Καλημέρα σας και καλό χειμώνα. Φέτος με την γυναίκα μου έπρεπε να κανονίσουμε τις διακοπές μας κάπως διαφορετικά από άλλες χρονιές λόγος ήταν η Κούκλα μας που την υιοθετήσαμε τον Μάιο. Υπήρχαν 2 περιπτώσεις. Η θα την αφήναμε σε κάποια από τις μαμάδες μας στα εξοχικά ή θα την παίρναμε μαζί μας.
Την είχαμε αφήσει μια φορά στην μαμά για ένα τριήμερο που έπρεπε να πάμε σε έναν γάμο εκτός Αθηνών. Το μετανιώσαμε για έναν λόγο. Μας έλλειψε απίστευτα. Ούτε τον γάμο ευχαριστηθήκαμε ούτε τίποτα. Παίρναμε συνέχεια τηλέφωνο για να μάθουμε ότι η Κούκλα μας ήταν βασίλισσα στα χέρια της μαμάς, ωστόσο μας έλειπε.
Οπότε εν αντιθέσει με τους τύπους που παρατάνε τα σκυλιά τους το καλοκαίρι για να μην χαλάσουν τις διακοπές τους, είπαμε να κανονίσουμε να την πάρουμε μαζί. Εξάλλου είμαι της άποψης ότι και η Κούκλα θα προτιμούσε να είναι μαζί μας και στην κόλαση παρά στα χάδια και τις αγκαλιές της μαμάς.(Εδώ ίσως να κάνω και λάθος, αλλά πάντως έτσι πιστεύω).
Οπότε τα βάλαμε κάτω είπαμε ότι φέτος δεν θα πάμε με την μηχανή αλλά με το αυτοκίνητο και αποφασίσαμε να πάμε στην Κεφαλονιά. Στην Κεφαλονιά που έχει την χειρότερη φήμη ως προς την συμπεριφορά των κατοίκων στα ζώα. Την Κεφαλονιά που έχει βουίξει το Ιντερνετ για τις φόλες τόσο σε αδέσποτα όσο και σε δεσποζόμενα.
Τέλος πάντων εκεί πήγαμε. Ψάξαμε για δωμάτια. Πήραμε τηλέφωνο μερικά δωμάτια, από τα οποία το ένα μόνο δεν δεχόταν σκύλους στα άλλα δεχόταν. (Λεπτομέρεια : Ο Ιδιοκτήτης των δωματίων που μείναμε είναι Αθηναίος)
Η επιλογή του δωματίου έγινε βάση πολλών παραμέτρων.
1) Να έχει κλειστό μπαλκόνι για να κάθεται η κούκλα να ρεμβάζει τα απογεύματα.
2) Η τοποθεσία του να είναι κοντά σε βουνό, πλατεία ή πεζόδρομο για να βγάζουμε την κούκλα βόλτα.
3) Να έχει παρκινγκ γιατί θα πηγαίναμε με το αμάξι.
4) Να έχει κλιματισμό για να κοιμάται το βράδυ η Κούκλα στη δροσιά.
Βρήκαμε το τέλειο δωμάτιο με 55 € την βραδιά. Μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας, οδηγήσαμε μέχρι την Κυλλήνη πήραμε το πλοίο και νάσου η Κούκλα στην Κεφαλονιά. Στο πλοίο Επτάνησος του Στρίντζη δεν υπάρχουν κλουβάκια. Ευγενέστατοι οι υπάλληλοι μας είπαν ότι πρέπει να παραμείνουμε στο κατάστρωμα. Αυτό κάναμε με το μπολάκι της Κούκλας για νεράκι και όλα τα συμπράγκαλα μαζί. Ακόμα και πετσέτα για να ξαπλώσει πάνω της είχαμε.
Στο ταξίδι με το αμάξι δεν είχαμε κανένα πρόβλημα (4 ώρες) αφού έχουμε κλουβί στο πίσω κάθισμα το οποίο εκτιμά δεόντως η Κούκλα και όταν μπαίνει μέσα, ούτε μιλάει ούτε λαλάει.
Είχαμε και το κλιματισμό στους 23 βαθμούς και ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι.
Στην Κεφαλονιά η Κούκλα επισκέφτηκε σχεδόν όλες τις γνωστές και μη παραλίες. Σχεδόν σε όλες υπήρχε ταμπέλα που έλεγε ότι απαγορεύονται τα σκυλιά. Αγνοούσαμε επιδεικτικά όλες τις ταμπέλες και εμείς και ένα σωρό άλλοι τουρίστες με τα σκυλάκια τους.
