Εχω φτάσει στο σημείο να πιστεύω ότι δεν μπορώ να της διορθώσω αυτή την συμπεριφορά. Αν συναντήσουμε καποιο σκύλο όταν είμαστε έξω δεν θα προσπαθήσει να πλησιάσει (συνεχίζει πορεία κανονικά μαζί μου) απλά κοιτάει έντονα. Όταν είμαστε σε πάρκο και την έχω ελεύθερη δεν θα πλησιάσει σκύλο, δεν πα να γαυγίζει το άλλο και να θέλει παιχνίδια θα μείνει κοντά μου και θα το κοιτάει (περιέργεια?).
Το πρόβλημα είναι όταν παω εγώ σε άνθρωπο που έχει σκύλο αυτή θα πλησιάσει με χαρά γονατίζοντας τα μπροστινά πόδια σε στάση παιχνιδιου. Θα μυρίσει το άλλο σκύλο -την περισσότερη ώρα μυρίζει το πρόσωπο παρα τα οπισθια- αλλά αν το άλλο θέλει να κάνει το ίδιο αυτή αρχίζει και τρέχει να το αποφύγει. Θα απομακρυνθεί 10μέτρα και θα έρθει κοντά μου πάλι, αν το άλλο την κυνηγήσει πάιρνει δρόμο φοβισμένα.
Με λίγα λόγια δεν θέλει άλλο σκύλο να πλησιάζει το πίσω μέρος της. Πρόσωπο πρόσωπο το επιτρέπει. Απο αυτό εχω καταλάβει ότι βασίζεται περισσότερο με την όραση της όταν συναντάει άλλα σκυλιά παρά με την μυρωδιά.
Την πηγαίνω κάθε μέρα σε πάρκο εδώ και 20μέρες για να το βοηθήσω. Όταν τρέξει να αποφύγει την φέρνω πάλι κοντά, γονατίζω και την πάιρνω αγκαλιά ώστε να την μυρίσουν. Με παλεύει αρκετά για να φύγει, δεν θέλει με τίποτα να συμετάσχει στην τελετή αυτή.
Δεν ξέρω τι άλλο να προσπαθίσω! Να συνεχίσω αυτό που κάνω? Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω?
Να τονίσω ότι την βρήκα σε κούτα με άλλα κουτάβια. Όλα τα κουτάβια έρχοντουσαν και παίζανε μαζί μου εκτός απο αυτήν. Όταν πήγα να την πιάσω να την πάρω μαζί μου έτρεχε να με αποφύγει. Πέρασαν πολλές μέρες μέχρι να νιώσει άνετα μαζί μου. Ήταν περίπου 5-6εβδομάδων (κατα προσέγγισει του κτηνιάτρου)
Το πρόβλημα είναι όταν παω εγώ σε άνθρωπο που έχει σκύλο αυτή θα πλησιάσει με χαρά γονατίζοντας τα μπροστινά πόδια σε στάση παιχνιδιου. Θα μυρίσει το άλλο σκύλο -την περισσότερη ώρα μυρίζει το πρόσωπο παρα τα οπισθια- αλλά αν το άλλο θέλει να κάνει το ίδιο αυτή αρχίζει και τρέχει να το αποφύγει. Θα απομακρυνθεί 10μέτρα και θα έρθει κοντά μου πάλι, αν το άλλο την κυνηγήσει πάιρνει δρόμο φοβισμένα.
Με λίγα λόγια δεν θέλει άλλο σκύλο να πλησιάζει το πίσω μέρος της. Πρόσωπο πρόσωπο το επιτρέπει. Απο αυτό εχω καταλάβει ότι βασίζεται περισσότερο με την όραση της όταν συναντάει άλλα σκυλιά παρά με την μυρωδιά.
Την πηγαίνω κάθε μέρα σε πάρκο εδώ και 20μέρες για να το βοηθήσω. Όταν τρέξει να αποφύγει την φέρνω πάλι κοντά, γονατίζω και την πάιρνω αγκαλιά ώστε να την μυρίσουν. Με παλεύει αρκετά για να φύγει, δεν θέλει με τίποτα να συμετάσχει στην τελετή αυτή.
Δεν ξέρω τι άλλο να προσπαθίσω! Να συνεχίσω αυτό που κάνω? Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω?
Να τονίσω ότι την βρήκα σε κούτα με άλλα κουτάβια. Όλα τα κουτάβια έρχοντουσαν και παίζανε μαζί μου εκτός απο αυτήν. Όταν πήγα να την πιάσω να την πάρω μαζί μου έτρεχε να με αποφύγει. Πέρασαν πολλές μέρες μέχρι να νιώσει άνετα μαζί μου. Ήταν περίπου 5-6εβδομάδων (κατα προσέγγισει του κτηνιάτρου)
Last edited: