Γεια σας,
αντιμετώπιζω ενα πρόβλημα με το σκυλάκι μου.Την Λήδα.
Είναι 18 μηνών κ έχει πρόβλημα στην βόλτα.
Όταν την βρήκα ηταν κοντά ενος μηνός ( την είχαν πετάξει στα σκουπίδια).
Τραβηξα πολλά για να την σώσω απο διάφορες καταστάσεις ,αλλά τα καταφέραμε κ τώρα η Λήδα χαίρει άκρας υγείας!
Μετακομισαμε απο Γιάννενα για Θεσσαλονίκη εδώ κ 8 μηνες περιπου.
Η Λήδα όσο ηταν κουτάβι ηταν φιλικό προς ολους ,κ ιδιαίτερα ριψοκίνδυνο κουταβι.
Απο τοτε που μετακομισαμε δεν θέλει να βγαίνει βόλτα.
Φοβάται...τα παντα!
Πριν ξεκινήσουμε όμως κ όταν την ενημερωσω οτι θα πάμε βόλτα κανει σαν τρελή. Πηδάει,χαίρεται,γαυγιζει κ με γλύφει σαν να μην υπάρχει αύριο!
Βάζουμε το λουρί,κατεβαινουμε κάτω..Κ μόλις πατήσει το ποδι της στον δρόμο αρχίζει κ τραβάει προς τα πίσω.
Κ παγώνει ,με αποτέλεσμα να μοιάζει οτι την σερνω.
Αρχικά νόμιζα οτι ηταν λογικό.
Μεγάλη πόλη,πολυς θόρυβος κτλ.
Θα συνηθίσει έλεγα κ δεν επέμενα.
Την εκανα μια βόλτα μικρή στο τετράγωνο κ γυρνούσαμε σπίτι.
Μετα όμως δεν έβλεπα βελτίωση.
Το ίδιο κάθε φορά.
Ο εκπαιδευτής που είχα στα Γιάννενα μου είπε οτι θα ηρεμήσει κ να μην επιμενω πολύ.
Σιγά σιγά άρχισα να αλλαζω προορισμούς στην βόλτα.
Αντί να την πηγαίνω εκεί που πήγαινα ,φρόντιζα να την πάω απο αλλη μεριά μια βόλτα.
Την πρωτη φορά ηταν ήρεμη,με μισοκατεβασμενη ουρά,δεν μυρίζει τίποτα γύρω της, γυρνάει κ με κοιτάει συνέχεια κ όταν καταλαβαίνει οτι γυρναμε σπίτι η χαρά δεν περιγράφεται!
Αν την πάω κ την αλλη μέρα απο την πλευρα που πήγαμε την προηγούμενη , θα αρχίσει παλι να τραβάει.
Έχω απελπιστει
Κ οχι μονο γιατί δεν θέλει να παει την βόλτα,αλλά γιατί πλεον αρχίζει να βάζει βάρος.
Της λείπει η άσκηση κ οσες προσπαθειες να κάνω σε εξωτερικούς χώρους πάνε στραφη.
Ας πούμε οτι πάμε σε ενα κλειστό παρκο.Είμαστε μονές μας, ουτε σκύλος ουτε άνθρωπος.Παίρνω το παιχνιδακι της μαζί κ της το πετάω να τρέξει να το πάρει. Τίποτα. Το κοιτάει κ μετα κοιτάει εμένα σαν να μου λέει: "είσαι ηλίθια,έτσι?"..
Δεν θέλω να τις δίνω λιχουδιές κτλ γιατί το βαρος της πρεπει να ελέγχεται κ δεν θέλω να πρέπει μετα να χρειάζεται κ δίαιτα.
Ο εκπαιδευτής που γνωρίζαμε εδώ μου είπε οτι:" απλα είναι φοβικο , αλλά πρεπει να την βγαζεις έστω με το ζόρι! "
Τι στο @@@λο να κάνω? Να το σερνω με το λουρί?
Στο σπίτι,παιζει,τρέχει, χαίρεται κ μοιάζει ευτυχισμένο.
Φοβάται τους ξένους ,κ γαυγιζει απειλητικά στο μπαλκόνι όταν δει γάτα,σκύλο,η μηχανή.
Όταν είναι κάτω όμως τρέμει κ την σακούλα που θα σηκωθεί απο τον αέρα
Υπάρχει λύση?
