Καλός τον...
Το μικράκι είναι πολύ.....μικράκι! Θα χρειαστείς υπομονή, τον κατάλληλο εξοπλισμό και ... υπομονή!!!
Λοιπόν για το τάισμα θα διαλέξεις μία καλή τροφή για μικρόσωμα που θα του κάτσει καλά. Κατά προτίμηση αυτή που της έδιναν στο καταφύγειο. Ανθες να αλλάξεις για να μην το κόψουν οι διάρροιες θα αλλάξεις σταδιακά, ανακατεύοντας την παλιά με την καινούρια... Ρώτα και τον κτηνίατρο αλλά νομίζω 3 φορές την ημέρα είναι καλά.
Θα πρέπει να πάρεις κρεβατάκι, πιατάκια (ανοξείδωτα κατά προτίμηση), αρκετά μασουλιτήρια και παιχνίδια, πάνες και ένα crate ή ένα πάρκο.
Άσ' το να ησυχάσει για αρχή καλύτερα θα ήταν ήδη να είχες το crate να κοιμηθεί εκεί. Το ότι κοιμήθηκε μακριά σου μην σε αγχώνει και μη το παίρνεις προσωπικά ουσιαστικά δε σε ξέρει... σιγά σιγά δε θα ξεκολλάει!
Τώρα για τις πάνες και τα τσίσα θα κάνω copy paste αυτά που έγραψα το πρωί: Η πρώτη εκπαίδευση που θα της κάνεις. Το κουτάβι ως μωρό δεν έχει ακόμη την ικανότητα να ελέγχει τη κύστη του. Αυτό σημαίνει πως ανά συχνά χρονικά διαστήματα πρέπει να ξαλαφρώσει. Σίγουρα δε θα λερώσει μετά το φαγητό, τον ύπνο και το παιχνίδι. Σημάδια ότι το κουτάβι θέλει να λερώσει...: κινείται ανήσυχα, μυρίζει επίμονα σχδόν νευρικά και σε κύκλους, σταματάει το παιχνίδι. Εκείνη τη στιγμή το παίρνεις αγκαλίτσα χωρίς να πεις λέξη και απαλά το πας στην πάνα του (βολεύει για να μη χρειάζεται να έχεις τη μπαλκονόπορτα συβεχώ ανοιχτή αργότερα!) το αφήνεις απαλά και λες την εντολή που έχεις διαλέξει (πιπί, τσίσα, λέρωσε κ.ο.κ.). Και περιμένεις μέχρι να ενεργηθεί. Ακόμη καλύτερα θα ήταν να έχεις περάσει την πάνα λίγο από τα τσίσα της για να της μυρίσουν και να την κάνουν να καταλάβει πιο εύκολα. Μόλις τα κάνει στην πάνα χαρές και πανηγύρια (δεν είμαι υπέρ της λιχουδιάς). Και αυτό θα γίνεται όση ώρα είσαι στο σπίτι. Όταν φεύγεις στο πάρκο με το κρεβάτι, την πάνα, νερό και παιχνίδια, κατά προτίμηση τόσο μεγάλο ώστε το κρεβατι και η πάνα να καλύπτουν όλο το δάπεδο. Τα κουτάβια από ένστικτο δεν λερώνουν ποτέ εκεί που κοιμούνται, οπότε όπου και να πάει εντός πάρκου θα είναι πάνα. Συνεχίζεις έτσι μέχρι να λερώνει άνετα με το που βάζεις στην πάνα, και μετά σταματάς την αγκαλιά και το καλείς να σε ακολουθήσει και το οδηγείς μέχρι την πάνα. Κάποια στιγμή με τον καιρό θα το δεις να τρέχει μόνο του προς την πάνα!! Εγώ την ακολουθούσα όσο μπορούσα πιο αθόρυβα και με το που τα έκανε την επιβραβευα. Το κάνω ακόμα και σήμερα και όταν της λέω τσίσα ακόμα και να μην έχει η κακομοίρα σφίγγεται να βγάλει κάτι απλά και μόνο για να κάνουμε χαρούλες!!
Το μότο μας στο λέρωμα είναι "δεν αφήνουμε το κουτάβι να κάνει λάθος", αυτό σημαίνει ότι δημιουργείς πάντα τέτοιες συνθήκες ώστε το κουτάβι να τα καταφέρνει σωστά. Ατυχήματα θα υπάρξουν, αλλά δεν μαλώνουμε εκτός αν τοπιάσουμε επ' αυτωφόρω και πάντα μόνο λεκτικά ούτε κούνημα από το σβέρκο, ούτε εφημερίδες, ούτε χτυπήματα...
Καλό διάβασμα και σε σένα σε όσα περισσότερα θέματα του forum μπορείς και να τη χαίρεσαι!!
