιλαμβανομαι) η ολη διαδικασια που περνανε Χειριστης και σκυλος ειναι ανωτερη της καθημερινης απλης συνηθισμενης βολτας στο παρκο.

οι δυσκολιες,οι νεες καταστασεις που μαθαινει ο σκυλος και ο ανθρωπος,η στιγμες που και οι 2 φτανουν στα ορια τους (ακριβως οπως ενας αθλητης),η χαρα και των δυο οποιο και εαν ειναι το αποτελεσμα και η επιβραβευση που δεχονται (ο σκυλος απο τον χειριστη του,ο χειριστης απο την χαρα και την κ@βλ@ της ολης κατασταστης που μολις περασαν) ειναι βαθυτερες μορφες επικοινωνιας,"Δεσιματος",κατανοησης των δυο ειδων (ανθρωπου-σκυλου) και αρκετων ακομη παραγοντων.

 

[DOG.CRIME]

η εργασια (βαλτε οποια θελετε) "δενει" αρκετα τον σκυλο με τον ανθρωπο.

τους "δενει" με εναν διαφορετικο τροπο,ο σκυλος θελει να ευχαριστησει το "χερι που τον ταιζει",ο ανθρωπος μενει ικανοποιημενος απο τον "εργατη" του.

εαν το αναπτυξουμε λιγο,

στο σπορ π.χ (οπως το αντιλαμβανομαι) η ολη διαδικασια που περνανε Χειριστης και σκυλος ειναι ανωτερη της καθημερινης απλης συνηθισμενης βολτας στο παρκο.

οι δυσκολιες,οι νεες καταστασεις που μαθαινει ο σκυλος και ο ανθρωπος,η στιγμες που και οι 2 φτανουν στα ορια τους (ακριβως οπως ενας αθλητης),η χαρα και των δυο οποιο και εαν ειναι το αποτελεσμα και η επιβραβευση που δεχονται (ο σκυλος απο τον χειριστη του,ο χειριστης απο την χαρα και την κ@βλ@ της ολης κατασταστης που μολις περασαν) ειναι βαθυτερες μορφες επικοινωνιας,"Δεσιματος",κατανοησης των δυο ειδων (ανθρωπου-σκυλου) και αρκετων ακομη παραγοντων.

Ακριβώς!

 

[mareco]

Πάλι θεωρία.
Στην πράξη βρε παιδιά τι διαφορετικό γίνεται;
Ο δικός σου σκύλος π.χ. Θοδωρή [χρησιμοποιώ εσένα στην αντίπαλη ομάδα], είναι ας πούμε τι; Πιο υπάκουος από τον Σωτήρη;
Θέλω να το κάνω τόσο συγκεκριμένο και να μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου.
Πιο χαρούμενος, πιο ευτυχισμένος, πιο υγιής; Πιο κολλημένος επάνω σου; Πιο πλήρης χαρακτήρας, με καλύτερη ψυχολογία;
Τι περισσότερο θα είχε το δικό σου λοιπόν σκυλί, σε σχέση με το δικό μου;
Και πως είσαστε σε θέση να το μετρήσετε αυτό και να το βάλετε σε κλίμακα;
Αν βάλουμε τα σκυλιά μας, δίπλα-δίπλα, σε τι θα διαφέρουν; Τι είναι αυτό που θα υποδεικνύει ποιό από τα δύο, έχει πιο ισχυρό δεσμό
με το αφεντικό του;

 

[Tricky]

Ναι, αλλά τι είναι επιτέλους αυτό το σούπερ "δέσιμο" ;
Τι περιλαμβάνει;
Θέλω να πω...πόσο διαφορετικό είναι πια, από το δέσιμο που έχω εγώ, ας πούμε με τα δικά μου σκυλιά;
Μήπως δηλαδή, πρέπει να σταματήσω να καμαρώνω...

Το ιδιο αναρωτιομουν και εγω αλλα επειδη οι εργασιακηδες του φορουμ το πιστευουν και το τονιζουν (χωρις να εχουν οφελος) εγω πλεον τους πιστευω...Σε καθε σχεση μπορει να υπαρχει κατι δυνατοτερο , το οποιο φυσικα δεν απαξιωνει αυτο που ζεις εσυ ή εγω.Μπορει να ειναι αλλου ειδους σχεση , δεν ξερω.

