Γρυλλισμα στο παιχνιδι

[nacho_DL]

Ο μικρος μου ειναι ενα μπιγκλ 5 μηνων.

Οταν λοιπον παιζουμε κατι με ενταση , κυνηγητο , τραβηγμα σκοινιου, η καποιο αλλο παιχνιδι που εχει λιγο δυναμη , γρυλιζει χωρις βεβαια να σηκωνει τριχα , η να εχει επιθετικη συμπεριφορα.
Αυτο το κανει με ολους . Και ανθρωπους και σκυλια.

Οταν το κανει εχω βαλει το χερι μου στο στομα του , και απλα το κρατησε ανοιχτο .

Φανταζομαι οτι ειναι μερος του παιχνιδιου, απλα ανησυχω γιατι το κανει οπως ειπα και οταν παιζει με αλλα σκυλια, και φοβαμαι μηπως καποιο το εκλαβει σαν επιθετικοτητα και τον αρπαξει

Υποδηλωνει κατι αλλο αυτη η συμπεριφορα?

Να τον αφηνω να το κανει? να του το κοψω?
Κι αν ναι ..πως???

 

[Amaliaz]

Οταν παιζετε και καταλαβαινεις οτι το παιχνιδι σας εχει αρχισει να γινεται πολυ εντονο.. το σταματας.
Το οτι το κανει και με σκυλια ειναι πολυ επικινδυνο και καλο ειναι να το σταματησει.

 

[nacho_DL]

Ευχαριστω... θα προσπαθησω να το κοψει γενικως... ξεκινωντας απο εμενα .

φανταζομαι οτι μολις αρχιζει το γρυλλισμα σταματαμε το παιχνιδι για λιγο ??... και μετα παλι το ιδιο?

 

[Amaliaz]

Αν δε το εκανε με σκυλια θα σου ελεγα ας γρυλιζει οσο θελει ( με την προυποθεση οτι ξερεις "πως" το κανει) αλλα καλυτερα να σταματας το παιχνιδι .. και μετα απο λιγο αρχιζετε παλι. Η αποφαση ποτε τελειωνει ενα παιχνιδι πρεπει να ειναι παντα δικη σου.

 

[Vasbar]

Καλησπέρα.

Eίχες ποτέ ξανα Beagle? Toν Beagle τον πήρες απο κυνηγό?

 

[nacho_DL]

Εχω την αισθηση , χωρις να ειμαι ειδικος , οτι δεν εχει "κακο" σκοπο, απλα δεν θελω να συνδιασει οτι παιχνιδι ισον γρυλισμα, γιατι δεν ξερω που μπορει να οδηγησει αυτο αργοτερα.

Τωρα ειναι κουταβι και προφανως τα αλλα σκυλια το καταλαβαινουν και δεν εχει δημιουργηθει κανενα προβλημα , αλλα μετα...???

Επισης δεν μου αρεσει να παιζει με τον γιο μου και να γρυλιζει... βεβαια δεν το εχει κανει μεχρι τωρα... αλλα ...

θα κοπει ...το αποφασισα...!!!

 

[nacho_DL]

Vasbar Οχι δεν ειχα ξανα μπιγκλ.. δεν τον πηρα απο κυνηγο, απο σκυλεμπορα τον πηρα... ξερω ξερω....τοτε δεν ηξερα...

 

[st3li0s]

Δεν πρεπει να παιζουμε παιχνιδια που διεκδικουμε κατι απο αυτα σε τοσο μικρη ηλικια!

5 μηνων πρεπει να παιζουμε χαλαρα και ωραια παιχνιδακια!

Με καποια "διεκδικητικα" παιχνιδια ο σκυλος αναπτυσει πιο γρηγογα το ενστικτο του "θελω να διεκδικησω πραγματα"...ναι ακομα και απο τον αρχηγο του!

Το γρυλισμα το κανει και στο φαγητο του η μονο στο παιχνιδι?Το εχεις παρατηρησει καθολου?

 

[nacho_DL]

Οχι ! μονο στο παιχνιδι. Απο το στομα μπορεις να του παρεις τα παντα χωρις καμμια αντιδραση. τα παιχνιδια του , το φαγητο, ολα!

Ακομα και στο παιχνιδι οταν τραβαει την πετσετα ας πουμε και γρυλιζει, οταν σταματησω εγω και του πω αστο ανοιγει το στομα και με αφηνει να του την παρω.

 

[st3li0s]

Κοψε αυτα τα παιχνιδια αμεσως!Μονο κακο κανουν!

Το πρωτο πραγμα που θα κανεις ειναι αυτο!

Ειναι μικρος ακομα για τετοια!

Να παιζετε αλλα παιχνιδια!

 

[nacho_DL]

Koπηκαν κιολας!! ετσι κι αλλιως δεν ηταν και το αγαπημενο μου και 2- 3 φορες ειχε γινει

Υ.Γ να σαι καλα , μου θυμισες εναν δασκαλο που ειχα στην 5η δημοτικου...μιλουσε ετσι με μικρες κοφτες προτασεις, και κουναγε και το δαχτυλο μπροστα στα προσωπα μας, και πανε και καμμια 30αρια χρονια απο τοτε...

