Γειά σε όλους κι όλες! Εχω ξαναγράψει κάτι σχετικό,σε άλλο θέμα,πιο παλιά.
Εχουμε έναν ημιαιμο σκυλακο, κλείνει 12 μήνες σε λιγο, τον οποίο υιοθετησαμε 2,5 μηνών από καταφύγιο (ήταν με την μαμά του και τα αδέρφια του).
Εχει κάνει εκπαιδευση με επαγγελματία, είναι ένας υπακουος γενικά σκύλος, πολυ αγαπησιάρης και ήρεμος πλέον αρκετά,εκτός από το απόγευμα πριν τη βόλτα,όπου ζητάει την προσοχή με λίγο γάβγισμα κ κάνα κουταβισιο δάγκωμα στα πατζακια πχ. τίποτα έντονο πια,παλιά ήταν πολυυυυ επίμονος σε τέτοιες φάσεις. Εννοειται εκπαιδευμένο σε crate.
Και τώρα το πρόβλημα: όταν κλέψει κάτι,καλτσες/παντόφλες αγαπημένα, δεν το δίνει. Αν πήγαινες να το πάρεις, κούναγε χείλη κι αν το τολμαγες,άρπαζε χέρι,κάποιες φορές έκανε κ καμία μικρή αμυχή. Δουλεψαμε το αστο γενικα,με παιχνίδια του, με το φαΐ του περιμένει όσο του πούμε για να πάει στο μπολ,μπορείς ακόμα κ να κρατάς κρέας μέσα στην μούρη του κ αν του πεις αστο,δεν το παίρνει κ ας τρέχουν τα σάλια του (με παιχνίδια που παίζει,δεν είχε ποτέ θέμα,ακόμα κι αν εχωνες το χερι σου την ώρα που το επαιζε).
Εχουμε περιορίσει οσο γίνεται την πρόσβαση σε πράγματα που κλέβει,αλλά κάποιες φορές κλέβει. Τα παίρνω σχετικά εύκολα πια,ακόμα κ χωρίς ανταλλαγή με λιχουδιά. Απλά αστο κι οκ πολλές φορές. Και σήμερα έγινε η εξής μα#@!α: κλέβει καλτσα,την οποία παίρνω με δυσκολία,με ψευτοδαγκωσε στην αρχή αλλά την άφησε. Είχα βέβαια νεύρα από πριν κ ίσως τον τσιτωσα. 10 λεπτά, ξαναέκλεψε (είχαν πέσει κ τα δύο καλτσακια απ τη λεκάνη ρούχων, αν είναι δυνατόν). Τον πηραμε χαμπάρι αργά,είχε φάει ένα κομμάτι. Πάει ο σύζυγος να την πάρει με ανταλλαγή με τυρί και..τον δάγκωσε. Όχι όπως έκανε παλιά,μαλακά,αλλά αρκετά με μεγάλη γρατζουνιά και αίμα. Μετά βέβαια,πολυ υποτακτικη στάση σώματος,αλλά είχε γίνει η χοντράδα.
Περιττό να πω πόσο απογοήτευση νιώθω,μετά από τόση δουλειά που έχουμε ρίξει και γενικά και ειδικά με αυτό το θέμα,σε σημείο που με πιάνει το παραπονο γιατί δύο φορές έχουμε υιοθετήσει από αποψη (δεν θέλαμε να αγοράσουμε ενώ τόσα σκυλιά σαπίζουν στα κλουβια),έχουμε δουλέψει πολύ και τις δύο φορές όμως έχουμε σοβαρά θέματα (κυρίως στον πρώτο σκύλο). Εχω και 4 χρόνων νήπιο κι είμαι τσιτωμενη με αυτή την παλιό συμπεριφορά του,μην πω κάτι άλλο δημοσίως,αν και με την μικρή είναι κύριος γενικά.
Θα μιλήσω με εκπαιδεύτρια αύριο,αλλά ξέρω τι θα μου πει: τρελη εκτόνωση (δεν είναι εύκολο γιατί,ενώ πάει μεγάλες βόλτες,δεν έχουμε κοντά χώρο περιφραγμενο να τρεξει), και πολυ περιορισμός crate.
Sorry παιδιά,κούρασα μάλλον,γράφω απλά να πω τον πόνο μου αλλα και να ακούσω καμία εμπειρια/συμβουλή αν έχετε.. βάζω και άλλη μια φώτο του μπουφου.