αντιμετώπιζω ενα πρόβλημα με το σκυλάκι μου.Την Λήδα.
Είναι 18 μηνών κ έχει πρόβλημα στην βόλτα.
Όταν την βρήκα ηταν κοντά ενος μηνός ( την είχαν πετάξει στα σκουπίδια).
Τραβηξα πολλά για να την σώσω απο διάφορες καταστάσεις ,αλλά τα καταφέραμε κ τώρα η Λήδα χαίρει άκρας υγείας!
Μετακομισαμε απο Γιάννενα για Θεσσαλονίκη εδώ κ 8 μηνες περιπου.
Η Λήδα όσο ηταν κουτάβι ηταν φιλικό προς ολους ,κ ιδιαίτερα ριψοκίνδυνο κουταβι.
Απο τοτε που μετακομισαμε δεν θέλει να βγαίνει βόλτα.
Φοβάται...τα παντα!
Πριν ξεκινήσουμε όμως κ όταν την ενημερωσω οτι θα πάμε βόλτα κανει σαν τρελή. Πηδάει,χαίρεται,γαυγιζει κ με γλύφει σαν να μην υπάρχει αύριο!
Βάζουμε το λουρί,κατεβαινουμε κάτω..Κ μόλις πατήσει το ποδι της στον δρόμο αρχίζει κ τραβάει προς τα πίσω.
Κ παγώνει ,με αποτέλεσμα να μοιάζει οτι την σερνω.
Αρχικά νόμιζα οτι ηταν λογικό.
Μεγάλη πόλη,πολυς θόρυβος κτλ.
Θα συνηθίσει έλεγα κ δεν επέμενα.
Την εκανα μια βόλτα μικρή στο τετράγωνο κ γυρνούσαμε σπίτι.
Μετα όμως δεν έβλεπα βελτίωση.
Το ίδιο κάθε φορά.
Ο εκπαιδευτής που είχα στα Γιάννενα μου είπε οτι θα ηρεμήσει κ να μην επιμενω πολύ.
Σιγά σιγά άρχισα να αλλαζω προορισμούς στην βόλτα.
Αντί να την πηγαίνω εκεί που πήγαινα ,φρόντιζα να την πάω απο αλλη μεριά μια βόλτα.
Την πρωτη φορά ηταν ήρεμη,με μισοκατεβασμενη ουρά,δεν μυρίζει τίποτα γύρω της, γυρνάει κ με κοιτάει συνέχεια κ όταν καταλαβαίνει οτι γυρναμε σπίτι η χαρά δεν περιγράφεται!
Αν την πάω κ την αλλη μέρα απο την πλευρα που πήγαμε την προηγούμενη , θα αρχίσει παλι να τραβάει.
Έχω απελπιστει
Κ οχι μονο γιατί δεν θέλει να παει την βόλτα,αλλά γιατί πλεον αρχίζει να βάζει βάρος.
Της λείπει η άσκηση κ οσες προσπαθειες να κάνω σε εξωτερικούς χώρους πάνε στραφη.
Ας πούμε οτι πάμε σε ενα κλειστό παρκο.Είμαστε μονές μας, ουτε σκύλος ουτε άνθρωπος.Παίρνω το παιχνιδακι της μαζί κ της το πετάω να τρέξει να το πάρει. Τίποτα. Το κοιτάει κ μετα κοιτάει εμένα σαν να μου λέει: "είσαι ηλίθια,έτσι?"..
Δεν θέλω να τις δίνω λιχουδιές κτλ γιατί το βαρος της πρεπει να ελέγχεται κ δεν θέλω να πρέπει μετα να χρειάζεται κ δίαιτα.
Ο εκπαιδευτής που γνωρίζαμε εδώ μου είπε οτι:" απλα είναι φοβικο , αλλά πρεπει να την βγαζεις έστω με το ζόρι! "
Τι στο @@@λο να κάνω? Να το σερνω με το λουρί?
Στο σπίτι,παιζει,τρέχει, χαίρεται κ μοιάζει ευτυχισμένο.
Φοβάται τους ξένους ,κ γαυγιζει απειλητικά στο μπαλκόνι όταν δει γάτα,σκύλο,η μηχανή.
Όταν είναι κάτω όμως τρέμει κ την σακούλα που θα σηκωθεί απο τον αέρα
Υπάρχει λύση?