 

[sonia78]

Βρε παιδια αυτο με εχει αγχωσει κι εμενα....
Το μόνο παιχνιδι που παίζω είναι να πεταω κατι και να το φερνει κι εκει παρατηρω τα εξης:
Αντε και το εφερε το παιχνιδι, πραγμα που παντα κανει. Αν κανω να της το παρω για να το πεταξω ξανα, γρυλίζει. Ακομη κι αν δεν το παρω κι απλα της πω μπραβο που το εφερε και τη χαϊδεψω, παλι γρυλίζε κρατωντας το παιχνιδι παντα στο στομαι. Για να μη την εκνευριζω ή τραβηξω το παιχνιδι κανουμε ανταλλαγη με καποιο treat και τοτε δεν γρυλίζει. Μολις πεταξω παλι το παιχνίδι θα το κυνηγήσει αλλα θα το κανει γρυλίζοντας στο παιχνιδι και οσο παιζω αυξανεται η ενταση του γρυλίσματος, οπότε σταματαω το παιχνίδι για να μην αναπτύξω την επιθετικότητα της. Κανω καλά; Κανω κατι λάθος εγω; Είναι φυσιολογικο; Αν την αφηνω με το παιχνιδι επειδη γρυλισε και δεν το παιρνω μηπως περναω λαθος μηνυμα πως τη φοβηθηκα και αρα αυτη ειναι ο αρχηγός κι εγώ όχι; Αν ναι, πρεπει να παρω με το έτσι θελω το παιχνίδι κι ας γρυλίζει;;; Πολύ μπερδευομαι. Το σκυλάκι είναι 10 εβδομαδων. Στο φαγητο δεν γρυλίζει

 

[kango1]

Tο γρύλισμα δεν είναι πάντα επιθετικότητα, αλλά και έκφραση - εκδήλωση πάνω στο παιχνίδι.
Αυτά ο ιδιοκτήτης ξέρει να τα ξεχωρίζει στο σκυλί του, εφόσον ειδικά αυτό έχει ενηλικιωθεί.

Το να γρυλίζει στα άλλα σκυλιά σίγουρα δεν είναι καλό δείγμα ..αλλά και αυτό πάντα έχει να κάνει με το τι γρύλισμα είναι, πως είναι η στάση του σώματος, της ουράς, το βλέμμα κλπ..

Σε ένα κουτάβι το παιχνίδι μεταξύ του ιδιοκτήτη και του σκύλου τους φέρνει κοντά και τους δένει.
Το μπαλάκι είναι από τα πρώτα πράγματα που "σφραγίζουν" την εμπιστοσύνη του σκύλου με το αφεντικό του.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβει το κουτάβι είναι πως ..θα μου το δώσεις.. αλλά θα στο ξαναδώσω..
Ένα παιχνίδι που πρέπει να γίνεται συνεχώς με κανέναν νικητή στην ουσία, καθόλου κυριαρχικό, δίνοντας πολύ βασικά μαθήματα γιά εκείνο και για την σχέση του με τον ιδιοκτήτη του, χτίζοντας εμπιστοσύνη ανάμεσα τους και δίνοντας αργότερα προβάδισμα στην εντολή "άστο".

Ένα παιχνίδι βέβαια ..που πάντα για να αρχίσει χρειάζεται την θέληση του ιδιόκτητη..και όχι την επιμονή του σκυλιού..
Πολλοί ιδιοκτητες από λάθος οδηγούν τα σκυλιά τους να είναι κυριαρχικά στο παιχνίδι..από τον τρόπο που παίζουν..

 

[harryf3]

Φοβερο ολο το ποστ της Κατιας!
Το τελευταιο όμως με εβαλε σε σκεψεις:

Πολλοί ιδιοκτητες από λάθος οδηγούν τα σκυλιά τους να είναι κυριαρχικά στο παιχνίδι..από τον τρόπο που παίζουν..

Είναι κατι που μερικες φορες το κανω επιτηδες με το σκεπτικο να της ανεβασω την αυτοπεποιθηση, ειδικα μετα από διορθωση.
Πετυχαινει πολύ καλα αλλά ισως να είναι πολύ λάθος τακτικη.

 

[sonia78]

Αρα το γεγονος πως μου το φερνει είναι καλο, ε; Οπότε ακόμη κι αν γρυλίζει να το παιρνω και να το ξαναπετάω; Δειχνει να της αρεσει σαν παιχνίδι, απλά το γρύλισμα με αγχωνε γιατι δεν ηθελα να της αυξησω την επιθετικοτητα.
Για άλλα παιχνίδια πάντως (πχ αρκουδακι) πάλι τα φερνει αλλά δεν τα αφήνει σε καμια περίπτωση εκτος κι αν το τραβήξω δυνατα για να το ξαναπεταξω (πραγμα που θελει) Οπότε εκει τι κανω; Τις τα αφήνω;
Πολύ μπερδευομαι....