Εχουμε έναν ημιαιμο σκυλακο, κλείνει 12 μήνες σε λιγο, τον οποίο υιοθετησαμε 2,5 μηνών από καταφύγιο (ήταν με την μαμά του και τα αδέρφια του).
Εχει κάνει εκπαιδευση με επαγγελματία, είναι ένας υπακουος γενικά σκύλος, πολυ αγαπησιάρης και ήρεμος πλέον αρκετά,εκτός από το απόγευμα πριν τη βόλτα,όπου ζητάει την προσοχή με λίγο γάβγισμα κ κάνα κουταβισιο δάγκωμα στα πατζακια πχ. τίποτα έντονο πια,παλιά ήταν πολυυυυ επίμονος σε τέτοιες φάσεις. Εννοειται εκπαιδευμένο σε crate.
Και τώρα το πρόβλημα: όταν κλέψει κάτι,καλτσες/παντόφλες αγαπημένα, δεν το δίνει. Αν πήγαινες να το πάρεις, κούναγε χείλη κι αν το τολμαγες,άρπαζε χέρι,κάποιες φορές έκανε κ καμία μικρή αμυχή. Δουλεψαμε το αστο γενικα,με παιχνίδια του, με το φαΐ του περιμένει όσο του πούμε για να πάει στο μπολ,μπορείς ακόμα κ να κρατάς κρέας μέσα στην μούρη του κ αν του πεις αστο,δεν το παίρνει κ ας τρέχουν τα σάλια του (με παιχνίδια που παίζει,δεν είχε ποτέ θέμα,ακόμα κι αν εχωνες το χερι σου την ώρα που το επαιζε).
Εχουμε περιορίσει οσο γίνεται την πρόσβαση σε πράγματα που κλέβει,αλλά κάποιες φορές κλέβει. Τα παίρνω σχετικά εύκολα πια,ακόμα κ χωρίς ανταλλαγή με λιχουδιά. Απλά αστο κι οκ πολλές φορές. Και σήμερα έγινε η εξής μα#@!α: κλέβει καλτσα,την οποία παίρνω με δυσκολία,με ψευτοδαγκωσε στην αρχή αλλά την άφησε. Είχα βέβαια νεύρα από πριν κ ίσως τον τσιτωσα. 10 λεπτά, ξαναέκλεψε (είχαν πέσει κ τα δύο καλτσακια απ τη λεκάνη ρούχων, αν είναι δυνατόν). Τον πηραμε χαμπάρι αργά,είχε φάει ένα κομμάτι. Πάει ο σύζυγος να την πάρει με ανταλλαγή με τυρί και..τον δάγκωσε. Όχι όπως έκανε παλιά,μαλακά,αλλά αρκετά με μεγάλη γρατζουνιά και αίμα. Μετά βέβαια,πολυ υποτακτικη στάση σώματος,αλλά είχε γίνει η χοντράδα.
Περιττό να πω πόσο απογοήτευση νιώθω,μετά από τόση δουλειά που έχουμε ρίξει και γενικά και ειδικά με αυτό το θέμα,σε σημείο που με πιάνει το παραπονο γιατί δύο φορές έχουμε υιοθετήσει από αποψη (δεν θέλαμε να αγοράσουμε ενώ τόσα σκυλιά σαπίζουν στα κλουβια),έχουμε δουλέψει πολύ και τις δύο φορές όμως έχουμε σοβαρά θέματα (κυρίως στον πρώτο σκύλο). Εχω και 4 χρόνων νήπιο κι είμαι τσιτωμενη με αυτή την παλιό συμπεριφορά του,μην πω κάτι άλλο δημοσίως,αν και με την μικρή είναι κύριος γενικά.
Θα μιλήσω με εκπαιδεύτρια αύριο,αλλά ξέρω τι θα μου πει: τρελη εκτόνωση (δεν είναι εύκολο γιατί,ενώ πάει μεγάλες βόλτες,δεν έχουμε κοντά χώρο περιφραγμενο να τρεξει), και πολυ περιορισμός crate.
Sorry παιδιά,κούρασα μάλλον,γράφω απλά να πω τον πόνο μου αλλα και να ακούσω καμία εμπειρια/συμβουλή αν έχετε.. βάζω και άλλη μια φώτο του μπουφου.