Προσωπικα , ειμαι σχεδον σιγουρος οτι το σπορ (εφοσον γινεται σωστα για να περασουν ολοι καλα ,με σεβασμο στο σκυλο και οχι ως αυτοσκοπος ''προβολης'' του κατοχου) μπορει να βελτιωσει τη σχεση ανθρωπου-σκυλου ...φυσικα , η βελτιωση (οπως την αντιλαμβανομαστε) πολλες φορες εξαρταται και απο τον ιδιο το σκυλο ως ''υλικο'' (πχ ποσο ''ανθρωποκεντρικα γονιδια'' εχει ή ποσες ''γεννετικες δυσκολιες'' αμβλυνονται μεσα απο το σπορ).

 

[johnk]

Και εγώ με την (τεμπέλικη) ομάδα της Μαρίας είμαι...

Αν, όμως, δεχτούμε το "θέσφατο" (αν είναι αληθές) που λέει: άσκηση --> πειθαρχία --> αγάπη (με αυτή, ακριβώς, τη σειρά), τότε οι σωστοί "εργασιάκηδες" προσφέρουν στο σκύλο τους το πρώτο (και, ίσως και το δεύτερο), σε ιδιαίτερα μεγαλύτερο βαθμό από "εμάς", οπότε κάτι μπορεί να λέει αυτό για το δέσιμο με το σκύλο τους...

 

[mareco]

Δεν έχω πρόβλημα στο να πιστέψω μια θεωρία. Εχω πρόβλημα με την ισοπέδωση των υπόλοιπων.
Το ιδανικό είναι διαφορετικό για τον καθένα. Δεν πιστεύω ότι την διαφορά στην σχέση, την κάνει η "εργασία" του σκύλου, αλλά το συνολικό πακέτο. Εγώ ας πούμε για τον εαυτό μου καμαρώνω [γιατί δεν πρόκειται να σταματήσω ], ότι έχω έναν σούπερ σκύλο, με όλα τα προτερήματα, που με ενδιαφέρουν εμένα, μα όλα όμως. Και η μεταξύ μας σχέση είναι μοναδική. Ασύγκριτη. Και αχτύπητη. Και δεν με ενδιαφέρει να την συγκρίνω με την σχέση κανενός άλλου με τον σκύλο του. Είμαι απόλυτα ευχαριστημένη από αυτό που έχω. Γιατί να κάτσω να το βάλω σε πλαίσια και κλίμακες και συγκριτικές συνθήκες; Το θεωρώ κουτό. Είναι κάτι άυλο που δεν μπορεί να μετρηθεί σε μονάδες μέτρησης και να πω, το δικό μου είναι τόσο, το δικό σου, πόσο;

Γιάννη μου, η "τεμπελιά" είναι σχετική. Εχω την ευλογία να έχω έναν σκύλο που πιστεύω, ότι αν εγώ δεν ήμουν άσχετη, θα διέπρεπε σε πολλά. Και αν η εργασία μπορεί να είναι "οτιδήποτε", έχω έναν σκύλο που στα εννιά του, έχει την ενέργεια κουταβιού και την διάθεση να "δουλεύει", με κουκουνάρια και μπαλάκια, όλη μέρα. Μα όλη μέρα, κάθε μέρα. Δεν είναι σκυλί του καναπέ. Μπορεί κάποιοι να γελάσουν, αλλά πιστεύω ότι έχει μοναδικά γονίδια, "εργασιακού" σκύλου. Καλώς ή κακώς δεν "εργάσθηκε" ποτέ στην ζωή του. Το δέσιμο όμως δημιουργήθηκε ούτως ή άλλως. Αρα; Για να μην μιλήσω για πειθαρχία και υπακοή...

 

[Teobullmastiff]

Ποτε περασα εγω στην εργασιακη ομαδα?...απ'οσο ξερω,"τεμπελης" ειμαι.

Μαρια δεν ειναι θεωριες τα οσα εγραψα,αλλα το ζουμι απο διαβασμα,συζητηση με εκπαιδευτη και προσωπικη αποψη.

επισης πριν καιρο εγραψα οτι κανεις δεν μπορει και δεν πρεπει να μειωνει τον αλλο.

 

[pouf]

συμφωνω με μαρεκο, και γω αυτο εχω διαπιστωσει απο τις παρεες μου με τους τεμπεληδες

 

[DjSoukis]

Οι σχέσεις "σφυριλατούνται" μέσα από τις δυσκολίες...

Οι "δυσκολίες" δεν είναι απαραίτητο να είναι δυσάρεστες ή "χτυπήματα της μοίρας", μπορεί να είναι και επιθυμητές, ερχόμενες μέσα από ενασχολήσεις που απαιτούν συγκεκριμένα πράγματα, σε συγκεκριμένο βαθμό/επίπεδο.