 

[kango1]

Tο αρπάζεις και της το ξανά πετάς.. εκείνη θα στο ξαναφέρει και εσύ θα αρπάξεις το μπαλάκι κοιτώντας την στα μάτια και λέγοντας την λέξη "αστο" με κοφτή απόλυτη φωνή.
Στην αρχή απλά στην ουσία θα το αρπάζεις εσύ και θα της το ξαναδίνεις.., αργότερα θα σύνδεσει την εντολή "αστο" με κάτι θετικό και παράλληλα θα αναπτυχθεί η εμπιστοσύνη πως ..σου το δίνω και μου το ξαναδίνεις..άρα γιατί να μην στο δώσω πίσω..?..

Όταν θέλουμε να περάσουμε μια εντολή στον σκύλο μας είναι απαραίτητη η οπτική επικοινωνία και παράλληλα η κάθε εντολή να δίνεται με μια κοφτη συγκεκριμένη φωνή.

Το να είμαστε αρχηγός της αγέλης δεν είναι μονο να μπορούμε να επιβαλλόμαστε.., αλλά να είμαστε και οι δίκαιοι και εκείνοι που πάνω από όλα ξέρουμε να σεβόμαστε τον σκύλο μας.
Η κάθε εντολή γίνεται για έναν σκοπό και ποτέ δεν πρέπει να μπερδεύουμε τον σκύλο με παραλλαγές ή να αναιρούμε τους κανόνες μας εμείς ή άλλα πρόσωπα της αγέλης.
Είναι διαφορετικά ένα σκυλί να σε σέβεται και διαφορετικά απλά να σε υπακούει..(συνήθως από φόβο..)

Όπως και στην ιατρική δεν σημαίνει πάντα ότι 2+2 κάνουν 4..
Έτσι και εδώ..στον κόσμο αυτών των πλασμάτων οι κανόνες αναιρούνται πολλές φορες με την μοναδική κάθε φορά σχέση ανθρώπου και σκύλου..και πολλές φορές αυτό που μας "ακούγεται" εμάς από άγνοια, μπορεί να είναι μια έκφραση ή απλά μια εκδήλωση και όχι κυριαρχία.
Άρχισε να τον μελετάς και να καταλαβαίνεις την κάθε του στιγμή..
Είναι υπέροχο το σημείο που φτάνει να μιλάει ο ιδιοκτητης με τον σκύλο του μονο με τα μάτια..και για κάθε σκύλο υπάρχει πάντα μια εξαίρεση..

 

[nacho_DL]

Eυχαριστω.. ! κατατοπιστικοτατο

 

[mareco]

Ο Σωτήρης έχει ψυχοπάθεια με τα κουκουνάρια. Από μωρό, τα έφερνε για να του τα πετάω. Το θέμα όμως ήταν ότι δεν τα άφηνε από το στόμα του με τίποτα και στην αρχή γινόταν μεγάλη μάχη για να του το πάρω. Τα κατάφερνα πολύ δύσκολα. Μέχρι που αποφάσισα, αντί να ιδρώνω και να παλεύω μαζί του, να μην παίζω. Κατάλαβε πολύ γρήγορα, ότι για να παίξει πρέπει να το αφήσει από τα δόντια του. Και έτσι έγινε. Ευτυχώς λειτούργησε πολύ γρήγορα η μέθοδος αυτή. Δεν του φώναζα, δεν θύμωνα, δεν παιδευόμουν. Περίμενα... και μόλις το άφηνε του το πέταγα. Αν ήθελε να παίξει, που το ήθελε σαν τρελλό, έπρεπε να μάθει να το αφήνει μόνος του. Στην πορεία έμαθε να μου το ακουμπάει και στα πόδια μου. Ούτε μέτρο παραπέρα. Να μην χρειάζεται να κάνω ούτε βήμα για να του το πετάξω. Το "άστο" συνόδευσε το κόλπο λίγο πιο μετά. Μέχρι σήμερα 8 χρόνια μετά, δεν καταφέρνει ποτέ κανένας - γιατί έχουμε μεγάλη παρέα που παίζει μαζί του - να του πάρει μπαλάκι ή κουκουνάρι από το στόμα κι ας "παρακαλάει" να του πετάνε. Και το "άστο" το ακούει μόνο από εμένα εννοείται

 

[sonia78]

Μακάρι να φτασω κι εγω καποτε στο σημειο αυτό. Παροντικα δεν επικοινωνούμε με κανεναν τρόπο. Προσπαθω να πω κατι με κοφτή φωνη πχ μη δαγκωνεις ή όχι, αλλά περα βρεχει. Ούτε εγω την καταλαβαινω ούτε εκείνη εμένα

 

[mareco]

Aυτά τα θέματα χρειάζονται τον χρόνο τους. Δεν επιτυγχάνονται από την μια μέρα στην άλλη. Οσο θα μεγαλώνει θα καταλαβαινόσαστε περισσότερο. Μην πελαγώνεις. Να είσαι όμως πάντα συνεπής, υπομονετική και σταθερή σε όσα της ζητάς να μάθει. Θα έρθει η ώρα τους.