Ήμουν προετοιμασμένος με τον νόμο 3170 εκτυπωμένο καθώς και τις αποφάσεις των Λιμεναρχών, ακόμα και τον νόμο που ορίζει την οργανωμένη παραλία είχα μαζί για να τον τρίψω στην μούρη κανενός περίεργου.
Σας πληροφορώ ότι δεν είχα κανένα πρόβλημα πουθενά. Ούτε μια φορά δεν ήρθε κάποιος να πει κάτι. Μάλιστα κατάλαβα ότι σε όσο πιο οργανωμένο μέρος πας τόσο το καλύτερο. Νασου η Κούκλα στα beach bar , στις ξαπλώστρες και τέτοια. Γιατί στα οργανωμένα πάει η νεολαία που δεν έχει πρόβλημα.
Μόνο σε μια απόμερη παραλία (Στον Αθέρα)που ήμασταν 3 και ο κούκος ήρθε μια γριά από το εξοχικό της, πέταξε από μακριά ένα "Υπάρχει ταμπέλα" βούτηξε έκανε 2 απλωτές και ανέβηκε στο εξοχικό της πάλι.
Όσο για τις ταβέρνες σε 2 που πήγαμε με την Κούκλα δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Μάλιστα στην μία καθίσαμε διακριτικά στην γωνιά και ή ο ιδιοκτήτης και μας λέει, Ελάτε μέσα, καθίστε όπου θέλετε δεν υπάρχει πρόβλημα. Στην άλλη τρώγαμε εμείς και δίπλα κάτι Ιταλοί με το Κανίς τους. Επίσης σε μια καφετέρια στην Κυλλήνη πάλι δεν είχαν πρόβλημα. Στο γνωστό Φισκάρδο ήταν αρκετοί τουρίστες στα μαγαζιά(εστιατόρια και καφέ) με τα σκυλιά τους.
Η αποθέωση ήταν στην υπόγεια λίμνη που πήγαμε να δούμε. Είχε έρθει πούλμαν με τουρίστες από το κρουαζιερόπλοιο. Οπότε ήταν καμιά δεκαριά με σκυλιά τους. Στην υπόγεια λίμνη πληρώνεις είσοδο και σε πάνε μια βαρκάδα 5 λεπτών. Ε λοιπόν είχαν κάτσει όλα τα σκυλάκια σε μια βάρκα με τα αφεντικά και την είδαν και αυτά την λίμνη.
Γενικά σε όλες τις διακοπές (15 μέρες) η Κούκλα ήταν μια κυρία. Μαζί μας το σκυλάκι παντού, ήσυχο και ήρεμο. Τι να σας πω. Η σχέση μας έγινε πιο δυνατή, ανέβηκε η αυτοπεποίθησή της. Επιτέλους άρχισε να γαβγίζει και να εκδηλώνεται. Ακόμα και τις ανάγκες της βρε παιδιά τις έκανε ακριβώς εκεί που έπρεπε. Σε απόμερα και ήσυχα μέρη και διακριτικά. Πως το έμαθε αυτό δεν γνωρίζω. Ίσως επειδή κάθε τόσο όπου και να ήμασταν της έβαζα λουρί και την πήγαινα βόλτα. Δεν κατούρησε ποτέ σε παραλία. Ούτε καν στον κήπο του ξενοδοχείου. Κρατιόταν το πρωί βρε παιδιά και τρέχαμε εκτός του ξενοδοχείου στο απέναντι πεζοδρόμιο που είχε άνοιγμα με χώμα και έκανε εκεί πιπί. Σαν να ήξερε ότι δεν έπρεπε να κατουρήσει στο χώμα ή στο γκαζόν του ξενοδοχείου. Το φοβερό είναι ότι ήθελε πάντα να πηγαίνει στην θάλασσα μαζί μας, ενώ δεν θέλει καθόλου το νερό. Το φοβάται και ούτε καν το πλησιάζει το κύμα. Μια φορά μόνο μπήκαμε μέσα μαζί και παρατήρησα ότι μάλλον δεν ξέρει να κολυμπήσει και την έβγαλα αμέσως έξω. Τελειώνοντας να σας πω ότι περάσαμε καταπληκτικά με το σκυλί μας στην Κεφαλονιά, δεν μετανιώσαμε ούτε στιγμή που το είχαμε μαζί και από εδώ και μπρός σε όλες μας τις διακοπές θα πηγαίνουμε οικογενειακώς. Δηλαδή εγώ , η γυναίκα μου και το σκυλί μας. Άντε στο μέλλον και τα παιδάκια μας πρώτα ο θεός.