Ο άνθρωπος που εργάζετε μαζί με τον σκύλο του, που συνεργάζετε καλύτερα, καλείτε να δίνει μεγάλη προσοχή σε πολλά...καλείτε να "διαβάζει" τον σκύλο συνέχεια (ή πολύ τακτικά) και το ίδιο απαιτείται και από τον σκύλο.

Ακόμα και τις ώρες που δεν "εργάζονται" σκέφτονται και οι δύο (μη γελάσετε, ναί και ο σκύλος) πως θα βελτιωθούν, τι λάθη κάνουν και πως θα "ευχαριστήσουν" ο ένας τον άλλο...Τουλάχιστον, έτσι πρέπει.

Υπό συνθήκες "κανονικής" εργασίας (όχι σπορ) ο ένας εξαρτάτε από τον άλλο σε μεγάλο βαθμό, ακόμα και η ζωή τους μπορεί να είναι "δεμένη" και να κρίνετε από την σωστή λειτουργία της ομάδας.

Όλα τα παραπάνω αναγκάζουν και τους δύο να είναι ένα "κλικ" (έστω) πιο προσεκτικοί και σε "εγρήγορση" και κυρίως με μεγάλη ενσυναίσθηση (η ικανότητα να βλέπεις τον κόσμο με τα μάτια του άλλου).

Ο "απλός" ιδιοκτήτης λειτουργεί ανάλογα σε περιπτώσεις "υψηλών απαιτήσεων" όπως για παράδειγμα όταν ο σκύλος αρρωστήσει...Εκεί η αγάπη του ιδιοκτήτη προς τον σκύλο τον ωθεί να προσέχει κάθε λεπτομέρεια, κάθε συμπεριφορά για να μπορεί να την αξιολογήσει και να δράσει ανάλογα.Μαθαίνει λοιπόν, να "διαβάζει" τον σκύλο του για να μπορεί να τον θεραπεύσει, να τον βοηθήσει.Ταυτόχρονα και ο σκύλος, μέσα από τις "απαιτητικές" αυτές συνθήκες, βλέπει μια άλλη πτυχή του ανθρώπου του και "δένετε" ακόμα περισσότερο μαθαίνοντας τον.

Σίγουρα υπάρχουν ιδιοκτήτες που δεν "χρειάζονται" κάποιο σπορ, μια εργασία ή μια ασθένεια για να "σκύψουν" και να παρατηρήσουν τον σύντροφο τους.Το κάνουν καθημερινά, δεν μένουν στην επιφανειακή "αγάπη" του "το χαϊδεύω, το ταΐζω, το ποτίζω", αλλά επιζητούν μια πιο βαθιά επικοινωνία με τον σκύλο, είτε από "περιέργεια" και ενδιαφέρον, είτε από αγάπη και ενδιαφέρον.

Νομίζω (και ελπίζω) πως οι "τεμπέληδες" που "παρεξηγούνται" ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία και για αυτό "ενοχλούνται" (φυσιολογικό και εγώ το παθαίνω)...Από την άλλη πλευρά θέλω να πιστεύω πως και οι "εργασιάκηδες" που "υπερηφανεύονται" και προσπαθούν να "πείσουν" για την "ανωτερότητα" της σχέσης τους με τον σκύλο, να βρίσκουν τον εαυτό τους στις παραπάνω περιγραφές.

Διαφορετικά μιλάμε απλά για συζητήσεις του ποιος την έχει πιο μεγάλη...την αγάπη και ποιός την έχει πιο καλή...την σχέση!

 

[superman]

εγω παιδια θα πω και τη δικια μου γνωμη.
η εργασια(οποιαδηποτε)η σπορ συνηθως δενει τη σχεση μεταξυ σκυλου ιδιοκτητη περισσοτερο απο τον μεσο ιδιοκτητη.
γιατι?γιατι αλλο να εχεις ενα σκυλο να ασχολεισε σαν μεσος ιδιοκτητης ας πουμε
και αλλο να προσπαθεις να φτασεις σε ενα επιπεδο με το σκυλο σου
αυτο εχει ως αποτελεσμα συνηθως να περνα περισσοτερο και ποιοτικοτερο χρονο με τον κοπρο
να προσπαθεις να ξεπερασεις τα προβληματα που σου βγαζει ο σκυλος στην εργασια ητε λογω χαρακτηρα ητε λογω του δικου σου λαθους.οποτε φτανεις σε σημειο 24ωρες το 24 να προσπαθεις να ψυχολογεις το σκυλο(διαβαζεις)και το ιδιο αυτος εσενα.μπαινει το μυαλο του σε ενα τρυπακι παντα να προσπαθει να καταλαβει τι ζητας.
καταλαβαινει πως το καλυτερο παραγμα στη ζωη του ειναι να ασχολειται μαζι σου
γατια σκυλια οτιδηποτε και αυτος κολλημενος πανω σου επειδη εχει μαθει οτι εσυ εισαι το καλυτερο,το χω δει(ελπιζω να το ζησω)
ολο αυτο το νταραβερι με το σκυλο αποφερει ενα δεσιμο που ο μεσος ιδιοκτητης συνηθως δεν το εχει

 

[st3li0s]

Εργασία δεν σημαίνει εμπόδια,πηδήματα,εντολές,άσκησεις κτλ!

