Έχω δύο κούκλες!!!
Νάνα: 12χρονη κουκλάρα χασκίνα. Πολύ αυθόρμητη, ιδιαίτερα ανεξάρτητη, με ελάχιστες στιγμές τρυφερότητας αλλά ειλικρινά ακριβώς τη στιγμή που το χρειάζομαι περισσότερο. Κοιμάται πάντα κάτω απ' το κρεββάτι κι όταν θέλει να βγεί απλά ανεβαίνει στο κρεββάτι και με ... κουτουλάει κι όποιος έχει χάσκυ μάλλον ξέρει τι θα πει κουτουλιά!!! Όταν πηγαίνουμε βόλτα τραβάει όλα τα βλέμματα και είναι αρκετά κοκέτα ώστε να προσελκύει τα χάδια μα και να γυρνάει το κεφάλι ακατάδεχτα. Ποτέ δεν αγριεύει, πέρα από μια και μοναδική στιγμή πριν από 11 χρόνια που ήμασταν στη βραδινή μας βόλτα μαζί με το Ελ (τον θιβετιανό μου φίλο των 7 κιλών που ανέφερα πριν κι ο οποίος έφυγε δυστυχώς, από φυσικά αίτια ευτυχώς) και κάποιος νεαρούλης με ένα ''μπαντογκ'' θεώρησε σωστό να το αφήσει να επιτεθεί στον Ελ και κατά προέκταση σε 'μενα που καθόμασταν σε ένα παγκάκι ενώ η Νάνα έτρεχε μέσα σ' ένα περιβολάκι λίγο παραπέρα. Ούτε έχω ξανακούσει τέτοιο βρυχηθμό, ούτε ξανάδα τέτοια κίνηση τόσο μονοκόμματη και απότομη. Ένα σκυλί έφυγε με αίματα εκείνο το βράδυ και σας εγγυώμαι πως δεν ήταν κανένα απ' τα δικά μου.
Λόλα: το μωρό! το 7χρονο ανθρωπάκι μου που με καταλαβαίνει πάντα, που δίνει το χέρι της, με κοιτάει στα μάτια και καταλαβαίνει. Της λέω ''σ' αγαπώ'' και κάνει σαν τρελό. Η Βελγίδα μου που όταν ήταν μωρό τη βρήκα να έχει κατεβάσει απ' το τραπέζι και να τρώει δυο ντομάτες έχοντας δίπλα την τροφή της παρατημένη. Όταν χρειάζεται είναι Λύκος, μα συνήθως τρίβεται και παίζει. Ποτέ δε θα με κάνει να τη δω σαν ενήλικη. Είναι το ίδιο ζωάκι που σε ηλικία 8 μηνών ενώ η Νάνα μόλις είχε γεννήσει τη βρήκα στην καλαθούνα κουρνιασμένη στην αγκαλιά της Νάνας και τα κουταβάκια απέξω...