Υ.Γ. Η κούκλα και το κατσίκι.
Θέλω να περιγράψω την σκηνή με προστάτεψε η Κούκλα (ο σκύλος φύλακας) από το δολοφονικό κατσίκι. Η σκύλα μου είναι άκρως φοβική και γαβγίζει σπάνια. Οπότε εκεί που περπατάμε την απογευματινή μας βόλτα σε έναν χωματόδρομο του χωριού, μπροστά μας βλέπουμε το δολοφονικό κατσίκι που με το απλανές και κενό βλέμμα του έτρωγε τα χορταράκια του.
Είδα την Κούκλα να κοκαλώνει. Παίρνει θέση μάχης κάτι μεταξύ στάση λαγωνικού που εντοπίζει το θήραμα και ντόπερμαν που περιμένει εντολή στον στίβο. Σήκωσε τρίχα και άρχισε το γρύλισμα προς το δολοφονικό κατσίκι χωρίς να παίρνει ούτε μια στιγμή το βλέμμα από πάνω του. Το κατσίκι συνέχιζε να τρώει ατάραχο, και είμαι και της εντύπωσης ότι ούτε που μας έχει πάρει χαμπάρι. Αφού λοιπόν γρύλισε καλά καλά, αρχίζει το γαύγισμα της ζωής της και άρχισε να τραβάει προς το κατσίκι. Τέτοιο γάβγισμα δεν έχει κάνει ούτε κατά διάνοια όσο καιρό την έχουμε. Αφού λοιπόν γαβγίσαμε με την ψυχή μας και τραβούσαμε και χοροπηδούσαμε, γυρίσαμε πίσω στο δωμάτιο. Κάθε 2-3 μέτρα γύρναγε και έριχνε και κάτι τελειώματα στο γαύγισμα. Το δολοφονικό κατσίκι δεν σταμάτησε ποτέ να τρώει το χορταράκι του, ούτε καν γύρισε να μας κοιτάξει. Η κούκλα όμως με προστάτεψε και γιαυτό μετά στο δωμάτιο της έδωσα ένα ωραιότατο κόκκαλο.
Την είχαμε αφήσει μια φορά στην μαμά για ένα τριήμερο που έπρεπε να πάμε σε έναν γάμο εκτός Αθηνών. Το μετανιώσαμε για έναν λόγο. Μας έλλειψε απίστευτα. Ούτε τον γάμο ευχαριστηθήκαμε ούτε τίποτα. Παίρναμε συνέχεια τηλέφωνο για να μάθουμε ότι η Κούκλα μας ήταν βασίλισσα στα χέρια της μαμάς, ωστόσο μας έλειπε.
Οπότε εν αντιθέσει με τους τύπους που παρατάνε τα σκυλιά τους το καλοκαίρι για να μην χαλάσουν τις διακοπές τους, είπαμε να κανονίσουμε να την πάρουμε μαζί. Εξάλλου είμαι της άποψης ότι και η Κούκλα θα προτιμούσε να είναι μαζί μας και στην κόλαση παρά στα χάδια και τις αγκαλιές της μαμάς.(Εδώ ίσως να κάνω και λάθος, αλλά πάντως έτσι πιστεύω).
Οπότε τα βάλαμε κάτω είπαμε ότι φέτος δεν θα πάμε με την μηχανή αλλά με το αυτοκίνητο και αποφασίσαμε να πάμε στην Κεφαλονιά. Στην Κεφαλονιά που έχει την χειρότερη φήμη ως προς την συμπεριφορά των κατοίκων στα ζώα. Την Κεφαλονιά που έχει βουίξει το Ιντερνετ για τις φόλες τόσο σε αδέσποτα όσο και σε δεσποζόμενα.
Τέλος πάντων εκεί πήγαμε. Ψάξαμε για δωμάτια. Πήραμε τηλέφωνο μερικά δωμάτια, από τα οποία το ένα μόνο δεν δεχόταν σκύλους στα άλλα δεχόταν. (Λεπτομέρεια : Ο Ιδιοκτήτης των δωματίων που μείναμε είναι Αθηναίος)
Η επιλογή του δωματίου έγινε βάση πολλών παραμέτρων.