Σημαίνει το νταραβέρι που γίνεται ανάμεσα στον σκύλο και τον ιδιοκτήτη!

Όλα όμως τα παραπάνω θα γίνουν όταν και μόνο η σχέση του σκύλου-ιδιοκτήτη φτάσει σε ικανοποιητικό επίπεδο!

Μαρία δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω,δεν είναι θεωρία αυτό που λέμε!Δεν είναι κάτι η εργασία!Είναι ο συνδιασμός που κάνει ο σκύλος όταν εργάζεται και ανταμείβεται!

Ο σκύλος έχει στο μυαλό του ότι αν εργαστώ θα ευχαριστήσω τον ιδιοκτήτη μου άρα θα το ξανακάνω!
Δεν ξέρω αν πλησίασα την απορία σου!

Φυσικά,είναι αστείο να μιλάμε για εργασία για σκύλους που δεν είναι "έντονοι",συνεργάσιμοι,εκπαιδεύσιμοι σαν χαρακτήρες!

πχ. Η εργασία στον σκύλο είναι σαν την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα!
Όταν έχεις εργοδότη το δημόσιο τότε η σχέση σου με το αφεντικό σου είναι για τα μπαζα γιατί κάθεσαι και τα ξύνεις και δεν παράγεις έργο.
Όταν είσαι σε μια εταίρια εργάζεσαι για να αποφέρεις χρήματα στην εταιρία και κερδίζεις τον σεβασμό των αφεντικών σου!Γι'αυτό και το ελεύθερο επάγγελμα είναι πιο αποδοτικότερο και κερδοφόρο!Τι πιο απλό?Δίνεις και παίρνεις!:maria:aja1:

 

[Lord & Maya]

Με τον σούκι συμφωνώ σε πολλά. Δεν είμαι προσωπικά της απόψεως οτι υπάρχει τεράστια διαφορά. Για την ακριβεία ένα αφεντικό που προσπαθεί να μάθει στο σκύλο του να κάνει τρικ δεν διαφέρει πολύ απο τον δεσμό ενός ιδιοκτήτη που δουλεύει τον σκύλο στην εργασία. Εγώ θελω ο σκύλος μου να κάνει πλατζ σε μακρυνη απόσταση και πρέπει να σκεφτώ πως θα το κάνω αυτό να μπει στο μυαλό του σκύλου. Ο σκύλος πρέπει να μπει στην διαδικασία να δοκιμάζει για να βρει τι του λέω στην οεριέργη ανθρώπινη γλώσσα. Ο σκύλος ταίζεται στο ΄χερι στην εργασία όσο είναι κουτάβι. Ταίζεται λιχουδιές στην ιχνηλασία (αφού ειναι ξελιγωμένος και του φαίνεται οτι το αφεντικό του του δίνει νέκταρ και αμβροσία). Επίσης ο σκύλος πρέπει να σε κοιτάει στα μάτια και να είναι ετοιμος για κάθε εντολή σου. Άν έρθει η γυναίκα μου να φωνάξει το σκυλί κρατώντας κρέας το σκυλί πρέπει να την αγνοήσει τελείως να μην γυρίσει να την δει που την φωνάζειι να μην σκεφτεί κάν το κρέας, Αυτό δεν φτιάχνεται σε 2-3 μέρες ούτε 3 μήνες. Αυτό ςπου δουλεευι το σκυλί θα σηκωθεί 4:30 κάθε μέρα θα πάει να κάνει πατήματα θα βάλει σημαιάκια, θα παρει το σκυλί θα κάνει ιχνηλασία, μετά θα πιέι ένα καφέ και θα πανε μια σύντομη βόλτα για νούμερο 2 και μετά 8α κάνουν ένα ΄σεσιον υπακοής. 8α φύγει για δουλειά και θα ξαναγυρίσει και θα κάνει άλλο ένα ΄σεσιον υπακοής. Θα παέι πάλί βόλτα το σκύλο. Θα δεί τηλεόραση με το σκύλο. Θα ξαναβγεί με το σκύλο βόλτα αλλά στο μυαλό του θα είναι βόλτα για εξέταση χαρακτήρα καταλαβες;;;