Εδώ και 2 χρόνια έχουμε στο σπιτι μια 3χρονη τζακρασελίνα, γλυκύτατη και αξιαγάπητη. Την αγαπάμε, μας αγαπάει, είναι πολύ φιλική και παιχνιδιάρικη με τους ανθρώπους και τα παιδιά, όχι όμως με τα άλλα σκυλιά. Όταν βλέπει άλλο μικρόσωμο σκύλο, συνήθως τον αγνοεί. Όταν όμως δει μεγαλόσωμο και ιδίως μαύρο, ορμάει. Δεν έχει μα-μη-μου-σου-του, μύρισμα κλπ, ορμάει, σταματάει σε απόσταση αναπνοής και αρχίζει να τους εκνευρίζει με το γάβγισμά της. Ποτέ δε δαγκώνει, και άμα ο άλλος αγριέψει, το βάζει στα πόδια με την ουρά στα σκέλια, μέχρι να ξαναπάρει θάρρος και να ξαναγαβγίσει. Ο κόσμος όταν τη βλέπει βάζει τα γέλια, είναι 5κιλά όλα κι όλα, αλλά εγώ ανησυχώ μήπως κάποιος σκύλος τη δαγκώσει μια μέρα. Κυκλοφορεί αποκλειστικά δεμένη, εκτός από όταν είμαστε στο πάρκο που παίζει με την μπάλα της. Δυστυχώς οι γνώσεις μου για τους σκύλους είναι λίγες (μέχρι πριν λίγο τα έλεγα κι εγώ Μάηλο). Πείτε μου, αν μπορείτε, τι πρέπει να μάθω, που θα το βρω και τι πρεπει να γίνει με τη σκυλίτσα μου. Ευχαριστώ!