1) Να έχει κλειστό μπαλκόνι για να κάθεται η κούκλα να ρεμβάζει τα απογεύματα.
2) Η τοποθεσία του να είναι κοντά σε βουνό, πλατεία ή πεζόδρομο για να βγάζουμε την κούκλα βόλτα.
3) Να έχει παρκινγκ γιατί θα πηγαίναμε με το αμάξι.
4) Να έχει κλιματισμό για να κοιμάται το βράδυ η Κούκλα στη δροσιά.
Βρήκαμε το τέλειο δωμάτιο με 55 € την βραδιά. Μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας, οδηγήσαμε μέχρι την Κυλλήνη πήραμε το πλοίο και νάσου η Κούκλα στην Κεφαλονιά. Στο πλοίο Επτάνησος του Στρίντζη δεν υπάρχουν κλουβάκια. Ευγενέστατοι οι υπάλληλοι μας είπαν ότι πρέπει να παραμείνουμε στο κατάστρωμα. Αυτό κάναμε με το μπολάκι της Κούκλας για νεράκι και όλα τα συμπράγκαλα μαζί. Ακόμα και πετσέτα για να ξαπλώσει πάνω της είχαμε.
Στο ταξίδι με το αμάξι δεν είχαμε κανένα πρόβλημα (4 ώρες) αφού έχουμε κλουβί στο πίσω κάθισμα το οποίο εκτιμά δεόντως η Κούκλα και όταν μπαίνει μέσα, ούτε μιλάει ούτε λαλάει.
Είχαμε και το κλιματισμό στους 23 βαθμούς και ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι.
Στην Κεφαλονιά η Κούκλα επισκέφτηκε σχεδόν όλες τις γνωστές και μη παραλίες. Σχεδόν σε όλες υπήρχε ταμπέλα που έλεγε ότι απαγορεύονται τα σκυλιά. Αγνοούσαμε επιδεικτικά όλες τις ταμπέλες και εμείς και ένα σωρό άλλοι τουρίστες με τα σκυλάκια τους.
Ήμουν προετοιμασμένος με τον νόμο 3170 εκτυπωμένο καθώς και τις αποφάσεις των Λιμεναρχών, ακόμα και τον νόμο που ορίζει την οργανωμένη παραλία είχα μαζί για να τον τρίψω στην μούρη κανενός περίεργου.
Σας πληροφορώ ότι δεν είχα κανένα πρόβλημα πουθενά. Ούτε μια φορά δεν ήρθε κάποιος να πει κάτι. Μάλιστα κατάλαβα ότι σε όσο πιο οργανωμένο μέρος πας τόσο το καλύτερο. Νασου η Κούκλα στα beach bar , στις ξαπλώστρες και τέτοια. Γιατί στα οργανωμένα πάει η νεολαία που δεν έχει πρόβλημα.
Μόνο σε μια απόμερη παραλία (Στον Αθέρα)που ήμασταν 3 και ο κούκος ήρθε μια γριά από το εξοχικό της, πέταξε από μακριά ένα "Υπάρχει ταμπέλα" βούτηξε έκανε 2 απλωτές και ανέβηκε στο εξοχικό της πάλι.
Όσο για τις ταβέρνες σε 2 που πήγαμε με την Κούκλα δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Μάλιστα στην μία καθίσαμε διακριτικά στην γωνιά και ή ο ιδιοκτήτης και μας λέει, Ελάτε μέσα, καθίστε όπου θέλετε δεν υπάρχει πρόβλημα. Στην άλλη τρώγαμε εμείς και δίπλα κάτι Ιταλοί με το Κανίς τους. Επίσης σε μια καφετέρια στην Κυλλήνη πάλι δεν είχαν πρόβλημα. Στο γνωστό Φισκάρδο ήταν αρκετοί τουρίστες στα μαγαζιά(εστιατόρια και καφέ) με τα σκυλιά τους.
Η αποθέωση ήταν στην υπόγεια λίμνη που πήγαμε να δούμε. Είχε έρθει πούλμαν με τουρίστες από το κρουαζιερόπλοιο. Οπότε ήταν καμιά δεκαριά με σκυλιά τους. Στην υπόγεια λίμνη πληρώνεις είσοδο και σε πάνε μια βαρκάδα 5 λεπτών. Ε λοιπόν είχαν κάτσει όλα τα σκυλάκια σε μια βάρκα με τα αφεντικά και την είδαν και αυτά την λίμνη.
