Η Νατούρα πάντα με άκουγε όταν είμασταν έξω (την βγάζω βόλτα στην Άνω Πόλη χωρίς λουρί). Τελευταία την είχα μάθει και ερχόταν με ένα σφύριγμα και μου άρεσε πολύ αυτή η επικοινωνία. Μετά τον πρώτο οίστρο της (νομίζω ότι σωστά το συνδέω) φαίνεται να μην την ενδιαφέρει καθόλου όταν τη φωνάζω, όχι μόνο όταν τσιμπήσει φαγητό στο δρόμο, αλλά και όταν απλά μυρίζει. Μου σπάει τα νεύρα και αισθάνομαι χαζή να φωνάζω ένα σκυλί που δεν με ακούει. Ασε πια που πάει και χώνεται στην ταβέρνα... Τελευταία άρχισα να τη βγάζω με λουρί, αλλά δεν είναι αυτό ακριβώς που θα ήθελα. Προτιμώ την προηγούμενη κατάσταση...