Γενικά σε όλες τις διακοπές (15 μέρες) η Κούκλα ήταν μια κυρία. Μαζί μας το σκυλάκι παντού, ήσυχο και ήρεμο. Τι να σας πω. Η σχέση μας έγινε πιο δυνατή, ανέβηκε η αυτοπεποίθησή της. Επιτέλους άρχισε να γαβγίζει και να εκδηλώνεται. Ακόμα και τις ανάγκες της βρε παιδιά τις έκανε ακριβώς εκεί που έπρεπε. Σε απόμερα και ήσυχα μέρη και διακριτικά. Πως το έμαθε αυτό δεν γνωρίζω. Ίσως επειδή κάθε τόσο όπου και να ήμασταν της έβαζα λουρί και την πήγαινα βόλτα. Δεν κατούρησε ποτέ σε παραλία. Ούτε καν στον κήπο του ξενοδοχείου. Κρατιόταν το πρωί βρε παιδιά και τρέχαμε εκτός του ξενοδοχείου στο απέναντι πεζοδρόμιο που είχε άνοιγμα με χώμα και έκανε εκεί πιπί. Σαν να ήξερε ότι δεν έπρεπε να κατουρήσει στο χώμα ή στο γκαζόν του ξενοδοχείου. Το φοβερό είναι ότι ήθελε πάντα να πηγαίνει στην θάλασσα μαζί μας, ενώ δεν θέλει καθόλου το νερό. Το φοβάται και ούτε καν το πλησιάζει το κύμα. Μια φορά μόνο μπήκαμε μέσα μαζί και παρατήρησα ότι μάλλον δεν ξέρει να κολυμπήσει και την έβγαλα αμέσως έξω. Τελειώνοντας να σας πω ότι περάσαμε καταπληκτικά με το σκυλί μας στην Κεφαλονιά, δεν μετανιώσαμε ούτε στιγμή που το είχαμε μαζί και από εδώ και μπρός σε όλες μας τις διακοπές θα πηγαίνουμε οικογενειακώς. Δηλαδή εγώ , η γυναίκα μου και το σκυλί μας. Άντε στο μέλλον και τα παιδάκια μας πρώτα ο θεός.
Υ.Γ. Η κούκλα και το κατσίκι.
Θέλω να περιγράψω την σκηνή με προστάτεψε η Κούκλα (ο σκύλος φύλακας) από το δολοφονικό κατσίκι. Η σκύλα μου είναι άκρως φοβική και γαβγίζει σπάνια. Οπότε εκεί που περπατάμε την απογευματινή μας βόλτα σε έναν χωματόδρομο του χωριού, μπροστά μας βλέπουμε το δολοφονικό κατσίκι που με το απλανές και κενό βλέμμα του έτρωγε τα χορταράκια του.
Είδα την Κούκλα να κοκαλώνει. Παίρνει θέση μάχης κάτι μεταξύ στάση λαγωνικού που εντοπίζει το θήραμα και ντόπερμαν που περιμένει εντολή στον στίβο. Σήκωσε τρίχα και άρχισε το γρύλισμα προς το δολοφονικό κατσίκι χωρίς να παίρνει ούτε μια στιγμή το βλέμμα από πάνω του. Το κατσίκι συνέχιζε να τρώει ατάραχο, και είμαι και της εντύπωσης ότι ούτε που μας έχει πάρει χαμπάρι. Αφού λοιπόν γρύλισε καλά καλά, αρχίζει το γαύγισμα της ζωής της και άρχισε να τραβάει προς το κατσίκι. Τέτοιο γάβγισμα δεν έχει κάνει ούτε κατά διάνοια όσο καιρό την έχουμε. Αφού λοιπόν γαβγίσαμε με την ψυχή μας και τραβούσαμε και χοροπηδούσαμε, γυρίσαμε πίσω στο δωμάτιο. Κάθε 2-3 μέτρα γύρναγε και έριχνε και κάτι τελειώματα στο γαύγισμα. Το δολοφονικό κατσίκι δεν σταμάτησε ποτέ να τρώει το χορταράκι του, ούτε καν γύρισε να μας κοιτάξει. Η κούκλα όμως με προστάτεψε και γιαυτό μετά στο δωμάτιο της έδωσα ένα ωραιότατο κόκκαλο.
